Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Rudiger Dorn to nie tylko nazwisko, lecz także marka. Co ciekawe jest to marka dość szczególna, która z jednej strony raczy nas świetnymi, niebanalnymi i powszechnie szanowanymi tytułami, podczas gdy z drugiej strony niejednokrotnie zaskakuje nas… pozycjami średnimi, a nawet kiepskimi. Nawet dobrze zapowiadająca się od Dorna gra, okazuje się zupełnie bez polotu. Przy tylu tytułach, to zawsze na dwoje babka wróżyła.  

O Wyspie Skye pisałem już prawie 2 i pół roku temu. Wówczas oceniłem ją na 9/10. Od tego czasu rozegrałem co najmniej trzy razy tyle partii, co jak na grę, która „nie jest do recenzji” jest wynikiem imponujący. I jakbym miał więcej czasu grałbym w nią jeszcze częściej, bo to dla mnie gra wyśmienita, znajdująca się TOP 10 moich ulubionych tytułów. Z wielką przyjemnością przyjąłem więc propozycje opisania rozszerzenia Wyspa Skye: Wędrowiec, mimo że recenzować dodatków co do zasady nie lubię.

Axio to abstrakcyjna gra logiczna stworzona przez dobrze znanego w planszówkowym świecie doktora Knizię. Przeznaczona dla 2-4 graczy, w wieku od 8 lat, zajmie nam około pół godziny… albo i więcej, bo na jednej partii zazwyczaj się nie kończy :).

O Sagradzie wszędzie głośno. Gdzie się człowiek nie obejrzy, tam albo zdjęcie, albo recenzja (nawet w GF już jedna była), albo wrażenia z partii, albo pytania o dodatek. Sagrada podbiła media planszówkowe i wyrosła na jedną z ważniejszych premier gorącego, jakby nie było, okresu po Essen a przed Świętami. Niemała w tym zasługa polskiego wydawcy, czyli FoxGames, który nie szczędził wysiłku by z Sagrady uczynić swój flagowy produkt.

Istnieje kilka implementacji Mr. Jacka - poza wersją klasyczną mamy jeszcze Nowy Jork oraz Upiora w Operze. Jacka kieszonkowego nie liczę, bo to jest w zasadzie zupełnie inna gra. Obecne rozszerzenie to dodatek do tej najbardziej klasycznej, pierwszej gry.

Z założenia jest to gra kooperacyjna skierowana do osób posługujących się językiem angielskim na poziomie A2-B2, umożliwiająca ćwiczenie konwersacji i poszerzanie słownictwa.

Gravehold. Ostatni bastion ludzkości w walce z Bezimiennymi – strasznymi potworami, które po przedostaniu się przez tajemnicze Bramy sieją grozę i zniszczenie. Ludzie nie są jednak całkowicie bezbronni. Przez lata wyszkolili elitarną jednostkę Magów Bram, których zadaniem jest bronić miasta i jego mieszkańców.

Nie ma co się czarować – gra Railroad Ink pierwszy raz zwróciła moją uwagę przede wszystkim swoim tytułem. Nie co dzień znajduje się własną ksywkę na pudełku z grą, i to taką, o której w Essen sporo się mówiło. Tak więc Railroad Ink to gra, którą po prostu musiałem mieć. Tym planom z pewnością nie szkodziło i to, że to estetycznie wydane roll&write, a tych niewiele mam w swojej biblioteczce. Krótko mówiąc – tytuł zaintrygował, ale dalsze badanie sprawy spowodowało, że Railroad Ink zainteresowało mnie jako gra.

Polowanie na robale nie jest nowością. Ujrzało światło dzienne w 2005 roku. O jego popularności może świadczyć choćby liczba języków na jakie zostały przełożone - aż 22, w tym tak egzotyczne jak chiński, koreański czy hebrajski. W naszym kraju pojawiły się dwukrotnie: w 2005 oraz 2014 roku.

Myślę, że nikomu Duuuszków przedstawiać nie trzeba. Mieliśmy już klasyczne Duuuszki, Duuuszki w kąpieli (te różniły się od poprzednika w zasadzie tylko przedmiotami), edycję limitowaną Duuuszków - teraz czas nadszedł na Duuuszki za pięć 12:00.