Katalog gier – recenzje, rzuty oka i relacje z rozgrywek

Kevin Russ nie ma na swoim koncie zbyt wielu gier, a tym bardziej gier znanych w naszym kraju. A wszystkie 6 (wliczając w to promki) są tegoroczne. Ups, pardon, już zeszłoroczne. I oto pojawia się abstrakcyjna gra o szyciu kołderki dla kota z przeuroczym futrzakiem na okładce, która w/g społeczności BoardGameGeek.com zasługuje na ocenę aż 8.0. Ciekawe, prawda?

W 2016 roku Indie Boars&Cards (a w 2018 Portal w Polsce) wydał drugą edycję jednej z najprzyjemniejszych dla mnie gier kooperacyjnych. Kolejne lata obdarowały nas nie tylko masą dodatków, ale dwiema niezależnymi podstawkami. Wszystko robione jedną metodą – ale skoro działa to po co majstrować?

Zostałam zaskoczona. Euforia moich znajomych była wyraźnie zauważalna, gdy okazało się, że nie wiem kompletnie nic o grze, którą jedno z nich znalazło pod choinką. Samolub. Mało tego, że nic nie wiem. Ja o niej nawet nic kompletnie nie słyszałam! Nie musiałam się długo zastanawiać, czy chcę w nią zagrać :)

Właściwie tym jednym zdaniem można byłoby zakończyć recenzję tej kieszonkowej gry, ale jednak trochę się rozwinę i uzasadnię postawioną tezę. W małym pudełku znajdujemy 18 dwustronnych kart, instrukcję i notes do zapisywania punktów. Wszystko bardzo przejrzyste i ładnie wpasowane w opakowanie. Najpierw zajmijmy się awersami kart, gdyż to ich układ będzie nam zaprzątał głowę w czasie rozgrywki. Każda karta jest podzielona na cztery obszary: mieszkalny (pomarańczowy), handlowy (niebieski), przemysłowy (szary) i park (zielony). Układy obszarów na kartach są różne, a dodatkowo są one poprzecinane drogami. Z kart będziemy budować swoje miasto, wedle kilku określonych zasad:

Terrors of London to deck building w klimacie wampirów i Londynu od Portal Games. Szybkie pojedynki, emocjonujące starcia, to i moje wrażenia muszą być na gorąco. Jednakże na początku pojawiły się pewne problemy…

Pewne pojęcia towarzyszą planszówkom od początku ich istnienia. Wrosły zwłaszcza w niektóre gatunki. Tak jest z euro i punktami zwycięstwa. Cult: Choose Your Gods Wisely ignoruje tę relację prezentując grę pełną kombinowania, knucia, oraz… przeliczania surowców. Bo to euro właśnie.

Dziki Zachód i gra dla dwóch graczy? Jak dla mnie nie może istnieć lepsze połączenie. Obiecano nam tutaj jeszcze szybką rozgrywkę z dodatkiem strategicznej głębi… Nic tylko siadać i grać. A w rzeczywistości… No nic, musicie posłuchać pewnej opowieści o zasiedlaniu terytoriów w Nowym Świecie.

Chcielibyście spotkać podróżnika w czasie? Właśnie macie niepowtarzalną okazję! Hej, to ja bohater powieści Wellesa, ale trochę już unowocześniony. Przynoszę Wam niesamowitą grę, która stanowi preludium do podstawowych umiejętności jakich będą potrzebowały Twoje dzieci.  To programowanie. Programowania można uczyć w tzw. systemie „unlink” – bez komputera i takim wynalazkiem jest właśnie gra PixBlocks, która służy do rozwijania programistycznej wyobraźni. Sprawdź jak nakłonić królika, by zjadł wszystkie marchewki.

Do napisania tego tekstu skłoniły mnie… nadchodzące Święta Bożego Narodzenia. Nie wiem jak wy, ale ja w tym roku, skupiając się na rzeczach ważnych i ważniejszych,  kompletnie wyparłam z umysłu tradycję sprawiania sobie nawzajem prezentów …. i tym nie za długim wstępem chcę przekazać krótką informację, że jeśli nie masz upominku dla bliskiej osoby a nie przerażają Cię kolejki w sklepach stacjonarnych w dobie pandemii (bo przecież na kuriera już może być za późno) to może Sam w Salem będzie odpowiedzią na Twoje potrzeby.

Rok Molocha… Moja styczność z Neuroshimą (poza grami planszowymi) ograniczała się do przeczytania podręcznika do RPG. Nigdy nie udało mi się zagrać żadnej sesji, ale wspomnienie lekkiego pióra i klimatu bardziej niż inspirowanego Mad Maxem, Falloutem i przyszłością z Terminatora pozostawiło w mojej pamięci pozytywne wspomnienie. Przez lata świat Neuroshimy nabrał wyrazu i wyklarował się na coś stojącego na własnych nogach. Stąd sytuacja z Last Aurora budzi we mnie odrobinę rozbawienia.