Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Do tej pory nie grałem w żadną grę Eagle Games. Zawsze ktoś mi proponował a to właśnie Railroad Tycoon, a to Civilization, a to wreszcie Conquest of the Empire, ale miałem wtedy ochotę na coś innego albo było mi żal czasu. Co ciekawe gdy dany tytuł wchodził na rynek zawsze wzbudzał moje zainteresowanie, a później po pierwszych nie do końca pozytywnych wrażeniach innych graczy, znikał z radaru.

– To co mówisz jest niegodziwe, Cesarze. – Spójrzmy prawdzie w oczy, moja królowo. Naród egipski schodzi na psy! Nadajecie się tylko do tego, by być półniewolnikami Rzymu. – Mój naród wzniósł Piramidy! Latarnię morską w Faros! Świątynie! Obeliski! – To było dawno! Teraz potraficie tylko czekać na wylewy Nilu… – DOSYĆ! Udowodnię ci Cesarze, że Egipt wciąż rośnie w siłę, a jego lud jest genialny! Każę zbudować dla ciebie w ciągu trzech miesięcy tu, w Aleksandrii, wspaniały pałac! – Królowo, jeśli tego dokonasz, przyznam, że się myliłem i uznam, że twój naród jest wciąż wielkim narodem…ale bardzo w to wątpię. „Asteriks i Kleopatra” R. Gościnny, ...

Dzięki uprzejmości bazika wreszcie udało mi się wypróbować tą ciekawą grę. Już od dłuższego czasu miałem ją na radarze, więc nie mogłem się doczekać kiedy będę mógł sprawdzić co jest warta. Z Zachodu przychodziły pozytywne opinie. Wysoka ocena na BGG i dobre recenzje. Czas było wreszcie na własne wnioski. Poniżej trochę uwag o tej mało znanej w Polsce grze, po rozegraniu jednej partii.

Piramida Cheopsa, Świątynia Artemidy w Efezie, Kolos Rodyjski w Rodos, Latarnia morska w Faros, Wiszące ogrody Semiramidy w Babilonie, Posąg Zeusa w Olimpii, Mauzoleum w Halikarnasie – siedem cudów świata. Jest też ósmy – tytułowa wieża Babel. Gracze wspólnie starają się je wybudować, za pracę otrzymując punkty. Ten, który zrobi to najefektywniej, wygra. Niestety mimo starań graczy, nigdy nie powstanie 8 cudów, jeden zostanie niedokończony.

Granna to wydawnictwo, które pojawiło się na rynku polskim w 1991 roku. Od początku swego istnienia zachwycało bardzo dobrym wykonaniem swoich produktów, dbało o jakość materiałów, wysoki poziom graficzny i merytoryczny. Jedyna ich wada, to fakt, że gry, jakie pojawiały się w ich ofercie to w większości produkty dla dzieci. Czytelnicy portalu Gry-Planszowe.pl mogą kojarzyć firmę z takimi tytułami jak Superfarmer, Dżungla, Pentomino czy Tangram. Po najnowszym produkcie wydanym przez Grannę, może to się zmienić.

Publiczna służba zdrowia to jedno z najbardziej paranoidalnych miejsc jakie może wyobrazić sobie współczesnym człowiek. Popadająca w skrajności i kontrasty niczym polityk walczący o wyborców. Z jednej strony mamy bohaterskich ratowników, walczących o życie pacjentów lekarzy, pełne współczucia i pomocy pielęgniarki. Z drugiej chamstwo, głupotę i korupcję. Pijanych anestezjologów, przekupionych chirurgów, ratowników – morderców jak swego czasu w łódzkim pogotowiu. Przedziwne miejsce.

„Najwyższy czas skończyć z tą arabską zarazą. Pora przepędzić czcicieli Mahometa raz na zawsze z Europy i odzyskać Hiszpanię dla wiary chrześcijańskiej.” Takie słowa z pewnością można było usłyszeć na salonach Hiszpanii w XII wieku. Powoli kończyła się trwająca od setek lat Rekonkwista – długa walka o odzyskanie Hiszpanii spod panowania Arabów i przezwyciężenie skutków arabskiej inwazji z 711 roku. Zaczynała się za to walka o uzykanie wpływów i podporządkowanie sobie Półwyspu Iberyjskiego wśród hiszpańskiej arystokracji. Panujący król mógł być w tej walce zarówno przeszkodą, jak i narzędziem.

Bitwa o Stalingrad to jedna z decydujących bitew II Wojny Światowej. Wojska niemieckie pod wodzą generała Friedricha Paulusa, które miały za zadanie zająć miasto zostały w wyniku operacji Uran zamknięte w okrążeniu przez przeważające siły Rosjan. Próby odsieczy ze strony 4. Armii Pancernej nie powiodły się. Pod Stalingradem zginęło prawie 200 tys. żołnierzy niemieckich a kolejne 100 tys. zostało wziętych do niewoli, z której powrócili nieliczni. Plany Hitlera dotyczące zajęcia Kaukazu ostatecznie rozpadły się a inicjatywę na froncie wschodnim przejęła Armia Czerwona.

Czas wakacyjny, to czas podróży. Nadchodzi ten wspaniały moment, kiedy ostatni raz odmeldowujemy się w pracy, pakujemy walizki i wsiadamy… no właśnie, gdzie? Możemy do autokaru, możemy do pociągu, samochodu… aż wreszcie do samolotu. W ostatnich czasach nie jest to może najbezpieczniejszy środek transportu, ale ciągle bardzo prestiżowy. Biura podróży, linie lotnicze, coraz agresywniej starają się przyciągnąć pasażerów do siebie, różnego rodzaju promocjami. Właśnie o tego rodzaju walce opowiada gra „Wszyscy na pokład”.

Andreas Seyfarth to projektant, który powinien być znany każdemu kto choć trochę interesuje się grami planszowymi. Może nie jest tak twórczo płodny jak Reiner Knizia czy Wolfgang Kramer. Nie ma tak dużej ilości sprzedanych egzemplarzy swoich gier jak Alan R. Moor czy Klaus Teuber. Nie mniej jednego mogą mu wszyscy inni autorzy tylko pozazdrościć. Mianowicie pierwszego miejsca w najbardziej znanym rankingu tworzonym przez fanów na świecie – rankingu BoardGameGeek. Za co? Oczywiście za Puerto Rico. Jedną z najbardziej klimatycznych i fascynujących gier wyprodukowanych do tej pory.