Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Trefl Joker Line nie zwalnia tempa. Po dwóch nowościach, o których mogliście poczytać w jednym z ostatnich Cotygodników – Rzutem do mety i Sherlooku, uraczył nas kolejnym tytułem – Trefle.   Tym razem mamy do czynienia z typową grą karcianą, w którą partię na upartego moglibyśmy rozegrać zwykłą talią kart. W pudełku (które w stosunku do zawartości jest nieco przyduże) znajdziemy notatnik z ołóweczkiem, talię kart w czterech kolorach oraz karty punktów bonusowych. Jedyna różnica pomiędzy klasyczną talia kart, a talią z Trefli polega na tym, że figury zostały tutaj zastąpione kartami z numerami od 11 do 15.

To dość zaskakujące, że mimo ponad dziesięciu lat działalności projektanckiej, mimo licznych uznanych tytułów, począwszy od A Castle for All Seasons, poprzez Pokolenia i Murano, na nagradzanych EXITach kończąc, Inka i Markus Brand nadal nie przychodzą mi do głowy w pierwszej kolejności, kiedy myślę o najważniejszych planszówkowych twórcach. Na szczęście jednak wyrobili już sobie wystarczająco mocną markę, by do ich nowej gry podchodzić nie jako do ciekawostki, ale jako do pewniaka, przy którym samo nazwisko autora gwarantuje zainteresowanie. Dlatego Ganges (wtedy jeszcze Rajas of the Ganges, zanim Egmont obwieścił polskie wydanie) dość szybko trafił na moją listę zainteresowań. Choć pierwsze ...

Wspaniała, epicka, strategiczna, bogata i piękna - taka wydaje się być Lords of Hellas.

Słoneczna i upalna pogoda, długie dni, wakacje za pasem. Niestety takie warunki wróżą czas rozłąki z planszówkami. Przynajmniej z tymi ciężkimi i średniozaawansowanymi, których miejsce zajmują wówczas lekkie gry imprezowe i gry plenerowe. Żeby więc nie zwlekać do końca lata i powrotu znajomych z wakacyjnych rozjazdów zdecydowałem się przekazać Wam moje wrażenia z kilku pierwszych rozgrywek w Ganges, który wydany został w Polsce przez Egmont w serii Egmont Geek. Tekst umieściłem w ramy rzutu okiem, bo do pełnej oceny zabrakło mi rozgrywki w trybie dwuosobowym oraz partii z opcjonalnymi zasadami zamieszczonymi na końcu instrukcji. Ponieważ jednak Ganges objęty został patronatem ...

Kiedy stykamy się z Altiplano po raz pierwszy wiemy o nim przeważnie dwie rzeczy – że jest sequelem Orleanu i że ma dziwne pudełko w peruwiańskie szlaczki, w dodatku z kuriozalną alpaką. No dobrze, czasem wiemy tylko o tych szlaczkach i alpace. Tak czy siak Altiplano na pewno przykuwa (na dobre lub na złe) uwagę bardzo nietypową oprawą graficzną pudełka. Czy w środku znajdziemy grę równie nietypową, czy też kolejną iterację tego samego, tylko z innymi grafikami?

Ganges to kościany euro suchar duetu Inki i Markusa Brandów. W ich gry nie miałam jeszcze przyjemności i okazji zagrać, dlatego do Gangesu podeszłam bez żadnych oczekiwań, z samą ciekawością i otwartością. Gra spodobała mi się wizualnie, no i ma kości, co klasyfikowało ją od razu jako grę z typu „koniecznie zagrać”!

Azyl: Zagrożone gatunki to gra polskiego twórcy, Przemka Wojtkowiaka, która zdobyła wyróżnienie w konkursie Gra Roku 2018 w kategorii Gra Roku – Najlepszy Debiut. Minimalistyczna grafika na pudełku zachęca, aby zajrzeć do środka i sprawdzić, co tam właściwie na nas czeka. A czeka na nas całkiem sporo, a przede wszystkim dwujęzyczność. W środku znajdziemy grę niezależną językowo z dwiema instrukcjami: jedną polską, a drugą angielską. Gra typu worker placement z ciekawym mechanizmem zasięgu widzenia dostępnych akcji zainteresowała mnie swoim tematem i minimalizmem okładki (a mówią, nie oceniaj po okładce…). Sprawdźcie, co sądzę o grze Azyl: Zagrożone gatunki.

Jedną z nowości, które miałem ostatnio okazje testować było 13 duchów od Naszej Księgarni. Do gry przyciągnęły mnie (już nie pierwszy raz) prześliczne grafiki Tomasza Larka i ciekawy opis wskazujący na lekką i szybką grę dedukcyjną. Niewielki pudełeczko (wielkości tego od Gejszy) przesłane przez wydawcę mieściło w sobie krótką instrukcję, dwie talie zawierające po 13 kart duchów oraz kilka tekturowych żetoników do punktacji. Miało też informację, że gra jest przeznaczona dla 2-4 graczy, w wieku od 8 lat, a jedna rozgrywka trwa około 20 minut.

Jednym z większych i piękniejszych pudeł ubiegłorocznego Essen była gra Agra, o której mogliście przeczytać już w Essen Express, gdy opisywałam swoją pierwszą, trzyosobową rozgrywkę z przygodami ;) Dziś, w przeciwieństwie do tamtego tekstu, postaram się bardziej skupić na wrażeniach. Bo te pierwsze były mocno pozytywne. Za wyjątkiem instrukcji. Która powalała. Auć…

Star Realms od Roberta Dougherty’ego i Darwina Kastle’a wdarło się przebojem na polski rynek i szybko zdobyło grono fanów. Ja ominęłam je szerokim łukiem – deckbuildingi lubię ale muszą mieć interesującą dla mnie tematykę. Statki i stacje kosmiczne, cała otoczka sci-fi to zupełnie nie moja bajka. Na szczęście pojawiło się Hero Realms od tych samych autorów i okazało się, że ma bardzo podobne zasady przy jednoczesnej zmianie klimatu na fantasy: smoki, złodzieje, demony, jak dla mnie od razu lepiej.