Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Okey, czas na kolejną grę ze szkolnej świetlicy. Jeśli chcecie się dowiedzieć, jaką grę kupić dzieciom w wieku od lat 5, aby przez godzinę mieć je z głowy – odpowiedź znajdziecie w tej recenzji. Zlot pingwinów to genialny zapychacz czasu, tekturowa niania idealna. Rozkładacie, tłumaczycie w 2 minuty i spokojnie idziecie obierać ziemniaki na obiad. Możecie być pewni, że tzw. podejrzana cisza nie oznacza niczego złowrogiego, a jedynie pełne skupienie, jakie towarzyszy Waszym pociechom w układaniu kolejnych elementów na chyboczącej się krze lodowej.

Hollywood, zanim jeszcze odbyła się polska premiera gry, doczekało się na GamesFanatic już dwóch teksów. Swego czasu Sipio opisywał wersję anglojęzyczną gry. Ja na Hollywood rzucałem okiem jakieś trzy tygodnie temu. Teraz przyszła pora na popremierową recenzję gry wydanej w Polsce przez Wydawnictwo Egmont.

Nie przepadam za kośćmi w grach. Wszelkie planszówki oparte na mechanice „rzuć kośćmi i zobacz, co możesz z tym zrobić” w większości kompletnie do mnie nie trafiają. Jednak kości, o których chcę opowiedzieć, to właściwie nie są takie zwykłe kości. A gra, z której pochodzą, to nie do końca jest gra. Przed państwem trzy dodatki do Story Cubes: Strachy, Mity i Zwierzęta.

Kiedyś zacząłem się wyzbywać małych karcianek, uznając, że już w swoim planszówkowym życiu z nich wyrosłem i muszę się brać za poważniejsze tytuły. Obecnie jednak ten kierunek zmieniłem całkowicie, doceniłem zalety fillerów i niewielkich, poręcznych pudełek  i karcianki z wydawnictwa G3 zaczęły powoli do mnie wracać. Wrócił Kameleon, na ostatnim Mat Handlu zdobyłem też Rekiny Biznesu, w przyszłości chciałbym, żeby wróciły również Fasolki. Ale przybyły także nowe tytuły. Jednym z nich było właśnie Ucho Króla.

Tym razem na kanał wjechała gra ekonomiczna Arkwright. Od samego początku wiedziałem trzy rzeczy: że jest niemieckiego autora; że wygląda jak Excell, niekoniecznie ten najnowszy; i że nie jestem fanatykiem gier ekonomicznych. Cenię je, owszem, a wolę grać intuicyjnie, zamiast rachować mamrotliwie pod nosem. Czyli zapowiadała się przeprawa prze bagna. Na szczęście owe mokradła okazały się całkiem przyjemnym parkiem krajobrazowym. Zatem w drogę.

Od premiery Alchemików już trochę czasu minęło i kilka recenzji popełniono. Między innymi pisał o nich już na naszych łamach Ink. Ja postanowiłam skoncentrować się w swoim tekście na… mankamentach. Skąd to założenie? Ano stąd, że gra zbierała same pozytywne opinie, a przecież ideałów nie ma ;) Na pewno po bliższym przyjrzeniu się wyjdą jakieś kwiatki. I o tym, co z takiego przyglądania wyszło mnie, traktuje niniejszy tekst. Nie jest więc on typową recenzją, pomijam szczegóły zasad (kto zainteresowany miał różnorakie okazje już się z nimi zaznajomić) oraz zagłębianie się w takie kwestie jak skalowalność. Ja chcę udowodnić, że genialna ...

Drugim, obok recenzowanych niedawno Zwierzaków Cudaków, tytułem wydanym ostatnimi czasy przez Trefl w serii „Dobra gra rodzinna” są Koty – gra przeznaczona przede wszystkim dla młodszych odbiorców… w którą dobrze będą się bawić także i dorośli. Koty oparte są na znanej od dawien dawna i bardzo popularnej w grach dla dzieci mechanice memo. Czy w tak wyeksploatowanym mechanizmie można znaleźć jeszcze coś nowego, coś co przyciągnie i da radość z zabawy? No, właśnie można. I chwała za to Treflowi, że mu się udało.

Wczoraj udało mi się rozegrać dwie pierwsze partyjki w 7 Cudów: Pojedynek. Od razu zaznaczę, że wielkim fanem 7 Cudów nie jestem. Owszem, na początku swego istnienia, tuż po Wielkim Wybuchu, gra ciekawiła, grało się świeżo, łapało dodatki. Ale potem zapał opadł, gra okazała się mimo wszystko, jak na moje gusta, za prosta. Oczywiście nie jest to obiektywna wada, tylko subiektywna fanaberia. Ale informacje dotyczące dwuosobowej wersji były na tyle zachęcające, że postanowiłam sięgnąć po Pojedynek. Bo ja bardzo lubić dwuosobowe potyczki :)

Joraku to starożytne Japońskie słowo sprzed okresu Edo (Edo przypadające na XVII-XIX wiek to chyba najbardziej znana u nas epoka w historii Japonii – gdy do władzy doszedł feudalny ród Tokugawa). Oznacza tyle co „idąc do Kioto”. Joraku, gra Iori Tsukinami dla 3-4 graczy, której premiera odbywa się właśnie w tej chwili, na targach w Essen, opowiada o konflikcie pomiędzy Daimyo (panami feudalnymi) w epoce Sengoku (XV/XVI n.e.). Ich armie maszerują do Kioto, by „chronić Szoguna i Cesarza przed nieuczciwością innych Daimyo”. Wcielamy się w jednego z Daimyo walcząc o wpływy w starożytnej Japonii.

Technologia. Z jednej strony pozwala nam wygodnie żyć, z drugiej bezlitośnie niszczy. Komfort życia i krwawa wojna. Technologia – miecz obosieczny. Guns & Steel to cywilizacyjna gra Jesse Li dla 2-4 graczy prezentowana na tegorocznym Essen.