Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Jeśli jesteś miłośnikiem gier logicznych, to na pewno znasz projekt GIPF. Jeśli nie przepadasz za tego typu rozgrywką, ale lubisz grać i „siedzisz” w temacie, to na pewno słyszałeś o Krisie Burmie – Belgijskim autorze gier planszowych, dokładnie gier logicznych – autorze GIPFa. Pozostałym należy się małe wyjaśnienie. GIPF to projekt w skład którego wchodzi 6 gier logicznych: Gipf, Tzaar – który zastąpił Tamska; Zèrtz, Dvonn, Yinsh i tytułowy Pünct. Oprócz dziwnych nazw łączy je fakt, że rozgrywane są na planszach w kształcie sześciokąta, oraz wspólna filozofia pozwalająca łączyć gry ze sobą. Część z wymienionych tytułów jest bardziej znana, zyskała ...

Nie łatwo zaprojektować dobrą grę edukacyjną. Taki produkt powinien łączyć dwa nastawienia, często niesłusznie traktowane jako sprzeczne. Z jednej strony taka gra ma uczyć, co niektórzy niesłusznie uważają za przykry obowiązek. Z drugiej strony gra edukacyjna ma być zabawą, sposobem spędzania wolnego czasu lub pomocą dydaktyczną. Dodatkowo gra edukacyjna powinna być pozbawiona wad merytorycznych, czyli najlepiej jakby autorem był specjalista z danej dziedziny. Jednakże specjalista może przesadzić i zaproponować niestrawną papkę zrozumiałą jedynie dla podobnych mu specjalistów. Wystarczy już tych dywagacji, przejdźmy do konkretów.

Kula jako obiekt geometryczny  jest wykorzystywana w łamigłówkach chętnie i od dawna. Popularne są kuliste puzzle 3D (jigsaw puzzles), w których celem jest ułożenie z dostarczonych płaskich elementów obiektów w rodzaju globusów, piłek futbolowych, golfowych, bilardowych czy map nieba (ekskluzywnym przykładem może być Globe Puzzle z Eureki).  Cała kategoria burr puzzles , w których rozkładamy i składany z powrotem obiekty 3D powstałe z zachodzących na siebie, zwykle drewnianych elementów, wzięła swoją nazwę od kształtu rzepa – owocu łopianu – nie dziwią więc nikogo z grubsza kuliste kształty dominujące wśród łamigłówek tego typu (genialną wariacją na temat zachodzących na siebie kul ...

„Szlak cynowców” to pierwsza gra, która pojawiła się w linii gier Martina Wallace’a – TreeFrog. Miałem okazję zagrać w ten tytuł ponad rok temu. Nie zachwycał on swoim wyglądem – jak to u Martina bywa. Natomiast to co mnie w tym tytule urzekło, to że losowość kostek, która odgrywa bardzo istotną rolę w tym tytule, została przez autora okiełznana. Na dodatek w taki sposób, że w ogóle mi to nie przekszadza – a ja naprawdę za kostkami nie przepadam. Wadą tej gry, było to że była trudno dostępna – na Games Fanatic zagościła tylko w krótkim rzucie okiem Pancha. Teraz ...

Egizia to czwarta gra spółdzielni autorskiej, ukrywającej się pod kryptonimem Acchittocca. Debiut włoskiej spółki, Leonardo da Vinci, zrobiła niemałą karierę wśród graczy, wyróżniając się wieloma nowymi pomysłami na mechanikę. Druga gra, Ghost for Sale, padła chyba ofiarą popularności poprzednika. Była bowiem skierowana do kompletnie innych graczy niż Leonardo – Ghost for Sale jest głównie oparta na blefie i dedukcji. Nie spodobała się, do dziś jest najgorzej oceniana wśród całego dorobku grupy, ale z drugiej strony trzeba docenić to, że makaroniarze znowu sięgnęli po świeże pomysły, oparli się pokusie odcinania kuponów. Wraz z kolejnymi produkcjami stało się to ich znakiem firmowym. ...

Niejednokrotnie miałem możliwość recenzować gry Gigamica, w szczególności te logiczne. W większości przypadków była to dla mnie nie tyle praca, co przyjemność. Wydawnictwo to słynie z bardzo dobrze wydanych gier, z prostych zasad… czasami jednak nie najlepiej spisanych. W 2008 roku jedna z ich gier – Marrakesz (Marrakech) – została nominowana do Spiel des Jahres, a nawet wyróżniona. Dzisiaj chciałbym przybliżyć Wam ten tytuł, który z kilku powodów zasługuje na uwagę.

Cywilizacja to niekończący się ciąg potrzeb, których nie potrzebujemy. Mark Twain Gdy kilka lat temu w pewnym warszawskim klubie siadałem do nowej gry wtedy jeszcze praktycznie nieznanego Czecha nie przypuszczałem, iż oto niepostrzeżenie wkraczam w nowy okres w mojej karierze gracza – epokę „Srudeejdżes”. Już po pierwszej, chaotycznej i przytłoczonej ciężarem reguł rozgrywce wiedziałem, iż tytuł szybko trafi na moją półkę. Nie wiedziałem jednak, iż będzie na niej niepodzielnie panował i ustąpi miejsca dopiero… swojemu polskiemu kuzynowi.

Jak pisałem w innym miejscu, stoisko Granny w Norymberdze było w tym roku „ubrane” w Krabowe obrazki… ale nie tylko. Na jednej ze ścian można było zauważyć grafiki reklamujące grę Bumerang. Również w katalogu Granny można znaleźć informację, że Bumerang zostanie w tym roku wydany przez to wydawnictwo. Miałem w ostatnim okresie możliwość zagrać kilka razy w ten tytuł, poniższy rzut okiem to moje wrażenia z tej zabawy.

„5 ludzi różnych narodowości zamieszkuje 5 domów w 5 różnych kolorach. Wszyscy palą papierosy 5 różnych marek i piją 5 różnych napojów. Hodują zwierzęta 5 różnych gatunków. Który z nich hoduje rybki?” Niektórzy z nas kojarzą zapewne tę zagadkę niesprecyzowanego autorstwa, która doskonale bawi ucząc dedukcji. Tym, którzy jej nie znają a lubią pogłówkować – serdecznie polecam odnalezienie całości dla przećwiczenia szarych komórek. Ale co ona ma wspólnego z niniejszą recenzją? Ano magiczną zasadę piątki oraz po prostu dedukcję w czystej postaci. O ile jednak cytowaną łamigłówkę potrafi rozwiązać podobno jedynie 2% ludzkości o tyle w grę Dirka Henna powinni umieć ...

Choruję na nią odkąd pamiętam. Zawsze bałem się małych ciasnych pomieszczeń, a teraz gdy błąkam się po tych mrocznych korytarzach każdy ruch, każde spojrzenie w ciemność, szelest sprawiają że aż się skręcam. Jestem w panice. Biegam na oślep po mrocznych zaułkach. W każdej chwili zza roku mogą wychynąć hordy tych obrzydliwych troglodytów… Gdzie zniknął Redeemer i jego ochronne czary? Gdzie Brute ze swoim olbrzymim mieczem? Gdzie zniknęli najemnicy?… Słyszę demona, nadchodzi! Bogowie miejcie mnie w opiece. To już koniec…