Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

„Czy widziałeś już, co te niesfory narobiły? Znamienite detektywistyczne przygody, fascynujące śledztwa, długie godziny policyjnej służby zebrane w jedno tomiszcze i wydane razem – jeszcze jako zgadywanka, zabawka, gra na planszy! Też mi obyczaje! Drogi Łotsonie, zajrzyj jeno szybko do swej skrytki listowej i sprawdź, czy również otrzymałeś swój egzemplarz – czem prędzej napisz do mnie, gdy już dokonasz wstępnych oględzin tego cudu. Na wieczku znajdziesz inskrypcję MikroMakro…”

Wśród recenzowanych przez nas ostatnio nowości od Wydawnictwa Piatnik, znalazły się przede wszystkim gry dla dzieci, ale nie tylko. Day & Night to niewielka karciana, do której zasiąść mogą zarówno starsi, jak i młodsi gracze. Opatrzona bardzo ładnymi grafikami gra składająca się zaledwie z talii kart ma bardzo proste zasady. Czy są one wystarczające, aby przyciągnąć graczy na dłużej? Moim zdaniem jak najbardziej.

Pisząc recenzje dla Games Fanatic dosyć często przedstawiam siebie jako fana gier Stefana Felda. Ale które tytuły moje zamiłowanie do gier tego autora rozbudziły? Z pewnością pierwszym, który przychodzi mi na myśl są kultowe Zamki Burgundii. Zaraz za nimi znajduje się – mocno niedoceniana w Polsce – Wyrocznia Delficka. Trzecim tytułem jest wydany w 2006 r. przez wydawnictwa Alea i Ravensburger Rum i Piraci.

Jeszcze nie tak dawno pisałam, że wchodzę na BGA aby przetestować najnowsze nowinki, a tu dzisiaj będę pisać o PtaKostkach wydanych już lata temu (bo aż całe trzy) w 2018 przez Hobbity.eu. Dla mnie jednak to nowość, gdyż przez ostatnie trzy lata nie udało mi się ani tych PtaKostek nabyć, ani nawet zagrać u znajomego. Czas więc z braku laku przyjrzeć się grze na BGA.

Premiera Trek 12 (w Polsce wyd. REBEL.pl) zbliża się wielkimi krokami, zacieramy ręce, media bowiem głoszą wszem i wobec, że będzie to już we wrześniu. Ale wiecie, że możecie pograć sobie w Treka 12 już teraz, prawda?

Zacznę od tego, że kocham całą serię Kingdomino, począwszy od laureata Spiel des Jahres (2017), przez Gigantów (dodatek) i Duel (roll&write dla 2 osób) a skończywszy na Queendomino, czyli tym najbardziej zaawansowanym członku rodziny. Dziś do tej grupy wpada Dragomino, które zmienia zasady pierwowzoru upraszczając je nie tylko pod względem strategicznym, ale też liczenia punktów, które to punktowanie dla nas jest proste, ale dla maluchów już niekoniecznie.

Bruno Cathala to mój ulubiony projektant gier. Nie miałam okazji zapoznać się ze wszystkimi tytułami, które stworzył, ale przyglądam się każdemu pudełku, które ma wydrukowane jego nazwisko na okładce. Moje serce zdobył średniej ciężkości planszówkami (Cyklady, Pięć klanów), więc byłam ciekawa, co udało mu się zmieścić w niewielkiej Konspiracji: Uniwersum Abyss. 

Jakiś czas temu na łamach Games Fanatic opisywana była gra L.A.M.A. Reinera Knizii. Dziś znów chciałabym wrócić do tego tytułu, ale nie po to, by omawiać jego wady i zalety. Znakomicie zrobiła to w swojej recenzji Kashya. Nie widzę powodu, żeby powtarzać jej argumenty, z którymi nomen omen się zgadzam. Skoro jednak trzy maleńkie gry karciane zapakowane w jedno pudełko zawitały do mojego domu, postanowiłam przyjrzeć się niewielkim grom, (zwłaszcza karcianym) od Wydawnictwa Egmont, których w ostatnim czasie pojawiło się sporo. Będzie to więc subiektywny przegląd fillerów z tej kategorii, a także garść przemyśleń nad sensem wydawania nowych tytułów tego ...

Diuna, pustynna planeta. Myślisz, że wiesz o niej wszystko... deckbuilding i workerplacement dość mocno ze sobą powiązane. Efekty z kart i planszy całkiem przyzwoicie osadzone w uniwersum. Dobra strategia z dobrze wyczuwalną nutą losowości, która fanów tej mechaniki jednak nie powinna przerazić.

Operacja Barbarossa jest jedną z najdziwniejszych operacji wojennych w historii, przez co nieodmiennie fascynuje historyków oraz graczy. Tym razem tematem zajął się Krzysztof Biernacki w grze Across the Bug River: Volodymyr-Volynskyi 1941 wydanej przez niemieckie wydawnictwo VUCA Simulations.