Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Każda sztuka jest bezużyteczna. Oscar Wilde, Portret Doriana Graya (1890) Gry imprezowe to specyficzna kategoria planszowej zabawy. Zwykle w cieniu bardziej skomplikowanych braci, brane na doczepkę, upychane w zakamarkach toreb, czekają na swój czas. Ale gdy ten nadchodzi są niezastąpione. Na luźnych spotkaniach, na imprezach, podczas rodzinnych zjazdów błyszczą i oferują rozrywkę w swej najbardziej radosnej i nieskrępowanej formie. I o ile grę z tego gatunku znajdziemy w kolekcji niemal każdego gracza, to w związku z deficytem wolnego miejsca, zwykle będzie to jeden lub dwa starannie wyselekcjonowane tytuły. Każda nowa propozycja musi stanąć w szranki z dotychczasowymi mieszkańcami półki. Czy ...

Ostatnimi czasy zauważyłem kolejny pozytywny aspekt bycia autorem – od niektórych współpracujących wydawnictw otrzymuję gry :). Zaczynam rozumieć, skąd na półkach u Kramera wzięło się tyle pudełek. Osoby które były w tym roku na targach w Essen, mogły znaleźć oprócz K2 dwie moje starsze gry – Kraby i Hooop, które były do kupienia na stoisku Red Glove. Obok nich znajdowała się inna, bohaterka dzisiejszej opisu, Jerusalem – gra Michele Mura. Stamtąd gra poprzez Grannę dotarła do mnie…

Nie przepadam za grami z licytacją. Ta mechanika mnie po prostu nie pociąga i często mam wrażenie, że jest dodana bo autorowi było ciężko wymyślić coś innego w to miejsce. Ale zdarzają się oczywiście wyjątki, gdzie wszystko pasuje np: Wysokie Napięcie czy Książęta Florencji. Jak Kapustka zauważył ostatnio w Planszostacji gry z licytacją praktycznie zniknęły (i zostały zastąpione uniwersalnym „Worker Placement” albo mechaniką karciano-draftową). 20 wiek Vladimira Suchego jest tutaj wyjątkiem potwierdzającym regułę. Licytacja jest tutaj ważnym elementem gry, chociaż nie wokół niej jest zbudowana gra, a wokół podobnych do Carcassonne kafelków, z których układamy swoje małe państewko. Czy ten ...

K2 - góra-zabójca. Jedyny ośmiotysięcznik nie zdobyty zimą. Wielu himalaistów zginęło próbując zdobyć ten szczyt. I to jest temat na rodzinną planszówkę? Jak się okazuje znakomity! Adam Kałuża zmierzył się z tym tematem i stworzył grę kipiącą klimatem pomimo swej prostoty zasad.

Merkator jak większość z Was pewnie wie to nowa gra Uwe Rosenberga wydana na targach w Essen w tym roku. Gra, która zanim się ukazała wzbudzała już dużo emocji, a wielu graczy pokładało w niej nadzieję na bycie nowym Le Havre czy Agricolą. Chęci były na pewno dobre, a jak wyszło? Zapraszam do obejrzenia mojego nie tak krótkiego rzutu okiem na tę grę.

Nie widziałem jeszcze pudełka z najnowszą grą wydawnictwa Portal ale jej autor Ignacy Trzewiczek twierdzi, że moja ostatnia partia była jednocześnie ostatnią partią testową przed przesłaniem materiałów do drukarni*. Ponieważ wcześniej zagrałem w Pret-a-Porter jeszcze kilka razy postaram się zaspokoić ciekawość oczekujących niecierpliwie na grę czytelników GF i opisać pokrótce jej mechanikę.

– Hej, Mike, odwróć się powoooli… powoli, idioto!… A teraz popatrz w stronę tamtych zarośli… – No patrzę  – i co? Jakiś jeleń czy cuś… – To nie jest „jakiś jeleń”, baranie… To chyba… mundżak. Prawdziwy sumatryjski mundżak… – Mundżak? Jaja se robisz? Tu nie ma mundżaków. – Też tak myślałem. Podobno ostatni tutejszy mundżak kopnął w kalendarz jakieś 80 lat temu… Wyobrażasz sobie, ile kasy dadzą nam za niego ci z zoologa? – Wolałbym najpierw sprawdzić, ile zapłacą ci na czarnym rynku… – Ty nie kombinuj, einsteinie, tylko leć po drugą ciężarówkę. Przecież nie wsadzimy naszego mundżaka do jednej ...

Uwielbiam Mr Jacka. Linia tytułów spod znaku Kuby rozpruwacza właśnie powiększyła się o kolejną pozycję. Patrząc po tytule gry można odnieść wrażenie, że to pozycja albo dla mega fanów Kuby (jak ja) albo dla kogoś kto Kuby nie zna. Czy jest w ogóle sens kupowania kolejnej gry z tym samym tematem? Czy Hurricane Games nie zaczyna przesadzać jak np twóry Fasolek czy Carcassonne? Obejrzyjcie moją krótką recenzję i przekonajcie się sami

Hey Waiter! (Anthony Rubbo) to sympatyczna – pomimo szczypty negatywnej interakcji – szybka gra, w którą można np. zagrać jako przerywnik pomiędzy cięższymi tytułami. Gra wpadła mi w oko w czasie pierwszego dnia prezentacji gier z Essen przygotowanych przez BGG. Mechanizm działania kart akcji sprawił, że bardzo chciałem ją mieć. Udało się i na szczęście gra mnie nie zawiodła.

Małopolski Instytut Kultury wydał grę edukacyjną osadzoną tematycznie w XVIII w. Ówczesna społeczność andrychowskich rzemieślników tak sprawnie prowadziła swoje interesy, że handlując z całą niemal Europą dorobili się na tyle, by podnieść swoją wioskę do statusu miasta.