Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Nasz „Tydzień z Dominionem” zbliża się ku końcowi. Przedstawiamy dzisiaj Imperium, a w zasadzie to Empires. Bo kampania mająca na celu wydanie Imperium po polsku wciąż trwa. Ale już wiemy, że będzie wydane – możemy się go spodziewać na początku przyszłego roku. To najnowszy dodatek. Świeżutki jak ciepłe bułeczki. Dodatek, który właśnie teraz podbija serca fanów na całym świecie.

Spostrzegawczość z kameleonem Leonem to dość oryginalna, choć bardzo prosta, gra. Już na pierwszy rzut oka wyróżnia się spośród innych gier dla dzieci, a gdy otworzymy magiczną teczkę, jest już tylko bardziej zaskakująco.

Tydzień z Dominonem. Dzień 4.  Złoty wiek to trzeci duży dodatek do Dominiona, po Intrydze i Przystani.  

Tydzień z Dominionem: dzień 3. Przystań, czyli drugi duży dodatek do Dominiona (Rozdartego Królestwa i/lub Intrygi). Trzecie pokaźne pudło pełne kart królestwa. I nie tylko kart… dostajemy też podkładki do przechowywania elementów gry oraz znaczniki monet i embarga.

Tydzień z Dominionem, Dzień 2. Tym razem recenzja pierwszego dodatku do Rozdartego Królestwa. Dodatku, który może być także całkowicie samodzielną  grą i który w rankingu na BGG wyprzedził samą podstawkę. Tym razem jednak będzie to nie recenzja wielkiego wielbiciela Dominiona, jakim jest Joanna, a po prostu fana dobrych gier. Czy  więc Ginet uważa Dominiona Intrygę za dobrą grę? Przekonajcie się sami.

W zeszłym roku byliśmy świadkami powrotu tego najważniejszego dzieła Donalda X. Vaccarino. Jego come back był nie tylko udany, ale również … wyczerpujący. Kto był niezdecydowany albo czekał na okazje cenowe srodze się zawiódł – nakład dość szybko się skończył.

“Cry ‘Havoc’, and let slip the dogs of war”, wykrzykuje Marek Antoniusz w “Juliuszu Cezarze” zwiastując “wojnę bez końca i bez miłosierdzia”*. To chyba najbardziej znane źródło, z którego możemy wywieść nietypowy tytuł nowej gry Portalu (nie zmienił się w polskim wydaniu). Wezwanie do walki bez zasad i pardonu sugeruje brutalną rozgrywkę, której oś stanowić będą bezwzględne starcia. Czy faktycznie tak będzie? Wbrew sugestii  Cry Havoc nie skupi się na prezentowaniu okropieństw wojny (od tego mamy inny nadchodzący tytuł), ale z pewnością konflikt stanowić będzie główny jego temat.

Kto z Was nie chciałby pojechać do Las Vegas, rozbić bank w tamtejszym kasynie (a najlepiej w sześciu), a następnie wrócić do domu z kilkuset tysiącami dolarów w kieszeni? Niestety Vegas leży daleko, podróż jest droga, a w kasynie częściej pieniądze się traci niż zdobywa. Dużo mniej bolesne i bardziej bezpieczne dla naszego portfela jest wyciągnięcie na stół gry Rudigiera Dorna – Las Vegas i porzucanie sobie kostkami przy stole z naszymi przyjaciółmi lub rodziną. Może i wygrana nie jest tak satysfakcjonująca jak zgarnięcie kilkudziesięciu tysięcy dolarów w kasynie, ale gra się naprawdę przyjemnie.

Moja pierwsza (i ostatnia?) wideorecenzja. Dlaczego akurat tak? Ponieważ grę Terraformacja Marsa wielokrotnie tłumaczyłam przy stole i przyzwyczaiłam się o niej po prostu mówić, a nie pisać. I lubię o niej mówić. Bo to świetna gra. Sama recenzja przypomina hybrydę typowej wypowiedzi na wizji z audycją radiową. Brak w niej wizualnych fajerwerków i ozdobników. Jest prosta, gdyż miała stanowić tylko nośnik mojego swobodnego przepływu myśli. Jest trochę o zasadach i trochę o wrażeniach. Trochę ogółu i szczypta szczegółu. Sami oceńcie, czy taka forma Wam odpowiada. Uwaga: W treść wkradło się jedno przekłamanie. Terraformacja Marsa nie jest debiutem braci Fryxelius (!) Popełnili ...

Gra The Barbarossa Campaign została wydana przez Victory Point Games w 2010 roku, jednak jest to reimplementacja jeszcze starszego wydania z 1999 roku. Jej tematem jest Święty Graal gier wojennych – Front Wschodni podczas Drugiej Wojny Światowej, od 1941 aż do 1945. Z uwagi na niezwykłą specyfikę oraz nietypowo zmieniającą się dynamikę walk na tym froncie jest to temat niesamowicie trudny do oddania w grze planszowej. Dodatkowo jest to gra dla jednego gracza, który dowodząc Wermachtem ma pokonać potęgę ZSRR, co jeszcze bardziej podniosło autorowi poprzeczkę.