Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Wydawałby się, że Sly Dice, to gra zupełnie nie w moim stylu. Przecież ja lubię, żeby było klimatycznie, kolorowo, wystrzałowo, emocjonująco! A tutaj stosunkowo mała gierka, oprawa graficzna – spartańska, klimatu brak… Coś mi jednak mówiło, żeby z listy tytułów, przywiezionych przez Rednacza z Essen, wybrać do recenzji właśnie ten. Tak oto sympatyczny Lisek Chytrusek z okładki trafił do mojej kolekcji i bezczelnie się w niej rozgościł.

Atlantydzi to pierwszy frakcyjny dodatek do Imperial Settlers Ignacego Trzewiczka, czyli dodatek, który wprowadza do gry nową frakcję. Czy wywraca ona grę do góry nogami? Pogłębia rozgrywkę, czy wręcz przeciwnie, psuje grę?

O Osadnikach Imperialnych Ignacego Trzewiczka napisano już wiele. Nic dziwnego – jest nasza rodzima, jest fajna i jest obecna na rynku już od dwóch lat. A na dodatek zdobyła tytuł Zaawansowanej Gry Roku w zeszłorocznej edycji Nagrody. Nic dziwnego po raz wtóry. Bo to bardzo dobra gra.

Od pewnego czasu mam okazję widzieć i komentować zmiany jakie mają miejsce w procesie projektowania nowej gry 1941: Wyścig do Moskwy. Jest to swoista kontynuacja świetnie przyjętego Wyścigu do Renu. Jednak nie jest to przeniesienie gry na nową mapę, lecz stworzenie na bazie sprawdzonej mechaniki zupełnie nowej jakości. A ptaszki ćwierkają, że na tym się nie skończy. Jaro Andruszkiewicz, Waldek Gumienny i Michał Ozon nie zwalniają tempa, a kolejne produkcje Phalanxów trzymają poziom! Na podkreślenie zasługuje fakt, że gra jest wciąż w fazie testów i z pewnością niejedno może się zmienić.

Podobnoż autorzy La Granja nie ukrywali, że wzorowali się na  grach Rosenberga (klimat) czy Felda (mechanika). Nie ma tu jednak mowy o przerobieniu jakiegoś tytułu i wypuszczeniu odgrzewanego kotleta, a o nowej, oryginalnej  grze. Na temat La Granja pisała co  prawda już Veridiana (TUTAJ), niemniej jednak było to w czasie kiedy La Granja nie było jeszcze na polskim rynku. Teraz już możemy się cieszyć i polską wersją tego tytułu, którą niedawno wypuściło wydawnictwo G3. Jeżeli więc chcecie poznać opinię o grze mniej wytrawnego eurogracza niż Monika, to zapraszam do recenzji.

To jest mikrododatek, dlatego też będzie o nim mikronotka. Po  prostu nie ma co dzielić włosa na czworo. Przedstawię tu po prostu karty i moją skromną opinię. Wojna Narodów to gra cywilizacyjna, której siłę napędową stanowią karty, dlatego też im jest ich więcej, tym lepiej. Do bogatej puli początkowej nie zaszkodzi dorzucić nowych kartoników, zwłaszcza  że są w bardzo przystępnej cenie.

Gier o piractwie i podziale łupów z tego szlachetnego-inaczej zajęcia jest już trochę. Jedne lepsze, drugie gorsze. Wydaje się, że mechanika licytacji i blefu jest w tym temacie najlepsza, aczkolwiek – czy zawsze z takiego połączenia wychodzi fajna gra?

Gry Ignacego Trzewiczka, naszego swojskiego rozpoznawalnego w świecie nazwiska, przeszły z czasem pewną metamorfozę. Od zaangażowanych gier dla geeków, przez nadal skomplikowane, ale łagodniejsze w klimacie i dla szarych komórek gry przygodowe, po gry projektowane już nie przez gracza, ale przez wydawcę. Oznacza to ni mniej ni więcej, jak zmianę tzw. targetu. No cóż, zmienił się cel, zmieniły się i gry. Pamiętam jedno zdanie z książki Ignacego, które dotyczyło właśnie projektowania Strongholda (1. edycji). Brzmiało ono mniej więcej tak: „Jeśli nie jesteś przekonany, że tworzysz właśnie najlepszą grę na świecie, nie rób jej w ogóle”. W kontekście ostatnich zabiegów wydawniczych ...

Star Realms to gra, która zadebiutowała bardzo niedawno, bo w 2014. Pozycja ta jest owocem pracy dwóch „emerytowanych” już zawodników PRO Magic The Gathering, której raczej nikomu przedstawiać tutaj nie trzeba. Gra ogromnym przebojem wdarła się do rankingu gier BGG i zajmuje na niej aktualnie 63. lokatę. To idealnie pokazuje, jak szybko i skutecznie zawładnęła graczami z całego świata. Dziś recenzowana będzie jej wersja nie karciana, a odmiana na komputery/urządzenia mobilne.

Mechanika draftu kości przerodziła się w ostatnich czasach z innowacji w trend, który coraz częściej gości w zasadach gier planszowych. Jednak sam popularny pomysł mechaniczny gry nie czyni. O jej jakości często decyduje to, czym i jak ów centralny pomysł został obudowany. W przypadku Grand Austria Hotel obudowa ta jest dość bogata i pojemna, trzeba zatem przyjrzeć się uważnie konstrukcji hotelu, tak fundamentom, jak i wykończeniu. Tak by wiedzieć, czy warto spędzić w nim jakiś czas, czy też lepiej unikać go i zainteresować się innymi przybytkami.