Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Alexadre Garcia nie jest zbyt znanym projektantem. Jak tak przejrzeć jego dorobek na BGG to - choć jest tego na dzień dzisiejszy aż sztuk ...9 - to sporo z nich zatrzymało się na etapie prototypu. Ku mojemu zdziwieniu (ocen na BGG raptem 18) w naszym kraju zostało wydane "Polowanie na skrzaty" przez wyd. Hobbity.eu (i nawet gdzieniegdzie można je jeszcze kupić - ale spokojnie, to gra dla dzieci w wieku lat 4+). Drugą grą, którą możecie jakoś kojarzyć, choć już nie z rodzimego podwórka to Dilluvia Project...

W Paris grać nie planowałam - udało mi się to zrobić przez przypadek, choć dla tego przypadku musiałam przejechać na drugi koniec miasta (a Warszawa małą mieściną nie jest ;)). Opłaciło się. Po pierwsze jest ślicznie wydana. To widać na pierwszy rzut oka. Po drugie - mechanicznie nic jej nie brakuje. Po trzecie - nie tylko nic nie brakuje, ale daje też całkiem sporo frajdy.

Z Dylematem Wagonika miałam niezły… dylemat. Brzmi to banalnie i sztampowo, ale już nic nie da się na to poradzić. Ogólnie nie przepadam za grami tego typu. Nie kręcą mnie Eksplodujące Kotki, a Odjechane Jednorożce wcale nie wydają mi się odjechane. Ani nie przemawia do mnie reprezentowany przez te tytuły humor, ani nie jest to ten rodzaj rozgrywki, który wywołałby rumieńce na moich polikach. Dlaczego więc wzięłam ten tytuł na warsztat?

Mikołajki już za chwile a Ty nie masz prezentu? Trzeba szybko coś wybrać. Tylko co, skoro dziecko głównie siedzi przed komputerem i tłucze w CS-a, Fortnite czy Minecrafta? Może grę planszową? Ale czy zwykłe Grzybobrania lub Monopoly, które nas tak zachwycały lata temu, zdołają dziecko zainteresować i odciągnąć od ekranu? Śmiem wątpić. A jakby tak mieć grę, która nawiązuje do jakiegoś komputerowego, dobrze znanego dziecku klasyka? Na przykład takiego Minecrafta? To mogłoby się udać. Tylko, że w planszówkę dziecko nie pogra samemu. Pewnie będzie trzeba z nim siedzieć i się bawić, a z gier planszowych dawno już człowiek wyrósł. Czy ...

7 słów jest niewielką słowną grą o prostych zasadach dającą sporo frajdy. Zgodnie z tym co głosi tytuł - każdy z graczy stworzy tylko 7 słów :) - po jednym w każdej rundzie.

Czasami bywa tak, że gracz nie ma na co wydać pieniędzy. I wtedy w sukurs przychodzą wydawnictwa, oferujące dodatki do swoich gier. Dodatki są spoko. Dodatki przykrywają Cię wygodnym kocykiem znajomego materiału i podają do ręki cieplutką herbatkę zaprawioną nieoczywistymi przyprawami nowych pomysłów. Na herbatę zaprosiło mnie niedawno wydawnictwo Lucrum, dostarczając do ręki dwa dodatki do Brzdęka! W! Kosmosie! czyli gry przeze mnie niezmiernie lubianej, której tytuł po raz ostatni zapisuje w tym miejscu z wykrzyknikami po każdym wyrazie. 

Wykorzystanie technologii w grach planszowych ma zarówno zwolenników, jak i przeciwników. Bliżej mi do tych drugich, aczkolwiek przyporządkowałabym się raczej do grupy sceptyków chcących mimo wszystko spróbować nowych rozwiązań. Argumentów za i przeciw jest wiele, ale faktem pozostaje coraz większa liczba planszówek korzystających z aplikacji. Jak zatem na moim stole sprawdziły się Kroniki zbrodni: 1400 od wydawnictwa Lucky Duck Games? 

Ku mojemu zdziwieniu Nicolas De Oliveira nie popełnił - przynajmniej w/g BGG - żadnej innej gry. Więc nie zamierzając budować zbędnego napięcia powiem od razu: szacun, bo jest to zdecydowanie bardzo udany debiut.

W pewnym momencie Barrage śniło mi się po nocach. Kompletnie nie wiedziałam jak podejść do tego tytułu. Przewracałam się z boku na bok i nie mogłam się zdecydować… dobre to w końcu, czy  nie? Lubię w to grać, a może idę na fali dobrych opinii? Fajna ta rozgrywka albo… jednak nie do końca. Nie mówiąc już o nieścisłościach terminologicznych – tama… zapora… co ja właściwie buduje?! Barrage stawia przed graczami o wiele więcej wyzwań, niż się  na pierwszy rzut oka wydaje.

 Szabla i Krew, to gra od nowego polskiego wydawnictwa Kazrak Studio, która właśnie zdobywa zainteresowanie graczy na zagramw.to. W pierwszym zamierzeniu miała to być bardzo szybka i prosta gra do piwa, jak to jednak zwykle bywa, wkrótce trochę się rozrosła i stała się pełnoprawnym tytułem.