Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Plemiona wiatru trafiły na mój radar po zapowiedziach wydawnictwa Lucky Duck Games na 2023 rok. Gra przyciągnęła mnie do siebie wieloma kolorowymi, ładnymi komponentami, więc po zapoznaniu się z ogólnym zarysem rozgrywki planszówka trafiła na listę do sprawdzenia i ewentualnego nabycia.  

Ten tekst aż prosi się o wstęp na temat innowacyjności. O długie rozważania poruszające kwestie tak ważkie jak ta, czy wysoko oceniana gra planszowa musi obowiązkowo mieć w sobie coś nowego, coś czego nigdy wcześniej nie widzieliśmy. Dylematy, czy lepiej śmiało sięgać po oryginalne, ale niesprawdzone rozwiązania, czy lepiej kreatywnie łączyć doskonale znane elementy. Można by nawet sięgnąć po etyczną stronę wzorowania się na wcześniejszych projektach innych autorów.

Warto czytać dzieciom i z dziećmi. Tę prawdę znają pewnie wszyscy rodzice. A co powiecie na to, żeby wybierając kolejną lekturę, sięgnąć po książkę o fabule, na którą na dodatek będziecie mieli wpływ? Tak właśnie można w skrócie opisać gamebooki. W ostatnim czasie pojawiło się na polskim rynku kilka interesujących pozycji tego typu, skierowanych do najmłodszych odbiorców. Najnowszym z nich jest Zielobór – interaktywna gra książkowa od wydawnictwa Muduko.

Set & Match to dwuosobowa (z opcją gry w debla) gra symulująca mecz tenisa ziemnego - choć w tych okolicznościach bardziej stołowego. Siadając naprzeciw siebie gracze będą wymieniać odbicia i serwisy, zdobywając punkty, by wygrywać gemy, a z czasem nawet sety - wszystko przy użyciu jednego palca. I obojga oczu.

Planszówki dla dzieci bazują często na klasycznych, doskonale wszystkim pomysłach. Jednym z nich są memory. Na rynku dostępnych jest już wiele ciekawych wariacji na ich temat. Niedawno pojawiła się kolejna. Mowa o Ani Mee, ani Bee, czyli propozycji wydawnictwa Granna dla młodych graczy, którą miałam okazję wypróbować.

Genotype to gra, która - używając mechaniki rozmieszczania pracowników - ukazuje proces zbierania danych na temat grochu zwyczajnego. Od kształtu nasion, przez kolor kwiatu i łodygi, aż po wysokość rośliny. Dzięki szerokiej palecie akcji będziemy nie tylko zbierać dane, ale też sadzić, badać i wysadzać groch, zatrudniać pomocników, używać narzędzi i ustalać cele badawcze. Za wszystkie te rzeczy zdobędziemy na koniec gry punkty i jak to w klasztorze bywa - wygrać może tylko jeden mnich.

Dopiero co recenzując Ziemię, wspominałem jak popularne obecnie stały się gry o tematyce przyrodniczej, a już na stół wleciał kolejny osadzony w tym klimacie tytuł. Wilki, bo o nich mowa, to hit minionego Essen’22, który na polski rynek trafił za sprawą wydawnictwa Portal Games. Gra autorstwa Ashwin Kamath oraz Clarence Simpson, przeznaczona jest dla 2-5 graczy w wieku 14+, z czasem rozgrywki szacowanym na 75min, zaś poziom złożoności wg BGG to 2,85/5. Sprawdźmy, jak prezentuje się ta interesująca, drapieżna strategia, w której będziemy bezwzględnie rywalizować o dominację i przywództwo prowadzonej przez nas watahy.

Swój egzemplarz dostałam dopiero wtedy, gdy Zdobycze już całkiem dziarsko śmigały po stołach innych recenzentów. Będąc nakręconą na maksa fanką Dominiona zdążyłam poczytać opinie innych - byłam przygotowana więc na lekką grę w stylu Przystani. Otóż nie do końca tak to wyszło...

Gry logiczne mają wśród miłośników planszówek wielu gorących fanów. Ja sama nie należę do tej kategorii. Mimo to czasem lubię zasiąść do absolutnie abstrakcyjnej, zupełnie pozbawionej klimatu rozgrywki, której celem jest gimnastyka szarych komórek w najczystszej postaci. I z takim też nastawieniem zabrałam się za ogrywanie nowości wydawnictwa Rebel, czyli gry Setup.

Dawno, dawno temu, jako mały osesek spijałem słowa z bajek, które czytano mi przed zaśnięciem. Wśród wielu fantastycznych historii żądnymi przygód bohaterami jedną pozycję szczególnie często wyciągałem z domowej biblioteczki. A była to opowieść o: ośle prawie przerobionym na szynkę, psie z planem na drapaniu się łapą, kocie nie nadającym się do łowienia myszy i kogucie uciekającym od rosołowego przeznaczenia. Jakże zatem miło mi się zrobiło, gdy mogłem wrócić do wspomnień z dzieciństwa i zobaczyć jak opowiadanie o dzielnych zwierzakach, może stanowić podwalinę pod temat gry planszowej.