Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Pierwsze moje zetknięcie z Fauną dokonało się kilka lat temu na Kotle. Pomacaliśmy się dość delikatnie o tyle tylko, by wymienić moje 10-letnie wówczas latorośle na mniej młodocianego osobnika, z którym zaczęliśmy rozkminiać bodajże Zimną Wojnę (albo jakąś inną grę o podobnym stopniu trudności - pamięć niestety płata figle) co i rusz zerkając na sąsiedni stół i ciesząc się, że to nie my się edukujemy przyrodniczo zastanawiając się przy tym jak to możliwe, że nasze dzieci tak dobrze się bawią....

Przez moje ręce przewinęło się niewiele gier przeznaczonych do rozgrywki dla dwóch osób. Jakoś już tak jest, że wolimy z mężem obejrzeć film, zamiast usiąść we dwoje do stołu i w coś zagrać. Dopiero rozgrywka na minimum 3 osoby sprawia nam przyjemność. Do tej pory jedynie Star Realms i Patchwork triumfowały na naszym stole, a na przykład 7 Cudów Świata: Pojedynek kurzył się w odległym kącie szafy. Postanowiliśmy sprawdzić jak to będzie z nowymi Tajniakami i czy nasze wspólne wieczory filmowe zamienią się w te z grami. Dodam, że ja osobiście nie jestem fanką kooperacji, a Tajniacy: Duet są właśnie ...

Legendarni Wynalazcy to jedna z nowości Rebela, która dopiero co ujrzała światło dzienne. Jednak na mojej półce gościła już od ponad roku, bowiem jej niemiecką wersję (Club der Erfinder) przywiozłam z zeszłorocznego Essen. Kupiła mnie przepiękna oprawa graficzna. A i temat zaciekawił. Czy za tą piękną okładką kryje się równie dobra gra?

Kiedy śnię (When I dream) to gra, która była wyjątkowo oryginalnie promowana w Essen. Po halach snuli się osobnicy w piżamach i szlafmycach oraz z poduszką pod ręką, którzy zasypiali dosłownie wszędzie: na podłodze, na ramieniu jakiejś osoby, na torbie z grami itp. A wszystko po to, aby zwrócić uwagę na ten właśnie tytuł.

Z pewną rezerwą podochodzę do pierwszych gier nieznanego autora. Fabio Lopiano nie miał przed Calimalą na koncie żadnego tytułu. Do ostrożności zachęcał również niemiecki styl oprawy graficznej (kochany Harald Lieske…), w której na pierwszy plan wysuwają się koślawe bohomazy oraz nijakie, smętne kolory. Wiedziałam również, że sugerowany klimat florenckiego kupiectwa będzie tylko… sugerowany. Moja nadzieja na suchą pustynię nie została zawiedziona. Czy wszystkie te wątpliwości padają pod naporem nowatorskiej bądź przynajmniej ciekawej mechaniki?

Nowość od Adama McIvera, autora niebanalnej mikro-gry Coin Age. W Ex Libris rywalizujemy o tytuł najlepszego bibliotekarza w mieście. W tym celu zdobywamy najbardziej pożądane egzemplarze do naszej kolekcji, dbamy o unikanie ksiąg zakazanych, zwracamy uwagę na stabilność naszych półek, układamy całość zbiorów w kolejności alfabetycznej i numerycznej, a także spoglądamy na rozwijające się kolekcje rywali. Za pomocą różnorodnych akcji oraz zdolności specjalnych postaramy się ułożyć taki set bibliofila, który zadziwi niejednego zwolennika przewracania kartek.

L’Arbre to kolejna w tym roku gra o wzrastaniu drzewa. O ile jednak Photostynhesis opowiada o całym lesie, w tej grze zajmujemy się jednym konkretnym drzewem. Czy emocje w takiej grze są porównywalne z obserwowaniem rosnącej rośliny?

O Torres napisano już sporo tekstów. A partii rozegrano jeszcze więcej, gdyż tytuł ten gości na stołach już od 18 lat. Dla wielu każda pozycja od Michaela Keslinga i Wolfganga Kramera to gwarancja jakości. Swego czasu swoje wrażenia, uwagi i spostrzeżenia o tym suchym budowaniu zamków (lub wież bowiem raczej nikt nie pamięta, że są to jakieś bardziej zaawansowane konstrukcje) w naszym serwisie podał Ginet. Dzisiaj zapoznacie się z moim spojrzeniem, a przy okazji rozwiążę pewną zagadkę z tekstu mojego redakcyjnego kolegi.

Jeden z największych hitów ostatniego Essen wita nas ilustracją Klemensa Franza, na której znajdziemy to, co na wielu wcześniejszych ilustracjach Klemensa Franza. Rolników i zwierzęta gospodarskie. Jeden z najbardziej nieoryginalnych tematów, jakie może mieć gra planszowa. Co zatem w Clans of Caledonia jest tak ciekawego, że przyciągnęło uwagę sporej rzeszy graczy?    

Gra, która niedługo trafi do graczy w polskim wydaniu, a w którą zagrałem w czasie Pionka jeszcze w wersji oryginalnej. Problemu nie było, bo komponenty są zupełnie niezależne językowo. A przyjemność z gry bardzo duża. (O grze pisała też już wcześniej Veridiana w Cotygodniku).