Gry strategiczne

Od pierwszej zapowiedzi gra Europe Divided przykuła moją uwagę. Raz, że to gra polityczna, a ja uwielbiam gry polityczne. Dwa, że sercem ED jest mechanika card driven – a ja uwielbiam polityczne card driven. I wreszcie trzy: Europe Divided oparta została na wydarzeniach z historii najnowszej Europy – a ja… o rany, ależ ja czekałem na polityczne card driven dotyczące historii najnowszej! No i się doczekałem!

Jurassic Park to jeden z moich ulubionych filmów, książek (zwłaszcza książek!) i w ogóle tematów. Wydawałoby się, że to również wdzięczny obiekt to stworzenia gry, ale… jak poszukacie na BGG „Jurassic Park” to ocena plasuje się średnio tak istotnie poniżej 6. Trochę lepiej mają się raptory – jedna z gier z tym słówkiem kluczowym (czyli po prostu Raptor) ma nawet jakieś 7.4 w skali 1-10 (i to przy ponad 5 tys. ocen, co już jest dość miarodajne). Możemy jeszcze pomachać Bruno Cathala za ciekawy pomysł z Jurassic Snackiem (7.0) choć War & Sheep, który on reimplementuje raczy nas zaledwie oceną ...

Nestore Mangone nie jest zbyt znanym projektantem, ale na dźwięk nazwiska Simone Luciani powinno zabić niejedno serce. Współtworzył takie tytuły jak Tzolk'in, Lorenzo il Magnifico, Council of 4, Grand Austria Hotel, czy Podróże Marco Polo. Newton dobrze wpisuje się w tę galerię eurosucharków. Bardzo dobrze działająca mechanika, wiele dróg do zwycięstwa i klimat na doczepkę - to cechy charakterystyczne tej gry.

Witajcie w agrokulturze Islandii. Będziecie tu uprawiać pomidory, marchewki i sałaty. Szalony pomysł? na pierwszy rzut oka tak, ale energia geotermalna wyspy zasili wasze szklarnie i pozwoli ci wyhodować niesamowite odmiany warzyw. Uwe Rosenberg wraca do tego, co mu wychodzi najlepiej - uprawa roli :)

W założeniu swoim Hadara to gra o rozwoju cywilizacji ("przemierzając trzy epoki rozwiniesz swój nowy świat od małej osady do wysoko rozwiniętej cywilizacji") niemniej nie dajcie się zwieść - równie dobrze mogłaby to być gra o sadzeniu kapusty i zbieraniu marchewek.

O Brzdęku pisaliśmy już dwa lata temu, gdy był nań wielki hype, wiele się mówiło, a jeszcze bardziej czekało. Premiera jednak opóźniła się znacząco. Dziś nadszedł moment na chłodną ocenę: czy Brzdęk! wytrzymał konfrontację z czasem i czy warto było czekać?

Kiedy po raz pierwszy usłyszałam o Witrażach Sintry … … byłam zjarana samym pomysłem jak mało którym i nie mogłam się doczekać. Kiedy po raz pierwszy zagrałam w Witraże Sintry …

Wykreślanki od pewnego czasu mają się nadzwyczaj dobrze. I okazuje się, że wykreślać można nawet w ramach mechaniki city building (choć to tak naprawdę pattern building). 

O Seikatsu pisałam już trzy tygodnie temu, jak tylko do mnie przyszła. Wtedy miałam za sobą głównie tryb solo. Dziś jestem już po wielu partiach 2 i 3 osobowych (w 4 osoby dalej nie zagrałam, ale też jakoś kompletnie mnie do tego drużynowego trybu nie ciągnie) i w zasadzie w moim postrzeganiu Seikatsu wiele się nie zmieniło. Nadal jest to pozycja, w którą gram z przyjemnością - lekka, niezobowiązująca i piękna w swoim wykonaniu.

Pandemia doczekała się wielu różnych wcieleń, od Zakazanej wyspy, przez klimatyczny Czas Cthulhu, wersję kościaną (Pandemia: Lekarstwo) aż po Pandemię Legacy, co do której zdania są podzielone - albo się ją kocha, albo nienawidzi. Każda z nich ma w sobie coś wyjątkowego. Upadek Rzymu - jak się słusznie wszyscy zapewne domyślają - nie jest zwykłym przetematowieniem Pandemii. Poza otoczką fabularną, w której nie ratujemy świata przed pandemią, lecz staramy się nie dopuścić do zalewu barbarzyńców i tym samym upadku Rzymu mamy też kilka istotnych zmian mechanicznych. Czy wyszły one tej grze na dobre?