Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Banga! zapewne nikomu nie trzeba przedstawiać. To znana gra imprezowa z ukrytymi tożsamościami. Jak to imprezówka – działa najlepiej na większą liczbę graczy. Ale co zrobić, jeśli chcemy postrzelać się na Dzikim Zachodzie tylko we dwójkę? Wtedy sięgamy po nowość od Barda – Bang! Pojedynek.

Kilkadziesiąt kart, ilustracje z komiksu i czterech autorów. Czy Lis to zatem skomplikowana gra karciana osadzona w powszechnie znanym uniwersum? Raczej nie. Kilkadziesiąt kart to tak naprawdę kilkanaście różnych kart w kilku kopiach. Komiks, z którego czerpano inspiracje, nie jest znany ani mnie, ani żadnemu z moich współgraczy. A poziom skomplikowania zasad? Minimalny. Dobrze, że czwórka kolegów wpadła na pomysł zrobienia prostej gry karcianej. I dobrze, że ta gra stoi schodek wyżej od Uno. Ale wielka szkoda, że owych czterech autorów nie zauważyło, że powyżej tego jednego schodka już dawno zbudowano całe Stairway do planszówkowego Heaven.

Innowacje to abstrakcyjna gra karciana. Temat domniemanych innowacji i postępu jest dziwny i w zasadzie znajduje odzwierciedlenie jedynie w nazwach kart. Cała reszta jest sucha i niezwiązana absolutnie z niczym rzeczywistym. Innowacje to gra, która polega na zagrywaniu kart, aby zdobywać kolejne karty. Żadnych ambitnych celów. Masz, człowieku, po prostu zbierać karty! Ale pamiętaj, bądź twardy, bo po drodze może cię spotkać wiele bolesnych przykrości…

Kraftwagen po polsku zwana Automobilami (nie mylić z Automobilami Martina Wallace’a) to gra dla 2–4 osób autorstwa Matthiasa Cramera (może poznaliście tego pana pod koniec XVII wieku, rozwijając swój klan w Glen More? Albo w epoce Rokoko, szyjąc stroje na bal Ludwika XV? A może po prostu spotkaliście się z nim Grając ze śliwką na okładce i liczbą Pi w tle?). Eurogra średniego kalibru – o dziwo gra mocno klimatyczna. I, jak nie trudno się domyślić, będzie się działa w XIX wiecznej fabryce samochodów. Będziemy tworzyć początki motoryzacji.

Multiuniversum to nowa gra wydawnictwa Board&Dice (do której nota bene kilka dni temu zapowiedziano już dodatek). Kilka słów pisałem o tym tytule już w Cotygodniku. Wówczas byłem dopiero po pierwszej partii, a  gra mnie zachwyciła. Czy jednak teraz – kiedy mam za sobą kilkanaście partii – jej urok wciąż na mnie działa? Przeczytajcie sami.

Japonia, Kraj Kwitnącej Wiśni znany przede wszystkim z gejsz, samurajów i ninja, zwanych inaczej Shinobi. To właśnie o nich traktuje kolorowa gra karciana. Pojawienie się tych wojowników szacuje się na XII w. Zjawili się w doskonale zorganizowanych grupach, łączących się w wielorodzinne klany. Wyróżniali się znajomością zaawansowanych technik sztuk walki, znajomością własnego ciała, jego silnych i słabych stron. Oczywiście większość informacji o nich opiera się na mitach i legendach. Któż dziś wie co było prawdą? Jedno jest pewne, ludność darzyła ich dużym szacunkiem.

Marzyliście kiedyś, by stać się szefem gangu? Dzierżyć w dłoni nici władzy podziemnego półświatka? Chcecie wziąć udział w przepychankach gangsterskich? Proszę bardzo. Ulice Nowego Jorku czekają na chętnych. Czas sprawdzić, ile warte są nasze sojusze.

Znacie Grę o Tron? Książkę? Film? Nawet jeśli nie oglądaliście, to na pewno termin nie jest wam obcy. Mnie też nie. Zobaczyłam tytuł, popatrzyłam na okładkę… i skojarzyło mi się. Pomyślałam – o, będziemy grać o tron ;). No to was rozczaruję. Gra nie ma z owym serialem/książką/grą nic wspólnego. Ale może jednak nie rozczaruję? Może jednak nie jesteście fanami GoT? Tak czy owak, warto się przyjrzeć tej niewielkiej karciance.

Po raz drugi ostatnimi czasy mam przyjemność przedstawiać Wam finalistę tegorocznej nagrody Spiel des Jahres. O ile jednak ostatnim razem była to gra nominowana w kategorii Zaawansowana Gra Roku (Wyspa Skye), o tyle prezentowany w tej recenzji tytuł ubiegał się o laur Dziecięcej Gry Roku. Jak już wiadomo, ostatecznie Leo wybiera się do fryzjera uległ Stone Age Junior. Nie zmienia to jednak faktu, że gra może być warta naszej uwagi, w sytuacji kiedy chcemy sięgnąć po tytuł, w który mogłyby pograć  nasze pociechy.

Jest taka grupa gier, którą ja osobiście bardzo cenię z racji humanistycznego zacięcia i polonistycznego wykształcenia, a są to wszelkie gry słowne, kalamburowe, skojarzeniowe i na wyobraźnię. Nieodłączne elementy każdej imprezy to Dixit, Taboo, od niedawna Tajniacy, a teraz do tego zacnego grona dołączyła kolejna gra, o której chcę dziś opowiedzieć. Przedstawiam nowość od Rebela: Imago!