Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Recto Verso, znane w poprzednim życiu jako La Boca, to sympatyczna gra o układaniu kolorowej bryły z drewnianych klocków w taki sposób, żeby dwie osoby jednocześnie były zadowolone. Rozgrywkę tłumaczy się sprawnie, zasady są intuicyjne, partyjka trwa dosłownie chwilę. W związku z tym postaram się streszczać, bo głupio byłoby gdyby ten tekst czytało się dłużej niż grało w grę. która jest jego tematem.

Ogród Królowej to już czwarty z kolei Azul (nie licząc dodatków) na rynku. I zdecydowanie jest to najcięższy ze wszystkich Azuli - choć oczywiście nadal jest to kaliber gry rodzinnej.

Deszczowy jesienny wieczór w obskurnym pokoju motelu Night Inn. Pomiędzy tobą, a upragnioną i wyczekiwaną emeryturą stoi już tylko ona. Kobieta z tatuażem smoka – N.N., której ciało właśnie rozpuszcza się w hotelowej wannie w towarzystwie zapleśniałej zasłony prysznicowej i odpadających ze ściany kafelków. Makabryczny widok nie nastraja pozytywnie do życia. Już na pierwszy rzut oka wiesz, że to będzie ciężkie śledztwo. Tak zaczyna się historia Brooklyn 2002, gry detektywistycznej z serii Crime Scene. Do rozwiązywania sprawy możemy podejść kooperacyjnie lub solo. Pamiętajcie także, że gra ma oznaczenie 18+. Nie dlatego, że jest bardzo trudna, ale ze względu na obrazowe ...

Daimyo: Odrodzenie Imperium to zeszłoroczna projekt z Kickstartera wydany w naszym rodzimym języku przez Games Unplugged.Cała otoczka fabularna nie jest znowu taka typowa. Niby mamy tych samurajów, japońskie klimaty, ale wszystko zostało przefiltrowane przez apokalipsę oraz zaawansowane technologię przyszłość. Jednak jak kataklizm to kataklizm. Jako gracze wcielamy się w jeden w rodów, kierujących się pokręconą interpretacją kodeksu Bushido, ocalałych na Archipelagu Sześciu Wysp i oczywiście staramy się zyskać splendor, szacunek i władzę, czyli punkty zwycięstwa (czyt. popularności). Jednak jak w tym całym miksie broni się sama rozgrywka? Znajdziemy w tym wszystkim trochę frajdy?

Wielu ludziom wydaje się, że na wojnie najważniejsze jest strzelanie do wroga. Tymczasem prawda jest taka, że jest kwestia dużo ważniejsza – zadbanie o to, aby było czym strzelać, co jeść i co wlać do baku. O tym właśnie jest najnowsza gra Waldka Gumiennego wydana przez Phalanx.

Trudno wyobrazić sobie większy koszmar, niż przebudzenie na obcej planecie, w odległym zakątku galaktyki, w totalnej, kosmicznej wręcz samotności. Jeśli zaś w tej samotności, otoczonej zupełną ciemnością, pojawią się dziwne dźwięki, dochodzące jakby ze ścian, chrobotania, szurania i łoskoty, ewidentnie wydawane przez żywą, nieznaną Ci istotę – masz już receptę na prawdziwy horror. A w grze Alone to dopiero początek Twojej przygody.

Wysoki sądzie! To był chłodny deszczowy poranek. Uliczki tonęły w strugach deszczu. Wracając do swojego hotelowego pokoju pomyliłam drzwi. Weszłam do apartamentu na pierwszym piętrze i zamarłam z przerażania. W pościeli leżał trup. Starając się nie zacierać śladów postanowiłam nieco rozejrzeć się dookoła. Niestety nie zobaczyłam nic więcej, gdyż nagle, naprzeciw mnie zamajaczyła postać w czerni i ku mnie wyciągnęła się olbrzymia dłoń pozbawiając mnie przytomności. Upadłam. Gdy się ocknęłam na miejscu zdarzenia leżała już tylko czerwona róża...

Szybkich, prostych, ale i sprytnych rodzinnych planszówek nigdy za wiele. Wie o tym doskonale wydawnictwo Portal Games, które niedawno dało nam możliwość sięgnięcia po kolejny tytuł tego rodzaju. Park Sawanna, o którym mowa, to gra sygnowana nazwiskami Michaela Kieslinga oraz Wolfganga Kramera. Duet ten możecie kojarzyć m.in. z pudełek gier takich jak Tikal, czy też Paris. Panowie projektują z resztą gry z powodzeniem nie tylko w parze. Kiesling to autor m.in. uwielbianego przez niezliczone rzesze graczy Azula. A Kramer? To jego właśnie winię za niezliczone godziny, które spędziłam na BGA grając w grę 6. bierze… Krótko mówiąc, dzieła tego duetu ...

Gier imprezowych, a ściślej gier słownych nie darzę jakąś przesadną sympatią. Darzę je jednak szacunkiem i potrafię docenić wkład, który – dzięki prostym zasadom i rozrywkowemu charakterowi -  wnoszą w rozwój i rozpowszechnianie naszego hobby. Sam mam ich sporą  kolekcję i,  o ile wśród doświadczonych planszówkowiczów ich nie zaproponuję, to grywam w nie bardzo regularnie na wszelkiego rodzaju imprezach czy spotkaniach w plenerze. Wcześniej jednak taki tytuł musi przejść moją ostrą selekcję. Czy Gra w zielone ją przeszła?

Zaginioną wyspę Arnak recenzowała u nas Jenny (link) więc ja poznałem ją dopiero około połowy zeszłego roku. Niemniej, jeżeli ktoś czytał moje podsumowanie roku 2021, to wie, że Arnak na listę moich ulubionych tytułów wśród gier średniozaawansowanych. Z dużą radością przyjąłem więc informację o polskiej wersji dodatku, a z jeszcze większą to, że Asia odstąpiła mi go do recenzji. Czy jednak moja radość nie była przedwczesna?