Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Pancerna przesyłka z REBELa zawierała standardowej wielkości pudło o niezupełnie standardowym ciężarze. Nic dziwnego - obok tony kartonu była tam pokaźna garść nie tak znowu lekkich kulek...

Zbić majątek na handlu mieszkaniami to marzenie każdego niedoszłego agenta nieruchomości. Naprzeciw tym marzeniom wyszedł Stefan Dorra oraz – na polskim rynku – wydawnictwo 2Pionki, wypuszczając niedawno do sklepów Na sprzedaż. I teraz każdy – fan czy nie fan obrotu nieruchomościami – może sprawdzić, jak dużego majątku mógłby się dorobić w tej branży i czy wytrzymałby istniejącą tam konkurencję.

Moja przygoda z Hexxem zaczęłą się nietypowo. Zobaczyłam go jako jedną z dostępnych gier w domu kultury pod egidą Zgranego Wawra na wiosennym turnieju Haru Ichiban. Rozmawialiśmy, żeby zagrać, ale w końcu zagraliśmy w coś innego. A ja Hexxa pożyczyłam do domu, mając na uwadze moje dzieci, które lubią gry na spostrzegawczość (nie, nie lubią Dobble, ale lubią Prawo dżungli). I się zaczęło. Cała (naprawdę cała!! – no, może z wyjątkiem godzinnego wyjścia do kościoła i przerwy na obiad) niedziela poświęcona grze Hexx. Poniedziałek – Hexx. Wtorek – Hexx. Środa – domyślacie się już?

W dzisiejszych czasach jesteśmy zalewani nowymi grami. Co rusz pojawiają się nowe, coraz bardziej odkrywcze mechaniki, a każdy rok przynosi coraz wyższy poziom edytorski i wydawniczy… Czy jest wśród Was ktoś, kto chciałby zagrać w grę wydaną 33 lata temu? Bynajmniej nie chodzi mi o Monopoly! Czy gra sprzed ponad trzydziestu lat, może znaleźć swoje miejsce na współczesnym rynku? Warto to sprawdzić.

Taboo (lub jak kto woli Tabu) miało swoją premierę w 1989 r. Mimo to gra również dzisiaj jest bez problemu dostępna w większości sklepów planszówkowych lub większych księgarni. Ja kupiłem Tabu na grilla. Od lat grywamy na grillach w kalambury i ta zabawa lekko się już nam przejadła (nomen omen), więc potrzebowaliśmy czegoś nowego, co nie wymaga dużo miejsca, w co można spokojnie pograć w plenerze. Najlepiej, żeby była to gra drużynowa. Po przejrzeniu oferty wydawniczej do rundy finałowej zakwalifikowały się Time’s Up i właśnie Taboo. Ostatecznie wybór padł na ten drugi tytuł. I nie żałuję. Sezon grillowy jeszcze się ...

Byle do pierwszego to już druga – po Kacprze Ryxie i Królu Żebraków – gra autorstwa Łukasz Wrony  i Piotra Krzystka, którą dane mi jest w tym roku recenzować. Kacper Ryx to gra, która (mimo kilku ewidentnych wad) urzekła mnie przede wszystkim otaczającym ją klimatem wojny gangów w średniowiecznym Krakowie. Czy jednak rodzinne radzenie sobie z rachunkami jest równie udane, co na wpół taktyczna, a na wpół przygodowa walka o koronę w krakowskim półświatku?

Co roku w Tajlandii, pierwszego dnia pełni księżyca, w dwunastym miesiącu tajskiego kalendarza lunarnego, rozpoczyna się ogromny festiwal: Loy Krathong. Festiwal światła. Na wodę puszczane są malutkie tratwy wielkości dłoni zrobione z kawałka pnia bananowca, ozdobione kwiatami, świeczkami i kadzidełkami, a w powietrzu unosi się mnóstwo kolorowych, papierowych lampionów. Festiwal lampionów to gra przeznaczona dla 2–4 graczy w wieku od 8 lat, w której uczestnicy starają się przyozdobić taflę jeziora najpiękniejszymi kombinacjami kolorowego światła.

Vlaada Chvátil nie rozpieszcza nas ostatnio świeżymi tytułami. Jeśli czegoś nie pominąłem, Tajniacy są jedyną zupełną nowością, licząc od roku 2013. Wygłodniały recenzent, który chciałby popisać nieco o swoim ulubionym projektancie, musi się zatem chwytać półśrodków, czyli dodatków, reedycji czy polskich wydań staroci . Tak będzie i tym razem – na mój warsztat trafia najnowsze rozszerzenie do gry, która rozszerzeń miała już niemało. Mam na myśli wydane przez Rebel Cieżarówką przez Galaktykę i dodatek Misje.  

Przed dzieciakiem (ewentualnie dwoma, trzema, czterema lub nawet pięcioma) kładziemy planszę podziemi. Podziemia są na razie puste. Może akurat przydomek „tajemnicze” jest tu trochę na wyrost, ale fakt, że nie o zagadki tu chodzi, a o czystą wyobraźnię przestrzenną, wystarczy do dobrej zabawy. I plus za możliwość rozgrywki jednoosobowej: zamiast sadzać pociechę przed telewizorem lub komputerem, zapuszczamy jej tekturowe loszyska i mamy święty spokój.

Realm of Wonder. Wspaniała rodzinna, klimatyczna gra, z całkiem nieźle działającą mechaniką i cudowną oprawą graficzną. Tego szukałeś, prawda? Mam dobre wieści. Kliknij tutaj, a znajdziesz ją. Tak, tak, użyj myszki, podjedź do góry, wers powyżej, troszeczkę w prawo… o tak, prawie… jest! klik! fanfary! Uff… udało się. Kurtyna. Możemy iść do domu. Nie? och nie… został ktoś na widowni… na pewno? Na pewno nie chcesz poczytać o Realm of Wonder? Chodzilo ci o Allies? No cóż, w takim razie… zapraszam.