Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Nazwisko Filipa Miłuńskiego (Capital, CV, Vampire Empire) widniejące na pudełku zawsze powoduje moje zaciekawienie danym tytułem. A, jeżeli obok niego widzę jeszcze nazwisko Jana Zalewskiego znanego np. z CVlizacji czy Andromedy to już nabieram dużego podejrzenie, że mam do czynienia z bardzo dobrą grą rodzinną. Tym razem pochodzi ona ze stajni Fox Games i traktuje o wydobywaniu kryształów z kopalni.

Temat kosmiczny daleki jest od moich zainteresowań. Wolę fantastykę, mitologię lub nawet nudne, oklepane średniowiecze (zarówno w aspekcie militarnym, jak i ekonomicznym). Stąd też Pulsar 2849 początkowo w ogóle nie znalazł się w kręgu mojego zainteresowania. Sytuacja zmieniła się, kiedy uświadomiłem sobie, że to gra z draftem i zarządzaniem kośćmi, a słyszane zewsząd dobre opinie przesądziły o tym, że Pulsara trafił na mój radar. No więc spróbowałem na Zgranym Wawrze, na którym ogrywano właśnie poessenowe nowości. No i stało się. Pulsar pochłonął mnie do reszty i wciągnął niczym ogromna czarna dziura.

Dixit to już klasyka! Mam wrażenie, że z każdą minutą maleje na świecie liczba ludzi, którzy tej gry nie znają. Nie dziwi mnie już wcale, że poznając nową osobę i mówiąc jej o mojej planszówkowej pasji, w odpowiedzi słyszę: „gier planszowych nie znam za wiele, ale bardzo lubię Dixita!” Zresztą Dixit stał się jakby ikoną wśród kategorii gier imprezowych, słownych, wykorzystujących kreatywność i bujną wyobraźnię. Dlatego też tej recenzji nie mogłam zacząć inaczej, niż tylko tak: opowiem Wam dzisiaj o grze, która jest podobna do Dixita, ale jednak trochę inna – Kraina Snów. Ciekawe, czy Wam się spodoba i zastąpi ...

Ja wiem, że teraz wszyscy gracze, a przede wszystkim fani Czachy żyją kampanią Klanów Kaledonii na zagramw.to. Gra się ufundowała w błyskawicznym tempie, ale nawet mimo to, na jej wydanie trzeba będzie poczekać jeszcze kilka miesięcy. A ten czas można sobie zająć chociażby testując dodatek do Keyflowera.

Oficjalna premiera Altiplano zapowiedziana została na 8 marca, jednak już od ponad tygodnia kupujący mogą znaleźć grę w sklepach z planszówkami. Ja od momentu zapowiedzi polskiej wersji gry czekałem na nią bardzo niecierpliwie (podejrzewam, że tytuł byłby w top 5 najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier tego roku). Wszystko za sprawą Orleanu, który – obok Great Western Trail – był dla mnie najlepszą grą jaką poznałem w 2017 r. Teraz pora sobie odpowiedzieć na pytanie czy Altiplano sprostał oczekiwaniom.

Alchemistry to gra z zeszłorocznego Essen stworzona przez turków. Byłam bardzo ciekawa tego tytułu właśnie ze względu na kraj jego pochodzenia, bo gier tureckich twórców nie miałam jeszcze okazji poznać. Liczyłam na coś niezbyt wymagającego, ale też nie banalnego. Czy gra spełniła moje oczekiwania?

Nie do końca wiadomo, jak recenzować gry legacy. Z jednej strony, żeby recenzja miała sens, trzeba podzielić się informacjami nie wynikającymi jedynie z instrukcji, ale wrażeniami z rozgrywki. Z drugiej – każda informacja wynikająca z rozgrywki może być potraktowana jako spoiler.

O tej niepozornej a jednocześnie ślicznej puszcze miałam napisać już dawno... ale życie trochę moje plany pokrzyżowało. W efekcie trudno tę pozycję nazwać świeżynką, ale za to mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że upływ czasu w niczego tej grze nie ujmuje...

Ubongo, choć pojawiła się u nas dopiero niedawno, nie jest taka młoda jakby się zdawało - liczy sobie bowiem już 15 wiosen. Mimo to dorównuje najlepszym grom tego typu na rynku. Ale po kolei...

Gry z nazwą miejscowości w tytule to coś, co absolutnie kocham. Piękny trend, który nie gaśnie, a pozwala przenieść się podczas rozgrywki choć na chwilę do wymarzonego miejsca. I choć w grach euro klimatu ze świecą szukać, to jednak warto zdać się na własną wyobraźnię. Montana zabiera nas do XIX-wiecznej Ameryki i zaprasza do zabawy na farmie.