Recenzje

Przez moje ręce przewinęło się niewiele gier przeznaczonych do rozgrywki dla dwóch osób. Jakoś już tak jest, że wolimy z mężem obejrzeć film, zamiast usiąść we dwoje do stołu i w coś zagrać. Dopiero rozgrywka na minimum 3 osoby sprawia nam przyjemność. Do tej pory jedynie Star Realms i Patchwork triumfowały na naszym stole, a na przykład 7 Cudów Świata: Pojedynek kurzył się w odległym kącie szafy. Postanowiliśmy sprawdzić jak to będzie z nowymi Tajniakami i czy nasze wspólne wieczory filmowe zamienią się w te z grami. Dodam, że ja osobiście nie jestem fanką kooperacji, a Tajniacy: Duet są właśnie ...

Legendarni Wynalazcy to jedna z nowości Rebela, która dopiero co ujrzała światło dzienne. Jednak na mojej półce gościła już od ponad roku, bowiem jej niemiecką wersję (Club der Erfinder) przywiozłam z zeszłorocznego Essen. Kupiła mnie przepiękna oprawa graficzna. A i temat zaciekawił. Czy za tą piękną okładką kryje się równie dobra gra?

O Torres napisano już sporo tekstów. A partii rozegrano jeszcze więcej, gdyż tytuł ten gości na stołach już od 18 lat. Dla wielu każda pozycja od Michaela Keslinga i Wolfganga Kramera to gwarancja jakości. Swego czasu swoje wrażenia, uwagi i spostrzeżenia o tym suchym budowaniu zamków (lub wież bowiem raczej nikt nie pamięta, że są to jakieś bardziej zaawansowane konstrukcje) w naszym serwisie podał Ginet. Dzisiaj zapoznacie się z moim spojrzeniem, a przy okazji rozwiążę pewną zagadkę z tekstu mojego redakcyjnego kolegi.

Tematyka jest mocno nietypowa. W zasadzie można byłoby określić tę mechanikę jako deckbuilding, ale ... tworzymy swoją talię, która wejdzie do gry dopiero po naszej śmierci i nie ma wiele wspólnego z naszą obecną talią. Bo tematyką jej jest wędrówka dusz. Zagrywasz karty a potem... umierasz.

Pixie Queen to gra o wróżkach – nie ma tu jednak słodkich i kolorowych stworzeń. Przed wami mrok, podziemia, baty i walka o przetrwanie. Dacie się zaprosić na małą partyjkę?

Króliki prowadzące wojny o marchewkę w grze planszowej? Temat cokolwiek dziwny, ale trzeba przyznać, że uroczy. Do tego te cukierkowe grafiki długouchych przybierających groźne, wojenne miny i bijąca kolorami plansza. No jak nic, gra celuje w target rodzinny, ale czy wytrawni gracze znajdą w niej coś dla siebie?

Kojarzycie bajkę o żubrze Pompiku? Leci ona od listopada na TVP ABC i składa się z 13 odcinków opowiadających o perypetiach młodego żubra z Puszczy Białowieskiej.  Ja przyznam, że nie kojarzę, mój syn też nie. Być może dlatego, że jest to bajka w starym stylu, który znam z mojego dzieciństwa, Bez efektownych grafik, przemocy czy głupkowatych żartów, jak konkurs bekania. Tak więc bajki nie kojarzymy, znamy za to grę planszową, bo ostatnio jeden egzemplarz przysłał nam do recenzji Egmont.

Sen to szybka, prosta i przyjemna karcianka z pięknymi ilustracjami na kartach. Od pierwszego wejrzenia można zachwycić się pudełkiem, które także w środku ma grafikę, a nie białe ścianki, jak w większości innych gier. Wielkość kart (aż 12 centymetrów!) pozwala cieszyć się jej pięknem jeszcze bardziej. Sen to polskie wydanie gry Rat-a-Tat Cat ze zmienionymi grafikami. I bardzo dobrze, bo te w oryginalne do pięknych nie należą, a w Śnie dzięki nim odczuwamy niesamowity klimat przejmującego snu na jawie.

Listopad to miesiąc pełen wiedźm, zjaw i widziadeł. Oswajania nieoswajalnego. Cmentarnych dreszczowców. Koszmarnych snów. Egzystencjalnego niepokoju. A Koszmarium to gra, która idealnie wpasowuje się w listopad...

Zaplątana Sawanna to dość nietypowa gra. Trzeba myśleć (choć mózgożerem nazwać ją trudno) ale trzeba też mieć poczucie odległości i wyobraźnię przestrzenną, a także ... duży stół i zręczne dłonie. W pudełku otrzymujemy karty badań, kafelki zwierząt i terenu oraz dwa sznurki - jeden, dłuższy posłuży za wyznacznik granic sawanny, drugim będziemy łowić zwierzynę.