Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Gdy zamawiałam gry na tegorocznym Essen nie spodziewałam się, że pudełkiem, które okaże się najlepsze i przyniesie mi w ogólnym rozrachunku najwięcej frajdy, będzie dodatek. Przecież wytypowałam też kilka mięsistych eurasków! A tu taka kinder niespodzianka i hitem ostatnich targów stał się dla mnie Królewski Golem, czyli dodatek The King’s Golem do czeskiej gry Alchemicy. Zdziwienie to tym większe, że Alchemicy wcale nie należeli do moich ulubionych gier! O pierwszych wrażeniach i dokładniejszych zasadach rozpisywałam się ponad miesiąc temu w Cotygodniku. Dziś pragnę te wrażenia ugruntować.

Są gry, których pojawienie się jest oczekiwane przez spore grono graczy. Jedną z nich jest Mare Nostrum: Imperia. Jest to druga unowocześniona edycja lubianej strategicznej gry z 2003 roku. Gracze prowadzą jedną z antycznych cywilizacji i starają się zdominować przeciwników. Jak zawsze powstaje pytanie… Czy warto było czekać?

Concordia, El Gaucho, Antarktyda – te gry zdobiły na mnie dobre, a w niektórych przypadkach, nawet bardzo dobre wrażenie. Jak dotąd wygląda więc na to, że wydawnictwo Egmont ze swoją serią Egmont Geek  trafiło niemal idealnie w mój gust. Czy kolejna gra z serii – Hansa Teutonica również wpisała się w ten, jakże pozytywny, trend? Dowiecie się czytając niniejszą recenzję.

Obok wybrania Polaka na papieża, przeskoczenia płotu przez Lecha Wałęsę, przełomu tysiąclecia i wejścia Polski do Unii, datą, którą zapamiętam na zawsze jest 8 września 2009 roku… To właśnie w tamten dzień popełniłam swoją pierwszą recenzję gry planszowej. Miało to miejsce oczywiście na łamach Games Fanatica, a opisywana przeze mnie grą (z zasobów własnych) było Ca$h ’n Guns.

Pierwsze wrażenie lubi być mylne. Miewałem już w rękach gry, które po rozpakowaniu i przeczytaniu zasad lądowały na półce, gdzie musiały trochę poczekać, aż znów po nie sięgnę. Potem z kolei kolejna lektura zasad, pierwsze rozgrywki, ogólna konfuzja i wrażenie, że chyba jednak popełniłem błąd włączając do kolekcji ów tytuł. Gra wracała na półkę (albo szła do sprzedaży), by po jakimś czasie znowu wrócić na stół. I okazywało się, że po iluś tam rozgrywkach, gdy udało się opanować zasady, odsłaniała dopiero swoje atuty, stając się tytułem udanym i grywalnym. Krwawe stepy Krymu wydawnictwa Strategmata to niejako modelowy przykład tej sytuacji.

Grudzień nastał, śnieg prószy za oknem, zima wkroczyła do Polski wielkimi krokami. Czy można znaleźć lepszy czas żeby opowiedzieć Wam o grze, w której wcielamy się w himalaistów poszukujących legendarnego Człowieka Śniegu? Myślę, że nie. Tak więc Panie i Panowie! Przed Wami Yeti! Czyli rodzinna kościana od wydawnictwa Lucrum Games!

Adrenalina, jeden z głośniejszych tytułów ostatnich targów w Essen. Tytuł,  który usiłuje oddać na planszy oszałamiająco szybkie rozgrywki komputerowych strzelanek online. W takich grach nie ma czasu na myślenie, nie ma czasu na skomplikowane strategie, trzeba po prostu biegać i strzelać. Dlatego w recenzji będzie podobnie – nie ma czasu na długie wstępy i eleganckie przejścia z akapitu do akapitu: trzeba działać szybko i konkretnie. Akcja i kontra, strzał za strzał, pytanie i odpowiedź.

Kolejne planszówkowe spotkanie u Mądrych Sów i kolejna gra przetestowana. Ale tym razem testowały nie tylko dzieci, bo Fliper przypadł do gustu także dorosłym. Zobaczcie co kryje w sobie (dosłownie i w przenośni) mała metalowa puszeczka z przezabawnymi grafikami owoców na wieczku.

Od kilku miesięcy organizuję w przedszkolnej grupie mojego synka – Mądre Sowy (5 – latki), cotygodniowe spotkania z grami planszowymi. Po ograniu gier z naszej kolekcji, postanowiłem spróbować przetestować na nich kilka gier otrzymanych do recenzji. Planuję, że będą to krótkie recenzje oparte na schemacie zasady gry – wrażenia, którymi podzieliły się ze mną lub które zaobserwowałem u dzieci – moje uwagi. Cykl ten nazwę Mądre Sowy przy planszy, a w dzisiejszej premierowej części opiszę Ciasteczkowe Potworki od wydawnictwa Fox Games.

Jeśli bardzo lubi się jakąś grę, to automatycznie ma się nadzieję, że każda gra tego samego autora jest / będzie równie dobra jak tamta. Szczególnie, jeśli co nieco do niej nawiązuje, a po lekturze opisu rozgrywki rodzi się w naszej głowie wizja cudownych chwil spędzonych przy stole. Syndrom ten dotknął i mnie. Chodzi o Innowacje kontra Impuls. Co prawda Impuls w swej mechanice nawiązuje jakby bardziej do Na Chwałę Rzymu, ale w zasadzie wszystkie gry Chudyka są do siebie podobne. To jak z piosenkami. Od razu potrafimy rozpoznać charakterystyczne nuty lubianego wykonawcy.