Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Namiestnik to 1–4-osobowa gra (od 12 lat) wydana przez Games Factory Publishing dzięki platformie wspieram.to. Pochodzi zza naszej wschodniej granicy – jego autorem jest Yuri Zhuravlev. To pierwsza z takim rozmachem (7 wersji językowych w ciągu niespełna półtora roku) wydana gra tego autora – w 2014 roku stworzył on jeszcze całkiem dobrze ocenianą, lecz niemal kompletnie nieznaną grę Costa Ruana. W Namiestniku rekrutujemy zastępy najemników i budując piramidę władzy rozwijamy potęgę militarno-magiczną, pomnażając w ten sposób swoje wpływy i zdobywając kamienie szlachetne umożliwiające dalszy rozwój naszego imperium.

Tak się jakoś złożyło, że choć grywałem w Munchkina, to nie miałem swojego egzemplarza. Jednak ostatnio mnie naszło, żeby takowy zdobyć. Zacząłem się więc rozglądać za okazją do zakupu, ale miałem szczęście i wpadła mi w ręce nowość – Munchkin Legendy. Ucieszyłem się jak dziecko, bo od razu wyobraziłem sobie ocean możliwości, jaki dają bajki i mity, do wykorzystania w pokręconym munchkinowym humorze. Byłem przy tym przekonany, że mojej Ukochanej taka tematyka bardziej przypadnie do gustu niż typowe fantasy.

Gry kooperacyjne to bardzo ważna kategoria gier dla dzieci. Nie wszystkie dzieciaki dobrze radzą sobie z przegraną. Zdarzają się fochy, kłótnie, płacze… Z takimi dziećmi lepiej unikać tytułów, w których czuć silną rywalizację, a lepiej sięgnąć po gry oparte na współpracy. Dobrą propozycją może być Smocza Dolina od wydawnictwa Rebel. Przy pomocy magicznych różdżek wspólnie będziemy starali się uratować smoki przed złym czarnoksiężnikiem Razandarem.

Termity to najnowsza gra  Fréderica Moyersoena, autora Sabotażysty, przeznaczona dla 2–4 osób. Gra strategiczna. Gra wybitnie konfrontacyjna i to bez względu na to, w ile osób gracie. Bronić kopce i zdobywać kopce – oto zadanie dla waszego roju. Niech żyje królowa! Śmierć wrogom matczyzny! Ta termitiera należy do nas!

Na  ostatnich targach w Essen miała swoją premierę kolejna talia do gry Vlaady Chvatila Tash – Kalar. Jest to druga dodatkowa (po Wiecznym mrozie) i szósta w ogóle szkoła walki. Nosi nazwę Nethervoid, co w kontekście gry można odnieść do piekielnych czeluści. Mamy więc ostry kontrast w stosunku do śnieżnobiałej talii poprzedniczki i nowy mechanizm, którego nie posiada żadna wcześniejsza szkoła – BRAMĘ. W recenzji poprzedniego dodatku wyraziłam nadzieję na jakąś rewolucyjną zmianę, więc moje nadzieje, chyba się urzeczywistniły…

Richard Garfield dał się poznać polskim graczom między innymi za sprawą genialnych Potworów w Tokio. Lekki, bardzo losowy, a mimo to niesamowicie grywany tytuł zdobył takie uznanie, że w 2014 r. została mu przyznana najstarsza i najbardziej prestiżowa polska nagroda Gra Roku 2014. Pod koniec zeszłego nakładem wydawnictwa Rebel została wydana w Polsce nowa gra pana Garfielda – Treasure Hunter, czyli Łowcy Skarbów. Podobnie jak Potwory, tak i Łowcy zapowiadali się na lekki, rodzinny, losowy i grywalny tytuł. Czy rzeczywiście taki się okazał i czy Łowcy mają szansę dorównać popularnością Potworom?

Tides of Time – ta dwuosobowa gra wydana w Polsce przez Portal tytułem rodzimym nawiązuje do Sam-Wiesz-Jakiej jedynie słusznej gry cywilizacyjnej. Nie ma jednak z nią nic wspólnego. To niewielka karcianka, która opiera się na mechanice draftu i zbierania kolekcji.

Na początku muszę stwierdzić, że jestem chyba dużym dzieckiem. Lubię gry dla dzieci, gram w gry dla dzieci i sprawiają mi frajdę :). Może dlatego, że ja w dzieciństwie miałam tylko Eurobiznes i Skaczące czapeczki, więc nadrabiam stracony czas. Naprawdę, trafienie na dobrą grę dla maluchów bardzo mnie cieszy. Jestem zwolenniczką dawania dzieciom kreatywnych i rozwijających zabawek, a przeciwniczką zabawek głośnych, elektronicznych, kiczowatych i… brzydkich (jak cała masa współczesnych, plastikowych badziewi). Na szczęście dobrych gier dla dzieci powstaje coraz więcej. Rok 2015 obfitował w naprawdę świetne tytuły dla maluchów – dostosowane do wieku, o walorach edukacyjnych, pomysłowe, pięknie wydane. Czasem ...

Moja pierwsza styczność z Timeline nie była ciekawa. Graliśmy w coś koło 6 osób (a może nawet więcej), w tym sporo dorosłych, na stole szybciutko zrobiło tłoczno i ciężko było przypasować jakąkolwiek kartę gdziekolwiek bądź (bo pomyłka nawet o rok czy dwa lata skutkowała odrzuceniem) i jakoś tak się złożyło, że odeszłam od stołu z silnym przeświadczeniem, że więcej do tego nie usiądę. Ale Rebel.pl niedawno wydał Timeline w postaci kolejnej ładnej puszki oraz Cardline z Dinozaurami – kopalnymi monstrami, które towarzyszyły mi od dziecięcych lat i do których zamiłowanie wpoiłam swoim dzieciom. Trzeba było spróbować…

Trzy lata po wydaniu małej karcianej i raczej niedocenianej gry Konwój doczekaliśmy się jej drugiej wersji. Neuroshima: Konwój to drugie wcielenie walki Molocha z Posterunkiem w drodze do Nowego Jorku, którą to walkę opisywałam TUTAJ. Znamienny był wtedy wpis w jednym z komentarzy, który brzmiał: „Szczerze – obawiam się zakupu bo za chwilę może wyjść New Conwój albo Konwój 2.0 :)”. Słowo stało się ciałem, ale czy było się czego „obawiać”?