Gry wojenne

Zwykle piszący coś o grach wojennych na GamesFanatic zaczynają od tłumaczenia się i wyjaśnień dlaczego podejmują ten trudny temat. Trochę pozostanę wierny tej tradycji i na początek napiszę, że gra, na którą chciałbym zwrócić Waszą uwagę, niby jest wojenna, ale nie do końca, i z pewnością można ją uznać za „przyjazną”.

Mam wrażenie, że gry wojenne funkcjonują w swoistej niszy, do której rzadko kto z planszówkowiczów zagląda. Bo za trudne, bo za żmudne, bo takie szaro-bure, bo kostki, bo negatywna interakcja… Powody są różne – grunt, że wielu z nas, szukając dobrych gier dwuosobowych, zakładki „Wojenne” omija szerokim łukiem. Owszem, są nieliczne tytuły ‘pomostowe’, które potrafią wybić się i zdobyć popularność poza światkiem miłośników wargamingu, jak choćby Twilight Struggle/Zimna Wojna, i może jeszcze seria Conflict of Heroes. Z mniejszym lub większym powodzeniem funkcjonują też hybrydy, w rodzaju znakomitego Friedricha czy gier Martina Wallace’a (Gettysburg, Waterloo). Do tej drugiej grupy zdecydowanie aspiruje ...

’Ze wszystkich stron uporczywie prześladowała nas wielka liczba śmiertelnie niebezpiecznych myśliwców Zero. Wydawało się nam, że z powodu nieprzeniknionej osłony krążowników i niszczycieli eskadra jest w stanie przeciwstawić się im tylko przez krótki czas. Wrogie myśliwce zestrzeliwały jeden po drugim nasze samoloty; serie ognia przeciwlotniczego smaliły nam twarze, wydzierając kawałki kadłuba, ale eskadra wciąż się przedzierała. Ci, co ocaleli, zrzucili torpedy z bliskiej odległości’

Tak jak na każdym zebraniu ktoś musi zacząć pierwszy, tak w świecie gier planszowych są tytuły, które zapoczątkowują pewien gatunek, modę, mechanikę. Card Driven Games (w skrócie CDG) to gry planszowe oparte o mechanikę karcianą – jej sercem i rdzeniem są karty. Napędzają rozgrywkę, bywają przyczyną ogromnych frustracji, wielkiej radości i całej masy nierzadko sprzecznych ze sobą uczuć. „Twilight Struggle”, „Here I Stand”, „Hannibal: Rome vs Carthage” i cała litania innych gier, których motorem napędowym są właśnie karty. Wydana w 1994 roku przez Avalon Hill gra autorstwa Marka Hermana – „We The People”, której tematem była rewolucja amerykańska, zapoczątkowała nowy ...

 W ostatnim czasie na rynku pojawiły się dwie gry, kierowane do osób zainteresowanych zmaganiami na froncie zachodnioeuropejskim II Wojny Swiatowej, acz niekoniecznie szukających ciężkiej, zajmującej dużo czasu i miejsca klasycznej heksowej strategii. Panzer General: Allied Assault (Petroglyph Games) i Frontline:D-Day (Dan Verssen Games), bo o nich mowa, to gry karciane, charakteryzujące się względnie krótkim czasem rozgrywki i prostymi zasadami. Obie gry miałem w swojej kolekcji, niestety – udało mi się rozegrać (póki co) jedynie dwie rozgrywki solo w każdą z nich. Nie traktujcie więc, proszę Was bardzo, poniższego tekstu jako recenzji, czy choćby nawet rzutu okiem. Ot, przyczynek do dyskusji ...

Napiszę prosto z mostu: po pierwszej rozgrywce w 'Orła i Gwiazdę’ mam mieszane uczucia. Z jednej strony bardzo fajna gra, wręcz potencjalny hit! A wykonanie? W tym względzie NA PEWNO mogło i powinno być lepiej. Ostrzegam Was: będzie rozwlekle (jak na 'rzut okiem’), będzie szczegółowo (jak na 'rzut okiem’) i będzie dość ostro (jak na 'rzut okiem’, oczywiście)

W moim stosunku do Duel in the Dark zaszła tak radykalna zmiana, że właściwie trochę wstyd jest o tym wspominać. Niestety, w epoce Google’a każdy może łatwo sprawdzić sobie różne rzeczy, więc lepiej jeśli od razu złożę szczerą samokrytykę. Tak, po uzyskaniu pierwszych informacji o grze i obejrzeniu kilku zdjęć pozwoliłem sobie na uszczypliwe uwagi. Już po dwóch dniach zacząłem się wypowiadać łagodniej, po pięciu grę chwaliłem, po trzech tygodniach czekałem na realizację zamówienia. Pierwsze wrażenia okazały się fałszywe – pod urokiem gry jestem do dzisiaj i nic nie zapowiada zmiany.

Friedemann de Pedro i wydawnictwo Pilot Games, zna ktoś? Podejrzewam, że nie, bo i ja pierwszy raz niedawno o nich usłyszałem. Zresztą nie ma co się dziwić nie mają za sobą żadnej przeszłości związanej z tworzeniem i publikowaniem gier planszowych. Pierwszym ich tytułem będzie właśnie Duel in the Dark, którego będzie można zobaczyć choćby na Essen (prawdziwa premiera przełom lipca/sierpnia). Przy pierwszym rzucie oka wrażenie miałem takie jak pewnie wielu z was może też mieć: „eeee pewnie skomplikowana gra wojenna, mocno losowa, wielogodzinna i trzymająca się ustalonych stereotypów”, po czym stopniowo, czytają wrażenia pierwszych graczy, zasady i mechanikę zaczął mi ...

Obecnie trwa gigantyczna euforia związana z wydaniem najnowszego tytułu Fantasy Flight Games Tide of Iron dotyczącego starć wojsk amerykańskich z niemieckimi podczas II wojny światowej. Większość pozytywnych opinii wychodzi jednak od osób, dla których Memoir ’44 i Battlelore były strzałem w dziesiątkę i świetnie się przy nich bawili. Jako, że nie jestem fanem żadnej ze wspomnianych gier Days of Wonder i przytłacza mnie ich gigantyczna losowość, postaram się przybliżyć opinię o Tide of Iron osoby o tego rodzaju poglądach. Dodam tylko, że bardzo lubię klimat drugiej wojny światowej, od dawna interesują się tą częścią historii i lubię bawić się w ...

Po ucieczce z Elby Bonaparte szybko odbudował armię. Jako, że w tym czasie nad granicami Francji przygotowywało się do uderzenia około 600 tys. żołnierzy koalicyjnych, Napoleon zdecydował się zaatakować jako pierwszy. Najpierw postanowił zniszczyć oddziały prusko-angielskie, by potem zwrócić się przeciw pozostałym armiom.