Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Kiedy ktoś mówi o Nanty Narking, to wiadomo, że zaraz padną też słowa Ankh-Morpork. To jest jak Flip i Flap, jak Bolek i Lolek… Ta pierwsza jest reimplementacją tej drugiej i cóż… jedni się cieszą, że wznowiono dobrą grę. Inni narzekają, że bez Pratchetta to nie to samo, a Świat Dysku był jedynym słusznym tłem fabularnym dla tej mechaniki… A więc, żeby nie dokładać kolejnej cegiełki do tych (jakże słusznych i światu potrzebnych) rozważań, ja napiszę po prostu, że fanką Pratchetta nie jestem. Nie, żebym coś do niego miała, po prostu nie znam i nie czytałam. W Świat Dysku: Ankh-Morpork ...

Ekspedycje po złoto i pajęczyny to dodatek do Brzdęka. A właściwie to dwa dodatki (2w1). Otrzymujemy nową, dwustronną planszę oraz garść znaczników. I to w zasadzie wszystko (z tych istotnych rzeczy).

Jestem zdania, że zwyczajna analiza plusów i minusów Nemesis nie jest w stanie oddać tego, z czym rzeczywiście mamy do czynienia. Tym razem będzie nieco inaczej. Poniżej znajdziecie zapis przebiegu autentycznej rozgrywki, w której miałem przyjemność uczestniczyć, wcielając się w postać Zwiadowcy.

Alchemia, niesamowita dziedzina łącząca w sobie różne aspekty nauki, przesądów, psychologii i religii. Znana od czasów starożytnych, czynnie praktykowana do XVIII wieku, kiedy zaczęła przekształcać się w znaną nam dziś chemię. Jej celem było m.in. stworzenie kamienia filozoficznego – tajemniczej substancji umożliwiającej zamianę ołowiu (a w niektórych źródłach dowolnego metalu) w złoto. Zajmowały się nią takie sławy jak Awicenna, Albertus Magnus, Paracelsus, Roger Bacon, Robert Boyle, czy nasz polski Michał Sędziwój (który jako pierwszy wyodrębnił z powietrza tlen). Jednym z dzieł mających niewątpliwy wpływ na powstanie i rozwój alchemii była tzw. Tablica Szmaragdowa, wierzono bowiem, że zawiera przepis na stworzenie ...

Drako: Smok i Krasnoludy Adama Kałuży to gra, która swoją premierę miała w 2011 roku. Wtedy cieszyła się dużym powodzeniem – piękna oprawa graficzna oraz duże, szczegółowe i solidne figurki były jak na tamten czas niemałym hitem. Po ośmiu latach gra znowu trafia na sklepowe półki. Czy przetrwała próbę czasu?

Zbrodnia i detektywi od wieków fascynują ludzi. Książki kryminalne, które przez chwilę pozwalają czuć się jak Sherlock Holmes, czy Herkules Poiriot cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Nic więc dziwnego, że wątki kryminalne zawitały również do świata gier planszowych. Zwykle są to jednak gry dużego kalibru, zarówno pod względem zasad, jak i ilości elementów. W przypadku gier z serii Sherlock sprawa ma się zupełnie inaczej. W nasze ręce trafia talia składająca się z 32 kart, wstęp dotyczący prowadzonego dochodzenia oraz króciutka instrukcja.

„Podstawowym błędem jest podawanie teorii, zanim uzyska się dane. Niepostrzeżenie zaczyna się dostosowywać fakty, by zgadzały się z teoriami, zamiast próbować stworzyć teorię, która byłaby zgodna z faktami”

Ostatnia część poświęcona kieszonkowej rozrywce. Tym razem Hippo o GoTown. Gry z dużą dozą negatywnej interakcji. A ja lubię negatywną interakcję :)

Sherlock Holmes & Moriarty to trzeci już z kolei komiks o przygodach najsłynniejszego detektywa. Jak poprzednio – to ty stajesz się bohaterem i możesz się wcielić zarówno w postać Holmesa jak i doktora Watsona. Nowością jest też możliwość zagrania jako profesor Moriarty (choć przedsmak tego mogliśmy odczuć już w Irene Adler, która w pewnym sensie „zastąpiła” dr Watsona). Odwieczny wróg staje się na ten wyborny czas sprzymierzeńcem. Co prawda Moriarty powinien siedzieć za kratkami, ale Inspektor Lestrade postanowił inaczej – uwalniając go w zamian za pomoc w śledztwie ma swój ukryty cel (o którym dowiecie się z komiksu ;))

Często zdarza się tak, że gra, którą zachwyciliśmy się w początkach swojej przygody z planszówkowym hobby, z czasem traci w naszych oczach swój blask. Nadal ją lubimy, nadal przyjemnie się w nią gra, ale w miarę jak zyskujemy doświadczenie, jak zaczynamy lepiej rozumieć sterujące grami mechanizmy, potrafimy dostrzec coraz więcej mankamentów w naszym pierwotnym obiekcie zachwytu.