Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Jak taki człowiek jak pan Rosenberg tworzy planszówkę, to zawsze budzi to wśród graczy wiele spekulacji i wielkie nadzieje. Jeżeli planszówka zawiedzie oczekiwania fanów to później te wielkie nadzieje zmieniają się w jeszcze większe rozczarowanie. No ale komu jak komu ale twórcy takich hitów jak Kawerna, Agricola czy Patchwork wpadki się przecież nie trafiają. Czy jednak aby na pewno?

Nieco prowokacyjnie, ale cóż zrobić jeśli gra właśnie na korupcji opiera swój główny mechanizm? Czy można się dobrze bawić w takich okolicznościach przyrody? Czy należałoby może rozważyć ograniczenie wieku? O tym i o owym w niniejszym tekście.

Wiele lat temu, mniej więcej na początku mojej planszówkowej przygody, miałem okazję pograć trochę w piękną niemiecką produkcję Thebes (aut. Peter Prinz). Wspominałem tamte rozgrywki bardzo sympatycznie, stąd informację o wydaniu polskim przyjąłem z radością. Wówczas niemieckie Thebes wydawały mi się przystępną, miłą, kolorową planszówką, w sam raz dla świeżaka w tym hobby. Dzisiaj, kilkaset gier i rozgrywek później, na wydane po polsku Teby (wyd. Rebel) patrzę już nieco inaczej. Gier dla początkujących przybyło, stąd może nie jest to aż taki rarytas w tym segmencie, jak niegdyś (m.in. nominacja do SdJ w 2007 i BGG Best Family Game 2008), ale ...

Dziś prezentuję kolejną i już ostatnią (jak na razie!) grę z serii Bajkogry od 2Pionków. Tym razem przed wami Żółw i Zając, czyli wariacja na temat Pędzących żółwi.

Odległa przyszłość. Na pokład starożytnego, pełnego zaawansowanej technologii statku kosmicznego wkraczają badacze należący do rozmaitych ras zamieszkujących poznany wszechświat. Każda rasa pragnie przechwycić tajemnice statku tylko dla siebie. Ani chybi skończy się to jatką. Na szczęście nad wszystkim czuwa Galatyczna Rada Starszych, która nie pozwala konkurentom skoczyć sobie do gardeł. Bezpośrednia eliminacja oponentów nie wchodzi w grę – co nie oznacza, że nie można utrudnić im życia na wszelkie inne sposoby…

Baba Jaga to kolejna gra z serii Bajkogry z nowej linii Portalu 2Pionki. Przeznaczona dla 2–5 graczy w wieku 6+ . Naszym zadaniem jest uciec przed złą czarownicą i rzucić na nią trzy zaklęcia, aby ją pokonać. Dzisiejsza recenzja będzie trochę nietypowa, bo złożona z dwóch części, a więc trochę o grze, a trochę o baśniach, Babie Jadze, szeptuchach i kościele, który zapadł się pod ziemię…

Lipiec 2015: Dwuosobowa Kaleva wydana. Strategia, blef i mitologia fińska. Połączenie tradycji z nowoczesnością. Trzeba się tym zainteresować, koniecznie. Szybkie spojrzenie na BGG – nic o niej nie wiadomo.  Pobieżne przepatrywanie internetu w poszukiwaniu instrukcji – bez rezultatu. No trudno. Wygląda tak fantastycznie i brzmi tak zachęcająco, że biorę w ciemno. Czekam cierpliwie aż przyjdzie…

Upłynęły już dwa lata, a pamiętam, jakby to było dzisiaj. Na łamach Games Fanatic recenzowałem zyskującą coraz większą popularność grę CV. Rok później usiadłem przy dodatku do niej, czyli Plotkach. Upłynęło kolejne dwanaście miesięcy, a zatem nadszedł czas dodać do mojego recenzenckiego portfolio kolejną pozycję z literkami CV w tytule. I tak trafiamy na CVlizacje.

Mam trójkę małych dzieci. Czyli gram w gry dla dzieci. Oczywiście razem z nimi. To powinno wystarczyć za wyjaśnienie, dlaczego recenzuję tak dużo tytułów prostszych i mniej skomplikowanych. Ale prawda jest taka, że poza grami imprezowymi i poważnymi eurogrami lubię także proste gry. Jakby tego było mało, lubię grać z dziećmi. I to jest główny powód, dla którego tak często trafiają do mnie tytuły mniej wymagające, choć wcale nie mniej zabawne. Tym razem na tapetę trafił Junior Labirynt.

Cut the Rope wziąłem do recenzji chętnie z uwagi na sentyment, jakim ongiś darzyłem mobilną wersję przygód przesympatycznego fana lizaków i ciasteczek – potworka Om Nom. O karciance wydanej przez G3 nie wiedziałem wcześniej nic. Brałem w ciemno po cichu licząc na ciekawą mechanicznie grę logiczną na podobieństwo pierwowzoru. O tym czy moje pragnienia się spełniły przeczytacie w recenzji.