Gry wojenne

Są takie gry, które zostają z graczami na zawsze. Mijają lata, obok pojawiają się i znikają kolejne hity z kickstartera, a te gry trwają. Jedną z takich gier są Sukcesorzy, których czwarta edycja (pierwsze wydanie było 25 lat temu) została ostatnio wydana przez Phalanx. Przy czym tym razem, wydawca starał się trafić do grona odbiorców szerszego niż tylko wojennicy, ewidentnie chciał zainteresować także tych, którzy z grami wojennymi nie mają zbyt wiele do czynienia.

„Dawno, dawno temu…” … w nie tak znowu odległej galaktyce, wydawnictwo Fantasy Flight Games wpadło na pomysł wydania osadzonej w uniwersum Gwiezdnych Wojen gry planszowej. Tytułem tym miał być właśnie rzeczony X-Wing - figurkowy bitewniak osadzony w bezlitosnej przestrzeni kosmicznej.

Wielu ludziom wydaje się, że na wojnie najważniejsze jest strzelanie do wroga. Tymczasem prawda jest taka, że jest kwestia dużo ważniejsza – zadbanie o to, aby było czym strzelać, co jeść i co wlać do baku. O tym właśnie jest najnowsza gra Waldka Gumiennego wydana przez Phalanx.

Operacja Barbarossa jest jedną z najdziwniejszych operacji wojennych w historii, przez co nieodmiennie fascynuje historyków oraz graczy. Tym razem tematem zajął się Krzysztof Biernacki w grze Across the Bug River: Volodymyr-Volynskyi 1941 wydanej przez niemieckie wydawnictwo VUCA Simulations.

Niedawno na Kickstarter trafiła nowość od Phalanx czyli Coalitions. Jest to wieloosobowa (dla sześciu a nawet siedmiu osób) gra polityczno-wojenna przedstawiająca Europę w czasie wojen napoleońskich. Naturalnie pojawia się pytanie – dlaczego ta gra a nie inna? Czy warto? Co ją odróżnia od np. Mare Nostrum?

Kontrowersyjny początek prawda? Tytułowe „Uff – nigdy więcej!” z wyraźnie wyczuwalną ulgą w głosie padło tuż po finalnym podliczeniu punktów z ust mego sparing partnera, wielkiego miłośnika Twilight Struggle. Czy zatem takie skwitowanie „na gorąco” partii może w zasadzie zakończyć recenzję i możemy uznać, że spadkobierca Twilight’a nie zdołał dorównać swojemu poprzednikowi z 2005 roku? Nic bardziej mylnego, a postaram się to udowodnić poniżej – zapraszam do lektury.

Domination, to reimplementacja gry Mini WWII autorstwa Chińczyka z Tajwanu Wei-Cheng Chenga, która w zeszłym roku zrobiła prawdziwą furorę. Była ona przedstawicielem coraz popularniejszej kategorii gier eurowojennych. Czy była to gra wojenna z mechaniką euro czy też eurogra z wojennym sztafażem? W sumie to nie jest specjalnie istotne o ile tylko gra jest dobra. A ta była.

Król umarł bezpotomnie i w kraju zapanował chaos. Arystokratyczne rody nie mogły się porozumieć w kwestii najważniejszej – kto powinien zostać nowym władcą. Sytuacje wykorzystali sąsiedzi i z wielką siłą niemal całkowicie podbili bezbronne królestwo. Po lasach zaczęły krążyć bandy wyjętych spod prawa a gnębieni przez wszystkich chłopi podnieśli bunt.

Od pierwszej zapowiedzi gra Europe Divided przykuła moją uwagę. Raz, że to gra polityczna, a ja uwielbiam gry polityczne. Dwa, że sercem ED jest mechanika card driven – a ja uwielbiam polityczne card driven. I wreszcie trzy: Europe Divided oparta została na wydarzeniach z historii najnowszej Europy – a ja… o rany, ależ ja czekałem na polityczne card driven dotyczące historii najnowszej! No i się doczekałem!

Hannibal z rodu Barkidów. Człowiek, który od najmłodszych lat przygotowywał się do jednej misji: przywrócenia wielkości pognębionej przez Rzym Kartaginie. Człowiek, którego talent militarny zapisał się na stałe w annałach historii wojskowości. Ale też człowiek, który pomimo wielu wygranych bitew, pomimo wielu klęsk zadanych Rzymowi, przegrał z tym Rzymem całą wojnę, a starość spędził na wygnaniu. Przebieg tych zmagań, znanych powszechnie jako II wojna punicka (218-201 p.n.e.), odtworzyć możemy w grze Hannibal & Hamilcar (wyd. Phalanx). To remake gry Hannibal: Rome vs Carthage (1996), klasycznego hitu Marka Simonitcha, znanego twórcy gier wojennych. Jest to trzecie wydanie tej gry, wzbogacone o ...