Recenzje

Otwierasz oczy i razi Cię ostre, czerwone światło. W uszach dzwoni jeszcze przez chwilę, ale szybko koncentrujesz słuch na wypowiadanych męskim głosem, dochodzących gdzieś z oddali krótkich, pojedynczych słowach. Próbujesz przypomnieć sobie co oznaczają. „Three… Two… One… Start the battle!”. Słyszysz trzask otwierających się uchwytów wokół Twoich przegubów i kostek. Lądujesz na podłodze. Adrenalina pulsuje Ci w skroniach, mięśnie napinają, a oczy przyzwyczajają do lekkiego półmroku. Oglądasz się za siebie i spostrzegasz skrzynkę z bronią. Co wybrać? Granatnik, Cyberostrze, czy Retraktor? Wybierasz pierwszą opcję. Instynkt podpowiada Ci, że własnie rozpoczęło się polowanie. Kłopot polega na tym, że jednocześnie będziesz myśliwym ...

Karcianki mają wiele zalet. Są kompaktowe, a przez to bardzo przenośne. Zwykle ich zasady można szybko wyłożyć, a rozgrywka – będąca mieszanką losowości wynikłej z tasowania talii i stylu gry oponentów – jest emocjonująca. Mam na półce kilkadziesiąt różnych karcianek, a mimo to wciąż z radością odkrywam nowe licząc, że czymś ciekawym mnie zauroczą. W czasie Spiel’16 poznałem Eternity, która nie zawiodła.

Bruno Cathala – te dwa słowa na pudełku wystarczą, żeby jakaś planszówka wzbudziła moje zainteresowanie. To stanowczo mój ulubiony autor gier planszowych. Stworzył dwa tytuły, w które mogłabym grać bez końca i nigdy mi się nie znudzą – Five Tribes i Cyklady! Nobla mu za to! Bardzo lubię i cenię również jego gry rodzinne – Mały Książę jest jednym z moich ulubionych przerywników. A zatem, gdy na tegorocznym Essen zobaczyłam kolorowe, niewielkie pudełeczko z tytułem Kingdomino i nazwiskiem Cathali, wiedziałam, że muszę w to zagrać. Gra okazała się strzałem w dziesiątkę, ale od początku…

Nieco ponad rok temu Phil Walter-Harding zyskał moją niebywałą sympatię za sprawą rewelacyjnej gry Kakao. Kolejną grą jego autorstwa, która ukazała się na polskim rynku był nominowany do Spiel des Jahres Imhotep. Całkiem niedawno natomiast gdańskie wydawnictwo Rebel wypuściło na nasz rodzimy rynek trzeci tytuł tego projektanta – małą szybką grę karcianą o nazwie Sushi Go.

Friedemann Friese jest niezwykle płodnym autorem. Jego portfolio zawiera prócz największego hitu – Wysokie napięcie z mnóstwem dodatków – bardzo różnorodne tytuły zarówno tematycznie, jak i mechanicznie. Tym co je łączy, to promowanie zielonego koloru i litery F w nazwach. W 2015 Friese zaintrygował nas grą, a właściwie systemem gier o nazwie 504. Ostatnie targi Spiel w Essen były okazją do promowania kolejnego oryginalnego pomysłu, gry która zmienia się w czasie rozgrywki.

The Muertes Archipelago, Las Cinco Muertes, Pięć śmierci. Pięć wysp położonych 200 mil na południowy zachód od wybrzeży Kostaryki.  Tak wiem, to nie ta bajka. Nie ma Richarda Levine’a, który samotnie poleciał na Isla Sorna by badać stworzone przez eksperyment In Genu dinozaury *). Wyspa dinozaurów to nie Isla Sorna. Isla Nublar *) też nie. Choć właściwie – czemu nie? Tyle, że 65 mln lat temu. Przez dziesięć epok będziemy atakować, zwyciężać i przenosić dinozaury  z  – niech będzie – Isla Sorna – na naszą prywatną wysepkę parku jurajskiego; 10 epok, które nieubłaganie zbliżają nas do wielkiej katastrofy, która spowoduje wymieranie fauny na ...

Troyes to strategiczna gra dla 2-4 graczy (z dodatkowym wariantem solo) z mechaniką dice manipulation i worker placement. Na 90 minut zanurzamy się w średniowiecznej Francji zdobywając wpływy w trzech najważniejszych obszarach życia: religijnym (budowa katedry), militarnym (pokonywanie niesprzyjających wydarzeń) i cywilnym (denary, denary i jeszcze raz denary, bo za coś przecież trzeba tę katedrę budować i wojny prowadzić)

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami i siedmioma rzekami … a nie, przepraszam, to nie ta bajka… Dawno temu w odległej galaktyce wybuchł wielki hype na wieść o wydaniu planszówki Star Wars Rebelia. W końcu udało mi się sprawdzić czy racja była po stronie tych, co mieli złe przeczucia…

Carcassonne to klasyka gier planszowych. Zapewne każdy zainteresowany planszówkami miał okazję co najmniej oglądać pudełko którejś z wersji Carcassonne, a liczba sprzedanych gier imponuje. Swoistym wyczynem jest także liczba dodatków i odmian tej gry. Ostatnio, na fali promocji nowych części gwiezdnej sagi K-J. Wrede przygotował Carcassonne w klimatach Star Wars. Zapewne obie grupy fanów – Carcassonne oraz Star Wars – z zaciekawieniem przyjęły informację, a pewnie także z nadzieją, że powstała gra, która godna będzie umieszczenia na półce.

Uwe Rosenberg jest autorem gier, które w zasadzie wszyscy znają, jednak nie znam nikogo, kto do jego gier miałby neutralny stosunek. Gry Rosenberga albo się uwielbia, albo się ich nie cierpi, nie ma niczego pośrodku. Autor ten jest znany przede wszystkim ze względu na zaprojektowanie swojej tzw. „Trylogii żywieniowej” czyli Agricoli, Le Havre i Loyang. W dzisiejszej recenzji chcę Wam przedstawić wersję light tej pierwszej.