Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Cóż ja mogę napisać… Może po prostu wyłożę kawę na ławę: zapraszam Czytelników GF do przeczytania recenzji najgorszej gry, z jaką miałem nieprzyjemność zetknąć się w ostatnim czasie*. Jeśli macie chwilkę, przeczytajcie. Jesli nie – po prostu zapamiętajcie: nie kupować, nie grać u kolegi, a jeśli kolega wciaż namawia… znaleźć sobie nowego kumpla.

Jeżeli chcesz poznać jak wygląda życie średniowiecznego Opata, którego jedynym celem jest stworzenie najwspanialszej biblioteki to… musisz poszukać sobie innej gry. Natomiast jeżeli chcesz poznać ciekawą grę z elementami licytacji to zapraszam do lektury.

Gdy usłyszałem, że Filip przyniesie na piątkowe granie, grę na słuch… no cóż – myślałem, że się przesłyszałem. Grałem już w grę na dotyk – Visionary, na spostrzegawczość m.in.Set, gry zręcznościowe, gry logiczne, ale jeszcze nigdy w planszówkę gdzie to słuch odgrywałby najważniejszą rolę. Podchodziłem do gry jak do przysłowiowego jeża – oj jak bardzo się pomyliłem. Po 15 minutach obcowania z grą byłem zachwycony, a przy najbliższej okazji gra wylądowała w mojej kolekcji. Przedstawiam Wam Mord Im Arosa – Morderstwo w hotelu Arosa.

Ilu z nas w tej przedwiosennej plusze nie marzy o wyjeździe do ciepłych krajów, do luksusowego hotelu, do pięknych krajobrazów i ciepłego morza? No ja nie, ale wielu zapewne tak :) Gra „Hotel Samoa” przenosi nas na tę piękną tytułową wyspę, ale nie w roli turystów, lecz właścicieli hotelików konkurujących o miano popularnych miejsc wypoczynku i przede wszystkim miejsc, w których skutecznie opróżnia się kieszenie tych, co na pytanie początkowe odpowiedzieli odwrotnie niż ja.

Muszę przyznać, że długo zastanawiałam się nad kupnem gry „Zwierzak na zwierzaku” wydawnictwa Haba. Odstraszała mnie przede wszystkim opinia na temat wysokości ceny w stosunku do zawartości pudełka. W końcu wytłumaczyłam sobie, że za gry tego wydawnictwa trzeba sporo zapłacić i na pewno kot w worku to nie będzie, poza tym zajmuje dość wysoką pozycję w rankingu BGG i jest to wydanie polskojęzyczne. A niech tam! Z okazji pierwszego dnia wiosny podarowałam ją mojemu dziecku i sobie. Po odpakowaniu odkryłam…

Tak jak obiecałem w komentarzach w poprzednim wpisie – mam zamiar zabrać się (i mam nadzieję, że dołączy wkrótce do mnie również Tycjan), za krótkie rzuty okiem / recenzje niektórych gier planszowych na iPad’a. Jest to coraz większy rynek dla naszego hobby i warto wiedzieć, które tytuły są warte zainteresowania. Dzisiaj prezentuję świeżynkę prosto z Polski czyli Neuroshima HEX Puzzle. Zapraszam do oglądania

Czy tego chcemy czy nie, to jednak spora część obecnych gwiazd muzyki okupuje pierwsze miejsca list przebojów lub istnieje w świadomości rzeszy fanów głownie dzięki pieniądzom i pracy ich menadżerów. Dodatkowo show biznes, kieruje się własnymi prawami, które nie zawsze są zgodne z ogólnie przyjętymi normami etycznymi. Żeby wygrać w tym świecie trzeba być twardym graczem, niestroniącym od nieczystych zagrań. Jak to może wyglądać na planszy pokazuje właśnie gra Show Business.

Tak się złożyło, że zeszłoroczne targi Spiel w Essen śledziłem dość intensywnie i poświęciłem im całkiem sporo czasu. Oglądałem relacje na żywo, zapoznałem się z co najmniej kilkunastoma prezentacjami wideo, czytałem o dobrych kilkudziesięciu nowych tytułach. Tworzyłem oczywiście listy życzeń – które pozycje kupić, na które namawiać znajomych, losy których tytułów śledzić, a których unikać. Ostatecznie całe mnóstwo gier przewinęło się w ten czy inny sposób przez mój radar, wywołując większe czy mniejsze zainteresowanie. Wstyd przyznać, ale „Porto Carthago” nie znalazło się na żadnej z rzeczonych list.

Muszę przyznać, że nie mam pomysłu na wstęp. Czy zacząć od tego, że za grą kryje się historia poszukiwania tytułowego kamienia, który jest pierwszym z wielu? Poszukiwania okupionego potem i fla… krwią bestii i bohaterów przemierzających Ponurą Twierdzę jak swego czasu Frodo z kamratami? Czy może zacząć od oczywistego nawiązania do Dominiona, tytana budowania talii? A może zacznę od tego, że grę stworzył Mike Elliott, co zbyt wielu chyba zbyt wiele nie mówi… ?

Tradycja przypisuje Albertowi Einsteinowi opracowanie zagadki na temat 5 ludzi różnych narodowości, zamieszkujących 5 domów w 5 różnych kolorach. Wszyscy palą papierosy 5 różnych marek i piją 5 różnych napojów. Hodują zwierzęta 5 różnych gatunków. Podobno Einstein powiedział, że tylko 2% populacji świata jest w stanie rozwiązać tę zagadkę.