Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Patrząc na godność autora gry Ming Dynastie, czyli Roberta Watsona chodziło mi po głowie skąd ja go znam… skąd ja go znam. Obejrzałem jego dorobek na BGG i dowiedziałem się, że stworzył dwie gry dla dzieci dla wydawnictwa Haba. Cóż nie miałem z nimi styczności ani pośrednio ani bezpośrednio, tak więc nadal w głowie kotłowało się gdzie ja słyszałem to nazwisko. W pewnym momencie mój wzrok padł na jego avatar na BGG i wszystko stało się jasne. Przecież tego człowieka mam w swojej liście znajomych na BGG (w geekbuddies)!

Mówiąc nieoględnie – Reiner Knizia ma łeb. Bierze w swoje ręce parę kart i kilka żetonów, nic co może mieć perspektywy na mechanikę, a tym bardziej mechanikę napędzającą interesującą grę. Dziewięćdziesiąt dziewięć osób na sto powiedziałoby – z tego nic nie będzie. A człowiek ten – tutaj pojawia się najbardziej tajemniczy moment – w jakiś sposób spaja te kilka kart wraz z kilkoma prostymi zasadami i o dziwo powstaje coś działającego, wciągającego, krótko mówiąc powstaje GRA. Właśnie w ten sposób musiała powstać karcianka Great Wall of China.

Wielkie Odkrycia Geograficzne to okres, który poszerzył horyzonty mieszkańców Europy, przede wszystkim burząc średniowieczne teorie o budowie kuli ziemskiej i jej wielkości. Wyprawy Kolumba, Vasco da Gamy czy Magellana nie odbyłby się jednak bez odpowiedniego wsparcia finansowego. Za królewską zgodą na wyprawę stali najczęściej bankierzy czy bogaci kupcy, którzy jako jedyni byli w stanie zainwestować mnóstwo pieniędzy w kosztowne, długoterminowe i ryzykowne przedsięwzięcia jakim były podróże w nieznane.

Robaki są paskudne i obrzydliwe. Owady siadają na tobie, włażą ci pod ubranie, biegają szybko po ścianach i roznoszą zarazki. Kryją się po kątach i szczelinach, wyskakują, kiedy najmniej się ich spodziewasz. Muchy brzęczą bezustannie i namiętnie, kiedy właśnie potrzebujesz się skupić. Co więcej, te bezczelne stworzenia mogą nawet spróbować bezpośredniego ataku, czy to na twoje pożywienie, czy, o zgrozo, na ciebie samego, stosując straszliwe żądła i nie mniej przerażające jady. Owady są złe.

Gra kiedyś znalazła się u mnie na liście tytułów do sprawdzenia. Już nie pomnę jak się tam pojawiła. Prawdopodobnie trochę się o nie mówiło na BoardGameNews lub na forum BoardGameGeek i tytuł został zapamiętany. Na tym chyba historia by się skończyła gdyby gry nie kupił bywalec warszawskich spotkań Draco i nie zaczął zachęcać do jej sprawdzenia. Przez pewien czas odmawiałem, bo zawsze z tym tytułem wygrywało coś innego, ale w końcu udało się sprawdzić grę podczas jednego ze spotkań w klubie OKO. I nie żałuję.

Po raz pierwszy zainteresowałem się Wikingami za sprawą mało znanego komiksu, który lata temu znalazłem w magazynie Relax i który opowiadał od czarnowłosym Thorgalu. Nie była to miłość od pierwszego wejrzenia, ale z czasem dałem się ponieść historii opowiadanej przez Rosińskiego i Van Hamme. Działo się to wiele lat temu, obecnie jedną z moich półek zajmuje 30 tomów komiksu, którym zachwyca się moja córka. Ja już nie jestem fanem Thorgala, ale zainteresowanie światem rudobrodych barbarzyńców pozostało.

Tain, to gra traktująca o tradycji. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że tradycja to rzecz święta. Na tradycję się nosem nie kręci, tylko należy ją podtrzymywać. Ale czy gra o tradycji, też stanie się tradycją? Raczej nie, choć na pewno będzie niezłą pozycją do grania pomiędzy jakimiś strategicznymi kolubrynami.

Ystari Games należy do wydawnictw, które bardzo cenię i każda z ich gier została do tej pory oceniana przeze mnie przynajmniej na 8 w serwisie BoardGameGeek (Ys, Caylus, Mykerinos i Yspahan). Pilny czytelnik zauważy jednak, że jeden tytuł pominąłem i odrobinę przekłamuję. Pojawił się bowiem jeszcze Caylus Magna Carta, który nie zaskarbił sobie mojego serca. Powodem jest to, że niczego, absolutnie niczego nie brakuje mi wersji planszowej Caylusa, żebym musiał grać w wersję wykastrowaną. Wiem, że jestem odosobniony w tej opinii wśród ekipy z Games Fanatic, u nich wersja karciana cieszy się większą popularnością. Cóż, ludzie wyprzedzający poglądami swoją epokę ...

Gdy się nam przypomną czasy, gdy graliśmy w tetrisa, pewnego rodzaju deja vu będzie spotkanie z Blokusem…

Jedwabny szlak, to obok Chińskiego Muru, jedno z bardziej zagadkowych i zarazem ciekawych dokonań Chińczyków. Trasa licząca 12 tysięcy kilometrów łączyła cały znany starożytny świat. Wykorzystywano ją efektywnie od II wieku p.n.e. aż do VIII wieku n.e. Na tej długiej i niebezpiecznej drodze liczni kupcy zbijali fortuny prowadząc intratny handel unikatowym surowcem, jakim był jedwab.