Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

To ja zacznę nieskromnie: Muzo! Męża wyśpiewaj, co nowy typ gry zobaczył, wszelako przed nim nie stchórzył, a wypróbować raczył, w rozgrywce swojej siła znalazł trudów, mimo że niemałe nie przyćmiły cudów puzderka pełnego tajemnic, małego escape roomu! Gdy dostałem propozycję recenzowania Escape Tales: Dzieci Żmijowego Lasu nie kryłem, że jest to pierwsza moja przygoda nie tylko z planszówkową, ale i realną wersją takiej zabawy. Stwierdziłem jednak, że czas poszerzyć swoje horyzonty! W co ja się władowałem…

Były już kwadraty, były heksy, czas na trójkąty. Ubongo Trigo to nowość ze znanej i lubianej serii łamigłówek Wydawnictwa Egmont. Podobnie jak poprzednie gry Ubongo, zmusi Was ona do solidnego główkowania pod presją czasu.

Fishbone Games zapewnił ostatnio graczom solidną dawkę średniej ciężkości euro. A wszystko to, dzięki dwóm nowościom: Ragusie oraz Wenecji. Niedawno opisywałam swoje wrażenia na temat pierwszej z nich. Dziś nadszedł nas na kolejną. Czy Wenecja to równie dobra planszówka, jak objęta patronatem GF Ragusa? A może mimo tylu podobieństw (są to m.in. szata graficzna, poziom trudności rozgrywki, spora doza interakcji między graczami) odczucia, które mamy po rozgrywce są zgoła odmienne? Oto moja opinia na te i kilka innych tematów.

Mimo że uwielbiam gry wzorowane na pokojach zagadek, nie miałam okazji wypróbować Escape Tales: Rytuał Przebudzenia. Nie wpadł mi też w ręce jeszcze Escape Tales: Low Memory… Już jutro swoją premierę mają kolejne z tej serii Escape Tales: Dzieci Żmijowego Lasu. Do trzech razy sztuka! Gra Wydawnictwa Portal Games, którą GF objęło patronatem, na dobre rozgościła się na moim stole. I choć nie zakończyłam jeszcze przygody z mroczną, pełną przerażających zakamarków głuszą, to już teraz mogę się z Wami podzielić kilkoma spostrzeżeniami.

Trudno jest pisać o grach legacy. Nie dość, że człowiek nie może za bardzo mówić o konkretach, to jeszcze wypadałoby sprawnie zobrazować swoje wrażenia płynące z rozgrywki. A to o czym chciałoby się powiedzieć często jest blokowane przez zakaz spoilerów. I tak się kluczy i brodzi między tymi tajemnicami. Moje miasto od wydawnictwa Galakta to kolejna pozycja od doktora Knizi, gdzie łączy legacy, tetrisa i rodzinną formę rozgrywki. Niezwykle ciężki miks. Czy to mogło się udać?

Dziś przedstawiam Wam kolejna niewielką grę Reinera Knizi, która niedawno miała premierę na polskim rynku. Jest to interesująca wariacja na temat kultowej gry kółko i krzyżyk. Jak sprawdza się nowość Wydawnictwa Egmont? Zapraszam do lektury recenzji gry Criss Cross.

Do gry przyciągnął mnie jej ilustrator. Brzmi to dziwnie, ale sami pewnie wiecie, że planszówkowa wkręta krętymi ścieżkami chadza. Na szczęście w pięknym pudełku kryje się coś równie wyjątkowego jak jego okładka i Bruxelles 1893 broni się nie tylko jako dzieło sztuki. To po prostu świetna, choć mało znana gra.

Tetris to gra mojego dzieciństwa. Spędziłam niezliczone godziny, układając linie z coraz szybciej spadających różnokształtnych bloków, podobnie jak większość pokolenia obecnych 30-latków. Będąc świadoma fenomenu tej wyjątkowo wciągającej gry, nie zdziwiłam się, że jej analogowa odsłona, czyli Fits, szybko zyskała ogromną popularność. A skoro tak się stało, to jej autor, doskonale Wam pewnie znany Reiner Knizia, pokusił się o kolejną, podróżną wersję tego klasyka, czyli Bits travel.

Jeśli jakaś gra jest osadzona w uniwersum stworzonym przez J.K. Rowling, prędzej czy później znajdzie się na moim radarze. Nie inaczej było z nowością Wydawnictwa Rebel. Harry Potter i Magiczny Quiz to tytuł, na który czekałam z niecierpliwością. Kiedy gra wreszcie do mnie dotarła… o mało nie dostałam zawału, gdy paczka zaczęła do mnie mówić. Jakie uczucia towarzyszyły mi później? Przekonajcie się!

Dziś będzie o trzech małych grach, które zmieszczą się w plecaku i coś w sobie mają. Coś ciekawego i coś na co można pomarudzić, ale summa summarum warto sprawdzić.