Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Tym razem w Essen Express gra, która miała swoją premierę na tegorocznym Essen, ale niemal w tym samym okresie odbyła się jej polska premiera, za sprawą debiutującego na rynku wydawnictwa Przystań Gier.

Tematyka jest mocno nietypowa. W zasadzie można byłoby określić tę mechanikę jako deckbuilding, ale ... tworzymy swoją talię, która wejdzie do gry dopiero po naszej śmierci i nie ma wiele wspólnego z naszą obecną talią. Bo tematyką jej jest wędrówka dusz. Zagrywasz karty a potem... umierasz.

Pixie Queen to gra o wróżkach – nie ma tu jednak słodkich i kolorowych stworzeń. Przed wami mrok, podziemia, baty i walka o przetrwanie. Dacie się zaprosić na małą partyjkę?

Altiplano to jedna z najczęściej wspominanych gier tegorocznego Essen. Miałem okazję, i przyjemność, zagrać w nią w czasie tegorocznego Pionka. Co prawda pełny pięcioosobowy skład, to pewnie ostatnia taka moja partia, ale gra przypadła mi do gustu i na tym chciałbym się skupić. Pod pewnymi względami przypomina Kawernę (mnóstwo typów surowców i produktów), pod innymi Orlean (ale to przecież ten sam autor), a pod wieloma wieloosobowy pasjans. Przy czym od razu podkreślę, że ten pasjans (czyli minimalna interakcja) jest na tyle wciągający, że grającym jedne napoje ostygły, a inne się ogrzały – tak nas to wciągnęło!

Tematy gier planszowych bywają naprawdę różne, autorzy potrafią czerpać inspiracje praktycznie ze wszystkiego. Pojawiły się gry w oparciu o dzieła literackie, jak choćby serie gier na podstawie książek Terry’go Pratchetta, czy Kena Folletta. Nic więc dziwnego, że niektóre gry komputerowe doczekały się swoich planszówkowych odpowiedników. Tym razem na tapecie znalazła się gra karciana Bloodborne stworzona przez Erica Langa (autora m.in. Chaosu w Starym Świecie i Blood Rage), czerpiąca inspiracje z hitu o tym samym tytule, wydanego w 2015 roku na konsolę PS4.

Keyper to kolejna część z serii gier KEY, z której dotychczas najlepiej w rankingach radzi sobie bezapelacyjnie Keyflower, o której to grze (którą posiadam ze wszystkimi dodatkami) pisałam tutaj. Na Keyperze spoczęły wielkie nadzieje autorów i graczy, a mianowicie przebicie pozycji wielkiego poprzednika. Pomóc ma w tym rozmach gry, jej bogata złożoność strategiczna i kolejne twisty w mechanice.

Nowe gry Uwe Rosenberga staram się pozyskać w zasadzie bez większego namysłu. Mam do niego zaufanie. Mam również przy tym pełną świadomość, że kolejne pomysły autora są często wariacjami na temat tytułów poprzednich i tylko co jakiś czas dostajemy w nich jakąś większą zmianę koncepcji. Rozwinięciem jakiej wcześniejszej gry jest zatem Nusfjord?

Ładne pudełko zawsze przyciąga moją uwagę, choć znane jest mi powiedzenie „Nie oceniaj po okładce”. Kilka razy dałam się nabrać na piękną grafikę, a w zamian otrzymałam przeciętną, lub nawet nieciekawą fabułę czy mechanikę. Z Muse na szczęście było inaczej, bo śliczne obrazki grają tu główną rolę i tworzą klimat. Trochę jak w Dixicie, do którego zresztą gra Muse jest bardzo podobna!

Króliki prowadzące wojny o marchewkę w grze planszowej? Temat cokolwiek dziwny, ale trzeba przyznać, że uroczy. Do tego te cukierkowe grafiki długouchych przybierających groźne, wojenne miny i bijąca kolorami plansza. No jak nic, gra celuje w target rodzinny, ale czy wytrawni gracze znajdą w niej coś dla siebie?

Kojarzycie bajkę o żubrze Pompiku? Leci ona od listopada na TVP ABC i składa się z 13 odcinków opowiadających o perypetiach młodego żubra z Puszczy Białowieskiej.  Ja przyznam, że nie kojarzę, mój syn też nie. Być może dlatego, że jest to bajka w starym stylu, który znam z mojego dzieciństwa, Bez efektownych grafik, przemocy czy głupkowatych żartów, jak konkurs bekania. Tak więc bajki nie kojarzymy, znamy za to grę planszową, bo ostatnio jeden egzemplarz przysłał nam do recenzji Egmont.