Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Dziewięć kostek, na każdej z nich sześć obrazków… Brzmi niepozornie, ale okazuje się, że ten zestaw daje mnóstwo wspaniałej zabawy – zabawy w opowiadanie.

Z dodatkami różnie bywa. Jedne są zwykłym, nie bójmy się tego słowa, dojonkiem. Inne wyczekiwanymi przez graczy poprawkami do podstawowego trybu gry. Wreszcie i takie, które – jak mądrze zastosowana przyprawa podkreśla smak i aromat potrawy – z wersji podstawowej potrafią wyciągnąć kolejne wyzwania dla graczy nie zmieniając przy tym samej gry.

W 2012 r. upłynie 100 lat od tragedii pasażerów Titanica. Tę historię zna chyba każdy. W ciągu zaledwie kilku godzin zginęło około 70% z ponad 2200 osób. Zawinił przede wszystkim czynnik ludzki: w ramach oszczędności zamontowano tylko 20 łodzi ratunkowych z 48 możliwych, wiadomości o górach lodowych telegrafiści nie przekazywali na mostek kapitański, załoga nie znała procedur ewakuacji a jej organizacja była wadliwa, pomimo wolnych miejsc w łodziach tonących pozostawiono bez pomocy, itd. Lekkomyślność, ryzykanctwo i brak poczucia odpowiedzialności. Pamiętając o tym, z drżeniem zasiadłam do Titanic’a.

Na tę grę czekałem od kilku lat. Zapowiedzi Automobile zainteresowały mnie na tyle, że śledziłem informacje o nowej wówczas produkcji Martina Wallace’a juz w 2008 roku. Potem, zrażony nieco jakością grafiki wydania Treefrog Games, straciłem ją z radaru, by wreszcie śledzić z wypiekami (przesadzam tylko trochę…;]) epopeję z poprawionym wydaniem europejskim, także polskojęzycznym.  I w końcu, dzięki staraniom ekipy Phalanx Games Polska gra Martina Wallace’a w odświeżonym wizualnie wydaniu Mayfair, trafiła niedawno do polskich sklepów w rodzimej wersji językowej.  Kto powinien zainteresować się tym tytułem?

W Merchants & Marauders zagrałem właściwie trochę przypadkiem – byliśmy ze znajomymi umówieniu na weekendowe LAN Party, a tymczasem w mieszkaniu Piotra zabrakło internetu. Wobec tego wyciągnęliśmy właśnie M&M, grę w którą już od dłuższego czasu chciałem zagrać, ale jakoś nigdy nie znajdowałem na to czasu (a i nie bez znaczenia jest fakt, że po szybkim rozejściu się pierwszego nakładu, dopiero niedawno znów pojawiła się w sklepach). Tak więc pierwszy raz był trochę wymuszony. Ale drugi i trzeci tego samego dnia – już wyłącznie podyktowany został entuzjazmem wszystkich zainteresowanych.

Moje porównanie Samuraja z Tikalem spotkało się z tak przychylnym przyjęciem, że znaleźli się nawet śmiałkowie, którzy dobrnęli do końca tekstu. Dlatego postanowiłem powtórzyć taki eksperyment, ale tym razem już bez zbędnego rozwodzenia się. Blokus albo Ingenious, oto jest pytanie (dla wersji multiplatformowych*) 

Są gry, które sprawiają mi przyjemność samą rozgrywką, bez względu na wynik końcowy. Należą do nich m.in. Fauna, Ubongo, Dixit, ale także The Resistance: Agenci Molocha. I jak w przywołanej w tytule piosence Skaldów, frajdę mam z samej rozgrywki, z pomysłu zawartego w mechanice zabawy (bo zwykle do zabaw bliżej takim grom) niż z ewentualnego sukcesu.

Historia fotografii sięga czasów starożytnych, kiedy to zaczęto używać prosty instrument optyczny – camera obscura. Znana była grekom, arabom i chińczykom, a wykorzystywali ją matematycy, astronomowie, malarze i in. Miała różne rozmiary: od pokoju po aparaty kieszonkowe. Jest to poczernione wewnątrz pudełko z  niewielkim otworem na jednej ze ścian, spełniającym rolę obiektywu. Zasada działania opiera się na tym, że wpadające przez otwór promienie światła tworzą na tylnej ściance obraz odwrócony i pomniejszony, który można po prostu odrysować. Współcześnie wykorzystuje się ją w specjalnej technice fotografowania tzw. fotografii otworkowej. Niestety większość fotografów do grona artystów się nie zalicza, szczególnie wtedy, gdy ...

Będąc na Gratislavii nie dało się nie zauważyć, iż zawsze przy co najmniej kilku stolikach rozgrywano partie w nową polską grę. Nie dało się nie zauważyć spiętrzonych na stołach pod ścianą pięknie się prezentujących pudełek z nową polską grą. A, że nie dało się nie zauważyć to i ja okiem łypnęłam i się zainteresowałam. Zainteresowanie wzrosło, gdy młody i podekscytowany autor gry opowiedział mi o swoim najnowszym projekcie (jak wynikało z rozmowy nie pierwszym), który okazał się – przynajmniej z tychże opowieści – grą, na jaką od jakiegoś czasu miałam chętkę.

Około 1765 r. francuski konstruktor Cugnot zbudował pierwszy na świecie samobieżny pojazd drogowy. Posiadał on trzy koła, a przednie było jednocześnie napędowym i kierowanym. Nad nim była umieszczona prosta maszyna parowa, która je poruszała, zaś przed nim, na wysięgnikach, umieszczono kocioł parowy z kominkiem. Ogień rozpalano na drodze, a gdy w kotle wytworzyła się para, maszynę wprowadzano w ruch. Taki pojazd poruszał się z prędkością 4 km/h. Współczesne samochody mają zupełnie inny wygląd i sposób napędzania. Czy jest jednak możliwe inne zastosowanie samochodu niż do przemieszczania się? Ależ tak! Przekonała mnie o tym łamigłówka Smart Auto.