Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

To którą grę wybrać? Zamki Toskanii, czy Zamki Burgundii? Która lepsza? Czy jeśli mam już jedną, jest sens kupować drugą? Może zamienić? A może warto mieć obie? Znajomy mówił, że to bez sensu. Ale ktoś w komentarzu na fejsbuku zachwalał. 

Mamy to. Następny krok na drodze do celu podpisanego “da się”. Czy da się utrudnić i rozbudować wykreślankę, czyli typ gry z natury prosty łatwy i przyjemny w taki sposób, żeby rozgrywka zrobiła się bardziej “poważna” i rozbudowana, przy jednoczesnym zachowaniu spójności i zdrowia psychicznego graczy. Swoje podejście wykonał jakiś czas temu David Turczi (oraz Nick Shaw), poszukiwacz planszówkowych form ostatecznych, pod postacią Rome & Roll. Podejście o którym będziemy rozmawiać dzisiaj jest zasługą debiutanta. Bobby Hill na dzień dzisiejszy ma według BGG jeden wydany tytuł. Jak w tym powiedzeniu, że jeśli czegoś nie da się zrobić, to należy poczekać ...

Miasto w chmurach to logiczna gra od wydawnictwa FoxGames, której premiera dopiero przed nami. Na szczęście mogłam zapoznać się z tym tytułem wcześniej i mam już kilka rozgrywek za sobą. 

Mamy tu jakichś fanów fantastyki? Jeśli tak, po pewnie wielu z Was nie raz marzyło, jak cudownie byłoby wcielić się w postać mężnego bohatera, osiodłać konia, przywdziać dwa miecze i ruszyć na szlak, żeby na zlecenie zastraszonych wieśniaków szlachtować monstra wszelakie… Wydawnictwo FoxGames postanowiło przesiać te wizje przez filtr XXI wieku. I tak w ich najnowszym komiksie paragrafowym zamiast wiernego rumaka, dosiadamy moplika, miecze co prawda zamieniamy na toporek, ale do czasu, bo jak przyjdzie co do czego, to na scenę wkracza nowoczesność, zlecenia przyjmujemy dzięki appce, a miejsce białogłowego mutanta zastępuje… kurduplasta dziewucha. Tak w telegraficznym skrócie wygląda Łowczyni ...

Skarb Czarnobrodego to kolejna kieszonkowa, około godzinna gra w rozwiązywanie zagadek. I pierwsza, w którą nie da się zagrać samemu. W ogóle uważam, że granie samemu nie jest fajne. Co prawda 4 czy 6 osób do takiego Escape Rooma to IMHO przesada, ale we dwie osoby gra się świetnie – wszystko się widzi a jednocześnie jest z kim porozmawiać o problemie.

  Recenzowany dzisiaj tytuł zapewne mógłby się już otrzeć o kategorię „Ze starej półki”, bo jego premiera miała miejsca aż 9 lat temu. Tylko, że gra, mimo dosyć przychylnych opinii recenzentów i graczy oraz nominacji m.in. do Kennerspiel des Jahres (zresztą wespół z polskim K2), długo nie mogła doczekać się polskiej wersji językowej. W końcu za przełożenie Tuaregów na nasz rodzimy język zabrała się Galakta i w 2018 r. zobaczyliśmy grę z logo krakowskiego studia. Pomysł spolszczenia tego tytułu musiał okazać się trafny, bo właśnie niedawno wyszedł dodruk, którego jeden egzemplarz dostałem do recenzji.

Holi - hinduistyczne święto radości i wiosny. Jest to swoisty karnawał kolorów, uczestnicy odgrywają pościg polegający na wzajemnym obrzucaniu się kolorowym proszkiem i wylewaniu na siebie kolorowych farb z wodą. Holi: festiwal kolorów to gra, w której będziemy rzucać żetonami kolorów w trzech wymiarach próbując trafić w przeciwnika i zatrzymać swój kolor jak najwyżej

Pasja do sportów motorowych towarzyszy mi nieprzerwanie od 1998 r. Zaszczepiona przez mojego Chrzestnego pod postacią Formuły 1, wyewoluowała z biegiem lat i obecnie obejmuje zarówno F1 jak i rajdy, żużel a nawet wyścigi długodystansowe. Jako wieloletni fan tego fascynującego i pełnego emocji sportu, nie mogę przejść obojętnie obok gier planszowych, które nawiązują tematycznie do wyścigów, tym samym łącząc te dwie pasje w jedną całość.

Co lepsze? Stary i brzydki, ale wyrazisty i charakterny zamek w Burgundii? Ten sam zamek, nieco nawet ulepszony, ale upstrzony i kolorowy, jakby przygotowany na herbatkę u Barbie. A może nieco skromniejszy, skrywający mniej możliwości, ale dzięki temu nieco przystępniejszy i bardziej rodzinny zamek w Toskanii?

Nie lubię gier typu memory. Nie cieszyły mnie one w dzieciństwie i nadal mam na nie alergię. Wiecie jednak co lubię? Innowacje w świecie gier – połączenia dwóch niezależnych bytów, które razem tworzą coś, czego jeszcze nie było (albo przynajmniej coś, z czym ja się nie zetknęłam). Jeśli dodatkowo nowość taka jest ilustrowana przez twórcę znakomitych grafik z “sennej” serii karcianek Naszej Księgarni… nie trzeba mnie dłużej przekonywać, bym z ciekawością sięgnęła po puzzlogrę Dżungla.