Gry wojenne

Jakiś czas temu postanowiłem napisać cykl takich relacji z rozgrywek, z których każda skupi się na jakimś konkretnym interesującym aspekcie mechaniki gry Advanced Squad Leader, dobierając scenariusze tak, aby dość łatwo pozwalały one przedstawić te elementy. Nie zamierzam przedstawiać podstawowych zasad gry – są one zbyt obszerne, zaś każdy kto jest ASL zainteresowany, powinien samodzielnie poznać Starter Kit, który świetnie wprowadza do systemu, a dla ułatwienia przetłumaczyłem je na język polski. Skupić się chciałbym zaś na tych elementach, które wychodzą poza podstawową mechanikę ASL:SK. Bowiem większość graczy zaczyna swoją przygodę z tym największym i najbardziej rozbudowanym światem planszowych gier wojennych od ...

Wielkie historie mają częstokroć banalne początki. Pewnego dnia, kilka ładnych lat temu, podczas przeglądania ofert używanych gier trafiłem na coś o nazwie Advanced Squad Leader Strarter Kit 1, z ceną obniżoną o ponad połowę ze względu na „kiepski, choć kompletny stan”. Choć, jak się potem okazało, stan był zaiste kiepski, to jestem wdzięczny sprzedającemu, bo niska cena skusiła mnie do zapoznania się z nieznanym mi wówczas tytułem. Kilka dni później gra była u mnie. Ujrzałem obraz nędzy i rozpaczy, wgniecione pudełko oraz żetony o barbarzyńsko nierówno poprzycinanych rogach. Acz fakt faktem, niczego nie brakowało, a część żetonów nadal tkwiła w sztancach. Jeśli ...

Przyznam, że gdy wydawnictwo Strategmata ogłosiło, że jego kolejna gra będzie poświęcona bitwie pod Małujowicami, przyjąłem to z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony zadowolenie, bo lubię, gdy dostaję do ręki grę o bitwie, o której wiem mało i której do tej pory nie miałem okazji rozgrywać. Z drugiej strony były jednak wątpliwości, bo specyfika XVIII-wiecznych bitew z ich charakterystycznym szykiem liniowym sprawiała, że do najciekawszych (w moim odczuciu) nie należały – ot, stawały naprzeciwko siebie dwie linie wojska i strzelały. Na dobrą sprawę zmienili to dopiero Francuzi za czasów Napoleona. Inna sprawa, że ten temat też nigdy specjalnie mnie nie interesował, więc ...

Gra The Barbarossa Campaign została wydana przez Victory Point Games w 2010 roku, jednak jest to reimplementacja jeszcze starszego wydania z 1999 roku. Jej tematem jest Święty Graal gier wojennych – Front Wschodni podczas Drugiej Wojny Światowej, od 1941 aż do 1945. Z uwagi na niezwykłą specyfikę oraz nietypowo zmieniającą się dynamikę walk na tym froncie jest to temat niesamowicie trudny do oddania w grze planszowej. Dodatkowo jest to gra dla jednego gracza, który dowodząc Wermachtem ma pokonać potęgę ZSRR, co jeszcze bardziej podniosło autorowi poprzeczkę. 

Na przełomie maja i czerwca miałem okazję pograć kilka razy w nową wersję Mare Nostrum. Nie dane mi było poznać tej gry wcześniej, stąd bez uprzedzeń zasiadłem do zapoznawczej partii. Dopiero później dowiedziałem się, że jednym z zadawnionych problemów miała być nazbyt długa rozgrywka. Nic takiego nie stwierdziłem. Gra toczy się wartko, a emocji jest tyle, że nie czuć upływającego czasu.

Powstało już wiele gier o walkach w Normandii. Można więc zadać sobie pytanie: czy w kolejnej z nich będzie coś, co mogłoby zainteresować graczy? Coś nowego i odmiennego od poprzednich? Coś, co by pozwoliło Heroes of Normandie wygrać z konkurencją? Bo ta jest spora… A przede wszystkim – czy mogą po nią sięgnąć gracze, którzy nie grywają w gry wojenne?

Od pewnego czasu mam okazję widzieć i komentować zmiany jakie mają miejsce w procesie projektowania nowej gry 1941: Wyścig do Moskwy. Jest to swoista kontynuacja świetnie przyjętego Wyścigu do Renu. Jednak nie jest to przeniesienie gry na nową mapę, lecz stworzenie na bazie sprawdzonej mechaniki zupełnie nowej jakości. A ptaszki ćwierkają, że na tym się nie skończy. Jaro Andruszkiewicz, Waldek Gumienny i Michał Ozon nie zwalniają tempa, a kolejne produkcje Phalanxów trzymają poziom! Na podkreślenie zasługuje fakt, że gra jest wciąż w fazie testów i z pewnością niejedno może się zmienić.

Już w przedessenowych zapowiedziach pisałem, że na They Come Unseen czekam w bardzo szczególny sposób. To miała być pierwsza nowoczesna gra (nie licząc kilku gier wojennych), która w poważny sposób podejmie tematykę współczesnej wojny podwodnej. A ta jest przecież arcyciekawa, z jej nieustanną zabawą w kotka i myszkę okrętów podwodnych z okrętami ZOP (zwalczania op) oraz fascynującą fizyką rozchodzenia się dźwięku w środowisku wodnym. Fakt, że grę zaprojektował całkowity debiutant, zupełnie mnie nie martwił. Wszak Andrew Benford to komandor rezerwy Royal Navy, dowódca klasycznych okrętów podwodnych i zastępca dowódcy HMS Revenge. Byle komu nie daje się do ręki takich zabawek, ...

Ta gra nie miała łatwego startu. Po dłuższych przebojach z wydawcami została zapowiedziana na wakacje 2014. Niestety zagościła na naszych stołach dopiero prawie półtora roku później. Niektórzy już zupełnie stracili nadzieję na to, że ją zobaczą. Czy na Race to Berlin warto było tyle czasu czekać i czy warto po nią sięgnąć? To pytanie nie tylko dla wojenników, ale również dla tych, którzy co dzień grywają w bardziej pokojowe gry.

Jakiś czas temu wypatrzyłem na BGG grę Quartermaster General, autorstwa Iana Brody’ego. Ocena zadziwiająco wysoka (wówczas okolice 7.80), a koncepcja intrygująca (II wojna światowa w dwie godziny). Właśnie czegoś podobnego  poszukiwałem na prowadzone przeze mnie spotkania z planszówkami historycznymi. I choć gra na pierwszy rzut oka nie budziła zaufania prostotą zasad i wykonaniem (quasi-historyczne bohomazy na okładce), postanowiłem dać jej szansę i zamówiłem QG do games room’u Muzeum II Wojny Światowej. Miałem nosa. Teraz Quartermaster General, to gwóźdź programu wspomnianych spotkań. Gra, o której często dyskutujemy i na którą czekamy. Pisze się o niej coraz więcej, a niedawno została nawet ...