Gry strategiczne

Torres przez długi czas był jedynym laureatem Spiel des Jahres od 2000 roku, który nie doczekał się polskiego wydania. Uważana za czwartego bliźniaka trylogii maski (Tikal, Java, Mexica) gra, w tym roku pojawiła się w nowej, odświeżonej wersji, którą na terenie Polski dystrybuuje wydawnictwo Egmont. Nowa edycja zawiera m.in. polską instrukcje i polski opis na pudełku, zaś sama gra jest niezależna językowo więc chyba możemy się pokusić o stwierdzenie kolejny laureat SdJ doczekał się polskiego wydania.

W sobotnie deszczowe popołudnie, czwórka dzielnych śmiałków opuściła przyjacielski port Ludiversum i wyruszyła na dziewiczy patrol po Morzu Północnym. Załoga w składzie: Martyna – pierwszy oficer, Maciek – nawigator, Dawid jako mechanik i ja – kapitan okrętu podwodnego typu VIIC, podczas swojego pierwszego kursu w grze UBOOT: The Board game. Chciałbym Wam przedstawić moje przemyślenia o prototypie, w który mieliśmy okazję zagrać.

Otóż to. Jak w temacie. Jest to gra w całości oparta na mechanice deckbuildingu i to mocno zaawansowanego. Ideą jest rozbudowa swojej talii aby za jej pomocą zdobywać punkty zwycięstwa poprzez atak na budynki innych graczy, obronę własnych budynków oraz wykonywanie misji. Przy czym od razu należy zaznaczyć, że ów atak jest elementem niezbędnym – bez niego trudno mówić o jakiejkolwiek szansie na zwycięstwo. Co ciekawe – zaatakowani niewiele tracą (może poza pewną liczbą surowców – ale też tylko od czasu do czasu) więc mimo silnej interakcji nie jest ona bardzo bolesna.

Przewinęła mi się gdzieś kiedyś informacja, że Packet Row miał być wydany po polsku. Nie pamiętam kiedy to było i jakie wydawnictwo miało się podjąć tego dzieła, ale sądząc z upływu czasu, nic z tego nie wyjdzie. Czy wiele stracili gracze? Trudno powiedzieć, gra jest przyzwoita, ale ma kilka upierdliwych przypadłości i ogólnie mówiąc tyłków raczej nie pourywa.

Gier o wikingach zrobiło się ostatnio mnóstwo. Co ciekawe do tematu krewkich Skandynawów nawiązują nie tylko gry planszowe ale też i małe karcianki o bardzo klasycznej mechanice, jak np. Królestwa Wikingów. W tym roku na łamach GF poza Królestwami  recenzowani byli jeszcze m.in. Najeźdźcy z Północy, Wikingowie na Podkład, Jorvik czy Uczta dla Odyna. Trudno wybrać ten jeden właściwy tytuł bo każda z tych gier posiada swoje zalety, żadna z nich nie jest jednak też pozbawiona mniejszych lub większych wad. A jakie miejsce w tym planszowo-wikingowym świecie zajmują Wojownicy Midgardu, którzy pojawili się niedawno na polskim rynku za sprawą wydawnictwa ...

MOCARSTWA to gra strategiczno-losowa, której akcja rozgrywa się w XVIII wieku w Europie. Próbuje wprowadzić nas w realia polityczno-gospodarcze tamtego okresu, pozwalając wcielić się we władcę jednego z dziewięciu mocarstw: Polski, Francji, Hiszpanii, Anglii, Niemiec, Szwecji, Węgier, Imperium Osmańskiego lub Rosji. Jako władca absolutny, gracz może dowodzić armią, rozwijać swoje mocarstwo gospodarczo oraz prowadzić negocjacje polityczne z pozostałymi graczami. Celem jest zdobycie kontroli nad większością Europy. Niedawno udało mi się przedpremierowo zagrać w Mocarstwa – grę strategiczną o próbie dominacji XVIII-wiecznej Europy.

Od kiedy po raz pierwszy usłyszałem frazę „war never changes” pokochałem niebezpieczne i groźne uniwersum świata postapokaliptycznego. Z tego powodu zwrócili moją uwagę Ocaleni. W tej grze planszowej gracze wcielają się w przywódców małych społeczności, którym udało się przetrwać wojnę nuklearną w małych schronach. Jak się grało? I ile Fallouta znajdziemy na planszy? Odpowiedzi w pierwszych wrażeniach.

Kiedyś moim ulubionym autorem był Stefan. Ale popełnił Wyrocznię i się obraziłam. Zerknęłam więc wtedy filuternie na Uwe, który zabiegał o moje względy już dość długi czas i nagle dostrzegłam, że jego przepastne pudełka przecież też zawsze sprawiały mi wiele frajdy. Choć ograniczały się w zasadzie wciąż do tego samego nieszczęsnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych: wydoić krowę, najeść się i znaleźć schronienie. Zero romantyzmu, zero finezji. Ale mnie takie podejście, nie wiedzieć czemu, ujęło…

Do jednego worka wrzuć dinozaura i wojownika ninja. Mocno potrząśnij. Otwórz worek i wyciągnij to, co powstało z połączenia tych dwóch elementów. Dinozaur Ninja! Epicko! Wyobrażasz to sobie? A teraz weź zielonego, archetypicznego kosmitę z pistoletem laserowym w ręku i wetrzyj mocno w czarodzieja. Takiego maga w szpiczastym kapeluszu. Szybko zauważysz, że Kosmiczny Czarodziej lub Czarodziejski Kosmita, to postać, która ma potencjał, żeby opanować świat.

Niedawno opisałem swoje wrażenia z gry w Clash of Cultures – czyli 4X o budowaniu własnej cywilizacji w czasach starożytności. Tym razem  poprzez relację z rozgrywki, chciałbym Wam pokazać, jak wiele jest w tej grze klimatu.