Gry wojenne

Hannibal & Hamilcar to moja pierwsza „gra z Kickstartera”. Wiadomo na co kładzie się nacisk w reklamie gier fundowanych w tym serwisie: figurki, figurki, po trzykroć figurki, potem super grafiki, gadżety i inne cuda na kiju, a mechanika gdzieś na dalszym planie. Myliłby się jednak ten, kto w podobny sposób postrzegałby Hannibala. Hannibal & Hamilcar nie musi do siebie przekonywać figurkami, bo to remake klasycznego hitu, wcześniej znanego jako Hannibal: Rome vs Carthage, za którym przemawiają 22 lata obecności na rynku (pierwsze wydanie: 1996 r.) i tysiące zadowolonych graczy. Ta strategiczna gra o II wojnie punickiej (218 – 201 p.n.e.), ...

Lwów jest miastem o niesamowitej historii. Związane z polską i ukraińską historią, będące przy tym tyglem wielu kultur, świadek zarówno wspaniałych, jak i przerażających wydarzeń. Łukasz Wrona postanowił przenieść na planszę niesamowicie ciekawy, choć mało znany konflikt, którego tłem była I Wojna Światowa, powstawanie współczesnej definicji narodu oraz kres starego porządku. Niepewność przyszłości, nowe idee, strach przed nadchodzącym jutrem, a także ogromna kulturotwórcza siła i rozwój nauki – w takich warunkach przyszło żyć mieszkańcom ówczesnego Lwowa. Czy jednak sama gra porwie nas w wir emocji?

„Kontakt 4, kurs 170, namiar 300, odległość 3 kilometry i maleje.” „Ustawić TDC na kontakty od 2 do 4, po jednej torpedzie.” „TDC ustawiony.” „Zalać wyrzutnie od 1 do 3.” „Wyrzutnie zalane.” „Odpalić torpedy 1, 2 i 3.” „Torpedy w wodzie!” „Dwa statki trafione! Atakuje nas niszczyciel!!!” „Peryskop w dół! Manewr unikowy na kurs 90! Załoga zająć pozycje do zmiany głębokości! Zanurzenie głębokość 80m!”

W ostatnich dniach, jak diabełek z pudełka, wyskoczył nowy gorący temat. Kupić czy nie kupić Zakazane Gwiazdy?! Ta dwuletnia już przecież gra zawładnęła umysłami wielu osób. Co się stało i czy jest o czym rozmyślać? Kiedy wiele miesięcy temu FFG rozstało się z Games Workshop i utraciło licencje tematyczne związane z Warhammerem szybko pojawiły się głosy – kupujcie Chaos w Starym Świecie i Zakazane Gwiazdy, bo wkrótce się skończą  nakłady a ich ceny poszybują w kosmos! Wiele osób traktowało to jednak jak bajanie starowinek, które nie bardzo wiedzą co mówią. Aż oto Nadszedł Ten Dzień…

  Bitwa pod Trafalgarem to Święty Graal ludzi interesujących się wojnami epoki wielkich żaglowców. To była najbardziej znana, największa, najważniejsza a w dodatku ostatnia z wielkich bitew tej epoki. Piękne okręty, wiatr, stal, krew, bohaterowie i tchórze… To było coś. Jednak odwzorowanie bitew tych okrętów na planszy jest dość kłopotliwe. Poruszanie się tych okrętów było bardzo mocno związane z kierunkiem wiania wiatru i manewrujące jednostki co chwila zachowywały się zupełnie inaczej. Również walki były o wiele bardziej skomplikowane, gdyż okręty mogły odnosić rozmaite uszkodzenia w decydujący sposób zmieniające ich zdolności. Z kolei przesadne komplikowanie zasad prowadzi do sytuacji w których ...

MOCARSTWA to gra strategiczno-losowa, której akcja rozgrywa się w XVIII wieku w Europie. Próbuje wprowadzić nas w realia polityczno-gospodarcze tamtego okresu, pozwalając wcielić się we władcę jednego z dziewięciu mocarstw: Polski, Francji, Hiszpanii, Anglii, Niemiec, Szwecji, Węgier, Imperium Osmańskiego lub Rosji. Jako władca absolutny, gracz może dowodzić armią, rozwijać swoje mocarstwo gospodarczo oraz prowadzić negocjacje polityczne z pozostałymi graczami. Celem jest zdobycie kontroli nad większością Europy. Niedawno udało mi się przedpremierowo zagrać w Mocarstwa – grę strategiczną o próbie dominacji XVIII-wiecznej Europy.

Kiedy okazało się, że Quartermaster General został bardzo dobrze przyjęty przez graczy, jego autor – Ian Brody – zabrał się za przygotowywanie kolejnych gier wykorzystujących jego nietypową mechanikę. Co ciekawe, pracował on równolegle nad dwoma tytułami i zostały one wydane praktycznie równocześnie. Pierwsza to znana Wam już QG:1914 a druga to Quartermaster General: Victory or Death.

O grze Quartermaster General słyszałem wiele dobrego, ale jakoś nigdy nie było okazji się z nią zapoznać. Bardzo się więc ucieszyłem, kiedy w moje ręce wpadła druga gra z serii, czyli QG 1914. Tym razem nie będzie blitzkriegów tylko mozolna i krwawa wojna okopowa… Byłem bardzo ciekaw czy autorowi udało się oddać klimat Pierwszej Wojny Światowej.

W 1913 roku pod wieloma względami Europa osiągnęła maksimum tego, na co pracowała przez wieki. Skolonizowała i podporządkowała sobie świat, dominowała pod każdym względem, narzucając innym swoją wolę i zbierając większość międzynarodowych nagród w dziedzinie nauki, z Noblem na czele. Niemal nic ważnego nie mogło się w świecie wydarzyć bez jej udziału. I oto w sierpniu 1914 roku, jak pisał jeden z brytyjskich dziennikarzy, Europa „postradała zmysły”. Andrzej Chwalba, „Samobójstwo Europy. Wielka Wojna 1914-1918”

Pierwsze wrażenie lubi być mylne. Miewałem już w rękach gry, które po rozpakowaniu i przeczytaniu zasad lądowały na półce, gdzie musiały trochę poczekać, aż znów po nie sięgnę. Potem z kolei kolejna lektura zasad, pierwsze rozgrywki, ogólna konfuzja i wrażenie, że chyba jednak popełniłem błąd włączając do kolekcji ów tytuł. Gra wracała na półkę (albo szła do sprzedaży), by po jakimś czasie znowu wrócić na stół. I okazywało się, że po iluś tam rozgrywkach, gdy udało się opanować zasady, odsłaniała dopiero swoje atuty, stając się tytułem udanym i grywalnym. Krwawe stepy Krymu wydawnictwa Strategmata to niejako modelowy przykład tej sytuacji.