Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Zbliża się sobotni wieczór. Właśnie umówiłaś/umówiłeś się na spotkanie z paczką znajomych. Wszystko zapowiada się dość niesamowicie, bowiem zawsze miło jest pogadać i zjeść coś dobrego w doborowym towarzystwie, ale… by radości stało się zadość, warto pomyśleć o jakimś urozmaiceniu. Niezależnie od tego czy spotykasz się z planszówkowymi maniakami, niedzielnymi graczami, tudzież ludźmi, których wiedza na temat gier planszowych zatrzymała się na epoce paleoCHIŃCZYKolitu, śmiało możesz zabrać ze sobą Maskaradę. Jeśli nie spodoba im się mechanika (w co wątpię), to chociaż zachwycą się naprawdę ładnymi grafikami.    

Taka sama talia startowa dla każdego z graczy, dobieramy 5 kart na rękę, na stole mamy kilkanaście rodzajów kart do nabycia, zagrywamy karty, kupujemy karty… Było? Ano nie jeden raz! Czy można z tego samego bazowego pomysłu coś jeszcze ciekawego wyciągnąć? Kto ciekaw, niech przeczyta recenzję gry Terra Evolution zaprojektowanej przez fińskiego autora Esę Wiika z wydawnictwa Mindwarrior Games.

Jedna z najbardziej rozpoznawalnych ikon współczesnej popkultury. Detektyw, obrońca, strażnik – miejska legenda XX wieku, która pokonała ramy komiksu by po dziś dzień inspirować twórców wszelkiego rodzaju mediów. Seriale, filmy, książki – choć jego najważniejsze cechy pozostawały bez zmian,  za każdym razem poznawaliśmy nową twarz mrocznego rycerza. Tym razem bat sygnał  zabłysnął dla miłośników planszówek. W jakiej postaci objawi się tym razem ? Czy będzie to pełen poważnej narracji Batman jakiego pamiętamy z doskonałej animowanej serii z początku lat 90-tych ? Wyniosły i pantomimiczny Mroczny Rycerz z filmów Nolana ? Czy też przerysowany i groteskowy jak Batman Schumachera ? Gotham ...

Daniel Danzer robił dotychczas głównie… zdjęcia, które wrzucał na BGG. Jego życiorys obfituje jednak w takie przydługie momenty jak tłumaczenie gier, praca reżysersko-scenariuszowa dla TV, projektowanie gier od 2005 roku… hola hola! Jakich gier? Zerkam na listę tytułów w dossier, ostatecznie przez 9 lat powinno ich być przynajmniej kilka, a tu… tylko jeden. Czytam dalej: członek Niemieckiego Stowarzyszenia Projektantów Gier Planszowych… To czym oni się tam zajmują, jeśli nie robieniem gier??

Wielu graczy miewa obawy wobec nowych gier, że kolejne rozgrywki będą powtarzalne. Stąd projektanci wprowadzają różnorodne rozwiązania zwiększające unikatowość każdej partii – modularne plansze, losowe początkowe zasoby, ustawienia, karty, wydarzenia i wiele innych. Bywa jednak i tak, że mimo tych zabiegów sama mechanika gry wymusza optymalizację działań prowadzącą ku jedynie słusznej taktyce czy strategii. Fora pełne są odkryć jedynie słusznej strategii oraz narzekań na powtarzalność rozgrywki w „zepsutych” grach. Dobry Doktor wśród setek swoich gier ma także i taką, która zdecydowanie przeczy opinii o powtarzalności czy istnieniu strategii wygrywającej. Właśnie o jej polskiej edycji Wydawnictwa FoxGames traktuje poniższy tekst.

Dawno temu, gdy byłem jeszcze nieopierzonym, planszówkowym pisklakiem, przydarzyła mi się rozgrywka w Antike – pozbawioną losowości wieloosobową grę quasi-cywilizacyjną, osadzoną w regionie Morza Śródziemnego. Były to czasy, gdy na moim stole królowało Mare Nostrum i w konfrontacji z tym, uwielbianym podówczas tytułem, suche niczym pieprz Antike konkurencji wytrzymać nie mogło. Niedawno zobaczyłem, że Marc Gerdts wrócił do tamtego pomysłu, przerabiając wieloosobową Antikę na wersję dwuosobową, z podtytułem Duellum. Coś mnie tknęło. Kupiłem, zagrałem i…

Po prawdziwym wysypie gier z hobbitem w tytule, który towarzyszył pierwszej części ekranizacji Petera Jacksona, założyłem błędnie, że temat został wyczerpany. Nie doceniłem jednak siły rażenia superprodukcji rodem z Nowej Zelandii: wygląda na to, że każda odsłona nieco przerośniętej hobbiciej sagi wywoła podobny efekt w planszówkowo/karcianym środowisku i nie tylko.

Marek Łukaszewicz opracował pakiet gier na nowatorskiej szachownicy 8×9. Te pięć tytułów ujął wspólną nazwą Octonovem, co ma się kojarzyć poprzez łacinę z ósemką i dziewiątką, podkreślając oryginalność planszy. Drugim wyróżnikiem jest częste ustawienie pionków na polach własnej barwy, co wyraźnie podkreśla, że nie są to jednak warcaby. Prócz wspólnej planszy, gry wykorzystują zestaw tych samych bierek (pionki, 4 figury oraz 1 król – zwany różnie zależnie od gry). Taki pakiet od razu skojarzył mi się z projektem GIPF. Miłośników abstrakcyjnych gier logicznych zapraszam do lektury tekstu.

Mr Jack jak dotąd nie zagościł w mojej planszówkowej kolekcji. Pomysł Odiego związany z rozgrywaniem partii Mr Jacka na łamach serwisu sprawił, że zareagowałam podobnie jak niektórzy Czytelnicy GF – Odi gra w jakąś ciekawą planszówkę, wygląda naprawdę świetnie, koniecznie muszę sprawdzić co to jest! Przeglądając ofertę sklepów natknęłam się na nowość, przy której wszelkiej maści opisy głosiły, iż jest to gra oparta na mechanice systemu znanego właśnie z Mr Jacka. Nie pozostało zatem nic innego jak dodać produkt do koszyka i z niecierpliwością oczekiwać na przesyłkę. Tym oto sposobem Upiór w Operze znalazł się na mojej półce i już ...

Wśród wielu rozbudowanych i złożonych gier zawsze miejsce w mojej ludotece znajdzie się na proste, sprytne gry. Szczególnie będą to gry abstrakcyjne oraz karcianki. Dzięki spotkaniom z innymi graczami na konwentach i bardziej osobistych kontaktach poznaję nowe gry, które proponuje gospodarz albo inicjator rozgrywki. Jakiś czas temu w taki właśnie sposób niezwykle gościnny krakowski kolega Legun zapoznał mnie z grą o swojskiej nazwie Flisacy. Dopiero po chwili dotarło do mnie, że to domowa nazwa na samoróbkę gry No, thanks! Partia, kolejna, znów… Dlaczego o tej grze nic wcześniej nie słyszałem?