Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Po raz pierwszy spotkałam sie z grą Marcina i Violi wiele lat temu, kiedy była jeszcze na etapie prototypu. Wtedy klimat tej gry oscylował wokół panteonu grecko-rzymskiego. Urzekła mnie wtedy nie tylko tymże klimatem, ale przede wszystkim oryginalną mechaniką blokowania kolumn i rzędów. Blokowania nie tylko dla siebie, ale też dla wszystkich innych graczy. Dziś, po kilku latach od premiery, przyszło mi się zmierzyć z produktem finalnym, w nowej szacie i z dodatkami.

“Wielkie narody powstawały i upadały. Uścisk, w którym cywilizacja trzymała ludzkość, stawał się słaby i artretyczny”. I tu właśnie pojawiasz się Ty, wraz ze swoim plemieniem, które zaraz poprowadzisz ku rozwojowi… lub zagładzie. Czujesz w sobie żyłkę lidera? Chcesz wcielić się w przywódcę, którego decyzje kształtują przyszłość narodu? Potasuj karty i siadaj zatem do stołu – zagrajmy w Imperium: Legendy!

Jedną z wielkich miłości mojego młodego żywota były komputerowe bijatyki. Od Street Fightera i Body Blows na Amidze 500, po Mortal Kombat i Tekken 3 na PSX – lubiłem bić twarze i korpusy nieprawdziwych postaci. I choć czasy bijatyk (wirtualnych), a nawet czasy Amigi i PSXa, minęły już dawno i powrócić chyba nie mają zamiaru, to sentyment pozostał. Nadal z nostalgią obserwuję walki podblokowych żuli czy dzieci przed szkołą i myślę sobie, że fajnie byłoby znowu komuś przyłożyć. Teraz, dzięki uprzejmości Adama Kwapińskiego i Awaken Realms Lite, mogę wrócić do fantazyjnego mordobicia – i nie muszę nawet wychodzić z domu!

Talisman w świecie Harrego Pottera, to... po prostu Talisman. Nic, czego byśmy się nie mogli po nim spodziewać. Jest to reimplementacja wersji Talisman: Revised 4th Edition. Jednak klimat i drobne zmiany mechaniczne uwydatniające ten klimat - robią swoje. Mnie się spodobało (choć fanem Talismana jako takiego nie jestem).

Flow gry jest kusząco prosty. Na stole widoczna jest talia dobierania oraz cztery – początkowo puste – stosy, na które zagrywamy karty z ręki. Dwa z nich idą od 2 wzwyż – karty zagrywamy w porządku rosnącym. Dwa idą od 100 w dół – karty zagrywamy w porządku malejącym. W swoim ruchu każdy z graczy (zaczynając z 6-8 kartami) musi zagrać przynajmniej jedną kartę na któryś ze stosów, a następnie uzupełnić rękę. Celem gry jest pozbycie się wszystkich kart z talii dobierania, a następnie również z ręki. Im bliżej jesteśmy tego celu – tym bardziej wygraliśmy.

Pierwszy sezon serialu Sherlock stworzona przez Stevena Moffata i Marka Gatissa pojawił się po raz pierwszy w 2010. Natychmiast przyciągnął mnie przed ekran i trzymał przez wiele lat emisji (w końcu sezony pojawiały się sporadycznie). Do tej pory pamiętam dwuletnie czekanie na rozwiązanie jednego z największych cliffhangerów serii. Możecie więc sobie wyobrazić moją radość, gdy okazało się, że w Polsce, nakładem Lucky Duck Games, wyjdzie gra planszowa licencjonowana przez BBC i powiązana z serialem.

Jak niejednokrotnie udowodnili nam autorzy gier planszowych, nie ma zagadnienia, którego nie dałoby się przełożyć na ruch pionkiem, rzut kostką, dołożenie kafelka, czy jakąkolwiek inną mechanikę. Choć twórcy bardziej skorzy są do wykorzystania historycznych bitew, podboju kosmosu, czy ery panowania dinozaurów, to raz na jakiś czas zdarzy się cud i pojawia się gra zahaczająca o tematykę książek, bibliofilstwa, czy drukarstwa. Tak jest w przypadku gry Gutenberg od wydawnictwa Granna, która ukazała się w serii Granna Expert.

Premiera kolejnej gry z serii Dobble, tym razem w wersji Marvel, skłoniła mnie do rozmyślań. Czy muszę sięgać po kolejną kopię tego samego tytułu, ze zmienioną tylko tematyką? Czy naprawdę potrzebuję aż sześciu odmian karcianki wydawnictwa Rebel, która niezmiennie w czasie rozgrywki przyprawia mnie o zawrót głowy? I czy ta gra jest w rzeczywistości tak dobra, jak mi się wydaje? Nie będą ściemniać, na wszystkie te pytania, moja odpowiedź brzmi – tak!

Alchemia, uroki, eliksiry, zielarstwo, magia krwi, to pięć szkół magii, które zna każdy młody, aspirujący adept. Ich moc jest wielka, jeśli tylko zostanie użyta w odpowiednim czasie. W Arkanach Magii musisz nie tylko zdobywać nowe zaklęcia, ale też wiedzieć kiedy jest idealny moment by z nich skorzystać.

Grę Hansa Teutonica recenzowałem już w 2016 r., kiedy na rynku polskim pojawiła się ona w linii Egmont Geek. Ogrywanie tego tytułu sprawiło mi wówczas duża przyjemności, niemniej natłok nowych tytułów sprawił, że Hansa Teutonica na kilka lat trafiła na półkę. Przed premierą BIG BOX zagrałem sobie jednak partię „przypominającą” i – mimo wielu nowych planszówkowych doświadczeń, jakie miałem w ostatnich 5 latach – zdania nie zmieniam. Hansa Teutonica w wersji podstawowej to niezwykle dobry i elegancki eurosucharek, którego warto mieć na półce. A jak jest z wersją BIG BOX.