Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Wsiąść do Pociągu, jedna z najpopularniejszych gier rodzinnych, od czasu wydania w 2004 r. doczekała się już bodaj 8 wersji, 6 kolekcji dodatkowych map i sporej ilości mniejszych lub większych fanowskich dodatków. W jedną z nich – WdP: Europa sam zagrywam się od wielu i, mimo niezliczonej liczby partii, wciąż należy ona do moich ulubionych planszówek. Niestety, większość inkarnacji i dodatkowych map, w które grałem potem (poza rewelacyjną Wielką Brytanią) nie zyskało mojej sympatii na tyle, żeby zagościć na dłużej w domowej kolekcji. Ciągle jednak każde nowe Pociągi powodują szybsze bicie mojego serca i rodzą nadzieję, że tym razem rozgrywka ...

Manhattan to wiekowa gra, której początki sięgają 1994 roku (to już 24 lata!) i w tymże też roku zdobyła prestiżową nagrodę Spiel des Jahres. Andreas Seyfarth nie jest zbyt płodnym projektantem, ale spod jego rąk wyszły też takie pozycje jak Cesarski Kurier, Puerto Rico i San Juan. Co ciekawe, Puerto Rico niemieckiej nagrody nigdy nie zdobyło (jedynie nominację) a Manhattan tak :) ale to już inna para kaloszy.

Ostrzegano mnie przed tą grą. Zaufani, wytrawni gracze twierdzili, że to kuriozalny produkt, którego lepiej unikać, a przynajmniej podchodzić z daleko posuniętą ostrożnością. Że dość niepokojąca na pierwszy rzut oka deklaracja czasu rozgrywki znajdująca się na pudełku (30-240 minut, wbrew temu, co twierdzi BGG) jest raczej niedopowiedzeniem. Ogólnie mówili – to nie jest dobra gra, odpuść ją sobie.

Sztama to szybka gra karciana oparta o mechanikę zbierania setów i cenie kart uzależnionej od miejsca położenia na torze zakupu. NIc odkrywczego. Czy zatem będziemy się przy niej dobrze bawić?

Jej... całkiem niezła obsada. Lorenzo Silva znany jest m.in. z Wybuchowej mieszanki i Wojowników podziemi. Hjalmar Hach błysnął Fotosyntezą, i tylko Luca Ricci jest świeżaczkiem - jedynie dwa lata temu popełnił bliżej nieznaną The Vampire, the Elf & the Cthulhu. Jakby się dobrze przyjrzeć chodliwym tytułom naszych autorów, to zauważymy, że każda z nich ma w sobie coś ciekawego, jakiś twist albo fajne komponenty - słowem pozostawia wrażenie. Zamek Smoków wpisuje się w ten nurt doskonale. Bakelitowe piękne płytki i mechanika mahjonga na długo pozostaną w waszej pamięci, nawet jeśli nie będziecie grać w tę grę regularnie.

Z klasyfikacją tej gry jest trochę kłopotu. Bardziej powinna być znana jako Flip City aniżeli Design Town. Tak sugeruje okładka. Tak sugeruje opis i instrukcja ściągnięta z BGG. I to właśnie owo "flip" jest istotą tej gry - odwracanie kart. Żaden projekt i żadne miasteczko. Deck building i flipowanie.

Podczas ostatnich targów Spiel swoją premierę miała gra Petrichor, o wyjątkowo oryginalnej tematyce. Na dniach spodziewamy się jej polskiej wersji od Lucrum Games, tym razem pod tytułem Aura. Gracze zarządzają chmurami, aby odpowiednio wywołanymi deszczami pobudzić leżące pod nimi pola i zagony do plonowania, co przekłada się na zdobycie punktów. Czy chmurką być (jak nucił sobie Kubuś Puchatek) to fajne zajęcie?

Niewielka karcianka pełna kombosów i niepełna negatywnej interakcji. W której wszystko zależy od draftu, żywiołów i strategicznego wyczucia.

Decrypto to gra imprezowa dla 3 do 8 osób. Na ten tytuł nie zwróciłam większej uwagi, choć imprezówki uwielbiam. Nie mam pojęcia, jakim cudem taka perełka przeszła mi obojętnie obok nosa. Na szczęście wydawnictwo Portal zorganizowało na Pyrkonie turniej drużynowy w tę grę i właśnie w taki sposób ją poznałam. Zajmując przy okazji pierwsze miejsce, bo okazało się, że to gra stworzona dla mnie!

O wieloosobowej rozgrywce pisałam tydzień temu. Dziś skupię się na rozgrywce dla jednego gracza.