Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Do sprzedaży trafiły łącznie trzy dodatki do Ekspedycji Ares, są nimi Odkrycia, Infrastruktura oraz Kryzys. Każdy wnosi coś nowego do rozgrywki.

Święta, święta i… trzeba zacząć spalać kalorie. Wakacyjny czas to dobra okoliczność do tego, żeby sięgnąć po tytuły, które swoją prostotą, świetnie sprawdzą się w rodzinnym gronie. Przy takich okazjach, warto mieć ze sobą pudełka, które nie przytłoczą skomplikowaniem osób nie grających na co dzień w planszówki. Wraz z wydawnictwem Muduko, przygotowaliśmy dla was listę gier dobrze sprawdzających się w takich okolicznościach. Jest to też lista, którą można potraktować jako dobry prezentownik, gdy chcemy kupić coś dobrego i przystępnego cenowo.

To lekki i raczej wesoły tytuł, skupiony bardziej na przestrzennej przepychance, niż na naturalistycznych opisach zabiegów chirurgicznych. To też ciekawe wprowadzenie do mechaniki worker placement z bardzo fifnym twistem w postaci planowania swoich ruchów w czasie. Dodajmy do tego przystępne zasady i klimatyczne ilustracje i mamy bardzo apetyczny pakiet w niewielkim pudełku.

Scythe to gra ekonomiczna, wzbogacona o budowanie silniczka. Mechy owszem, są, ale pełnią raczej funkcję transportową i rozwojową, aniżeli stricte bitewną. I część ludzi odbija się od niej właśnie przez ten rozdźwięk - więcej tu rozwożenia chłopów po wsi, niż wyjazdów mechów do bitwy.

Gdyby ktoś polecił mi grę inspirowaną Star Trekiem, pewnie bym po nią nie sięgnęła, bo ja akurat pochodzę z tej drugiej galaktyki. Dlatego cieszę się, że nie wiedziałam o tych powiązaniach wcześniej, bo ominęłaby mnie świetna planszówka. Może i wygląda jak kosmiczna kreskówka, ale rozgrywka to czysta przyjemność. 

Nie od razu przyszedł mi na myśl pomysł w jaki sposób ugryźć tę recenzję. Gdzieś z tyłu głowy kołatało mi (być może fałszywe) przeświadczenie, że grę obecną na rynku od dwudziestu lat znają już wszyscy i nie da się napisać o niej niczego nowego. A potem chwilę pogrzebałem w bebechach strony za pomocą paru wyszukiwarek i zorientowałem się, że w “nowożytnej” epoce Games Fanatic nikt o Puerto Rico jako takim nie pisał. 

Panowie Eduardo Baraf i Steve Finn to chyba zapaleni działkowicze. To za ich sprawą polscy gracze mogą cieszyć się m.in. takimi tytułami jak Niezłe ziółka, Moje skarby i – wydany ostatnio – Pachnący ogród (S. Finn jest ponadto autorem Kwiaciarenki), W Moje skarby nie grałem, ale co do pozostałych trzech tytułów mogę powiedzieć, że łączą je kieszonkowy rozmiar pudełka oraz prosta i szybka rozgrywka z jakimś niebanalnym pomysłem w zasadach.

Podział w grze nie jest równy, ale i cele są inne. Niedoszłe ofiary od wolności dzieli uruchomienie czterech generatorów i znalezienie wyjścia. Ich oprawca, by wygrać, musi upuścić sporo ich krwi. Żeby to zrobić, nie musi nawet nikogo zabijać. Wystarczy, że ofiary powiszą trochę na jego haku.

Kiedy ludzie przybyli na teren Północnych Rubieży, wydawało im się, że trafili do raju. Przywitała ich żyzna gleba, dziewicza przyroda, lasy pełne zwierzyny, na którą można zapolować… Nie minęło wiele czasu, gdy osadnicy przekonali się, że ich poczynania rozbudziły Bestię. Ta zaś jest zdeterminowana, aby wyprzeć intruzów z należącego do niej terytorium. Kto będzie górą w tej potyczce?

Climb The Mountain to gra wspinaczkowa w tym sensie, że górę poznajemy tu od jej podstawy aż po szczyt - ale nie uświadczymy tu butli z tlenem, ochronnej odzieży czy pomocy tragarzy. Sami wniesiemy swoje zapasy na szczyt, zbierając po drodze trochę śmieci i unikając górskich i leśnych stworzeń. O naszym zwycięstwie zadecyduje to, jak szybko zdobędziemy najwyższy punkt na górze i ile wniesiemy ze sobą przedmiotów: zapasów i zebranych odpadków.