Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Właściwie powinienem przeprosić wszystkich czytelników GamesFanatic.pl za to, że tekst poświęcony wydanemu przez Znak zestawowi „Erynie:  Powieść Mistrza Kryminału z pasjonującą grą planszową” ukazał się w naszym serwisie tak późno. Może gdybym napisał go wcześniej, udałoby się uniknąć niektórych 'podchoinkowych’ rozczarowań…? Z jednej strony wypada przyklasnąć wydawnictwu Znak za pomysł połączenia w jednym pudełku potencjalnie ciekawych, uzupełniających się źródeł rozrywki. Zestaw taki, jeśli oczywiście prezentuje zadowalającą jakość, to interesujący pomysł na prezent. No właśnie – 'jeśli’…

Jeżeli zliczymy całkowitą ilość budynków i budowli jaką przyszło większości z nas wybudować w czasie naszych planszówkowych bojów to może okazać się, że spokojnie możemy startować do niejednego przetargu budowlanego.  Tak jak amerykańscy reżyserzy z upodobaniem filmują swoją narodową flagę, tak autorzy gier z podobnym zacięciem stawiają przed nami kolejne murarsko-konstrukcyjne wyzwania. A co może być bardziej prestiżowe dla każdego architekta niż „katedra, większa i wspanialsza, niż jakakolwiek świątynia, którą pielgrzym mógłby sobie wyobrazić”? O budowie tej wspaniałej budowli opowiada właśnie gra Łukasza M. Pogody – Basilica.

Odkąd zaczęła się moja przygoda z planszówkami (a pierwszą grą w którą wsiąkłam byli „Osadnicy z Catanu”) szukam kolejnych tytułów, które mogłyby zainteresować mnie, a także moją rodzinę i znajomych. Niejednokrotnie zamieszczane tu recenzje i rzuty okiem pomagały mi w podjęciu decyzji o kupnie lub nie jakiejś gry. Oczywiście mowa o „poważnych” grach, bo niestety, ku mojemu rozczarowaniu, niewiele mogłam się tu dowiedzieć o grach dla mniejszych obywateli. Jako mama 2 córek – obecnie pięcio- i siedmiolatki – dość dotkliwie odczuwałam ten brak. Ponieważ jednak udało nam się zgromadzić sporą kolekcję gier dla maluchów, które testują nasze córki i inne ...

„Vlaada Chvátil wielkim projektantem jest” – gdyby w naszych szkołach istniał taki przedmiot jak Gry Planszowe każdy berbeć znałby powyższą prawdę i recytował obudzony o północy. To truizm, oczywista oczywistość i nie byłoby powodu aby pisać o tym – zwłaszcza we wstępie recenzji gry Travel Blog – gdyby nie to, że właśnie ta gra może być świetnym zobrazowaniem tezy, dlaczego uważam Chvátila za jednego z najlepszych projektantów gier. I od razu uprzedzę – moja opinia jest nieco bardziej kontrowersyjna i mniej spodziewana niż: „bo stworzyl Through the ages”.

Można też napisać: proste, a fajne. Oba stwierdzenia będą opisywać moje wrażenia z tej gry. Kolejnej gry z kategorii „państwowych”, czyli powstałych z zaangażowania instytucji państwowych bądź publicznych pieniędzy. Nie znam kulis powstania tej gry. Mogę chyba nieco pofantazjować. – Panie referencie! Grę jakąś z szarżami wojskowymi nam trzeba. Dacie radę? – A i owszem, panie kierowniku! Być może tak wyglądała scenka rozpoczynająca pracę nad Awansem. Cóż można zrobić z wojskowymi stopniami? Ano można zrobić grę w wojnę. Tak o Awansie myśli do tej pory niemało osób. I jest to opinia krzywdząca i nieprawdziwa. Autor gry, Karol Madaj, postawił sobie ...

Nie było dane mi zagrać w gry Mario Papiniego jak Feudo czy Siena, chociaż ta druga jakiś czas mocno mnie kusiła, zwłaszcza ceną. Gry tego pana z tego co słyszałem, są bardzo tematyczne, zawierają mnóstwo mechanizmów odzwierciedlających tematykę przez grę poruszaną. Na targach w Essen w 2010 roku wyszła kolejna gra Mario Papini: De Vulgari Eloquentia (czyli z łaciny: „O języku ludowym”), o niecodziennym temacie i tak samo jak poprzednie gry tego autora zawierająca dużo tzw: chromu, czyli mechanicznych ozdobników, które mają dodatkowo pomóc zatopić się w tematyce gry… tylko czasem za dużo chromu może spowodować że zamiast zatopić się, ...

Podejrzewam, że większość czytleników GamesFanatic.pl jest zdziwiona faktem, że to ja podpisuję się pod rzutem oka na Dragon’s Ordeal. Przecież folko to miłośnik eurogier i gier logicznych, ostatnie w co lubi grać to ameritrashe i gry przygodowe. Czytelnicy Ci mają rację, na wstępie wytłumaczę jak to się stało, że mi przypadła ta rola.

Opowiem Wam bajkę. Dawno, dawno temu, za siedmioma kopalniami, za siedmioma soli złożami…stop! Przecież każda bajka wpierw tytuł mieć musi. A żeby na świecie obciachu nie było to tytuł będzie zagramaniczny, łaciński. To może tak. Magnum znaczy wielka, a Sal znaczy sól, czyli razem, Magnum Sal to będzie Wielka Sól, a Wielka Sól to… Wieliczka! Tytuł i setting jest, to teraz lecimy dalej. Ehym. Bajka ta będzie piękna a emocjonująca. O sztygarach i żupnikach, o realizowaniu królewskich zamówień, o zarabianiu ton dukatów i o tym, że górnik górnikowi wilkiem, choć w sumie częściej czerpakiem…Posłuchajcie.

Witaj Wędrowcze! Asara, kraj tysiąca wież, otwiera przed tobą swoje wrota. Wkraczaj śmiało do cudownego świata, pełnego pałaców z białego alabastru i wież o złotych kopułach. Już z daleka ujrzysz wznoszące się ku niebu rusztowania i zmyślne machiny, dźwigające w górę ciężkie elementy budowli. Wieść o tym, że kalif zaprosił najbieglejszych w swej sztuce budowniczych do upiększenia miast swego kraju szeroko rozniosła się po świecie. Skoro pokonałeś taki szmat drogi, by tu trafić, ty też stań do rywalizacji o to, kto wybuduje najwspanialszą wieżę. Rzut oka na okładkę najnowszego numeru Świata Gier Planszowych skłonił mnie do przypuszczenia, że może kogoś ...

Trzy lata temu (ależ ten czas leci!) zupełnie szczerze podziwiałem na łamach ŚGP niezwykłą, obrotową wariację na temat poczciwego kółka i krzyżyka. Moja ówczesna wysoka ocena potwierdziła się w ciągu minionego czasu – tytuł nadal dobrze się prezentuje w obliczu konkurencji, z uwagi na ściśle logiczny charakter nie nudzi się szybko a krótki czas rozgrywki powoduje, że bardzo często ląduje na stole. Jakiś czas temu otrzymałem imponujących dość rozmiarów pudło, zawierające klasyczne Pentago w wersji… czteroosobowej! Po kilku dniach czekania na dobrą okazję miałem wreszcie możliwość przetestowania kolejnej (czwartej, według mojej numeracji) iteracji tego tytułu.