Gry strategiczne

25 września będzie miała premierę Wyprawa do El Dorado - deckbuildingowa gra dr Reinera Knizi. Zagrywamy karty, by kroczyć naszym ludzikiem ku legendarnemu El Dorado oraz rozbudowujemy talię, by zagrywane karty były coraz mocniejsze i było ich coraz więcej. Brzmi znajomo? Zobaczcie czy jest w niej coś zaskakującego...

Great Western Trail to świetna gra. I zdania nie zmienię, chociaż spotkałam się z kilkoma krytycznymi opiniami, jednak puściłam je mimo uszu. Nie dość, że Alexander Pfister należy do zaszczytnego grona moich ulubionych autorów, to jeszcze któż przecież nie lubi majestatycznych krów?! Pamiętajcie – Black Angus to najlepsza rasa na świecie. Nie było innej opcji – koniecznie musiałam sprawdzić, czy dodatek Kolej na Północ da radę ulepszyć i tak fenomenalną rozgrywkę. Sprawdźmy jak działają w kolejne moduły! A może lepiej zachować pieniądze w portfelu?

Wykreślane Imperium jest osadzone w uniwersum O:NI - dysponujemy podobnymi surowcami, budujemy budynki, a nawet mamy odniesienie do ludzików, choć nie mają one znaczenia zasobów - liczba ludzików bowiem to liczba dostępnych na daną rundę akcji. Zagramy 10 rund, podczas których będziemy rzucać kośćmi (wspólny rzut i wspólne zasoby/akcje dla wszystkich graczy) oraz wybierać żetony przysług (tu każdy gracz dostanie unikalną umiejętność do wykorzystania w danej rundzie) a następnie wykreślać pola na swoich arkuszach gry.

Osadnicy z Krwi i Kości Ink powiedział, że to dobra gra. A on się na tym zna. Grzechem byłoby nie spróbować :) …

Zapraszam do drugiej (i ostatniej) części recenzji gry U-Boot. Tym razem analiza planszówkowego aspektu gry, przegląd poszczególnych ról dla graczy, no i oczywiście podsumowanie.

Opisanie i ocena U-Boota, to moje największe dotychczasowe wyzwanie w recenzenckiej… hm… karierze. Nie tylko ze względu na liczbę elementów koniecznych do przedstawienia Czytelnikom (zasady podstawowe, zasady poszczególnych ról, aplikacja), ale też multum wrażeń z obcowania z poszczególnymi elementami gry. Dostrzegam tutaj awangardowy pomysł. Widzę wyjątkowość poszczególnych elementów, które znajdujemy w pudełku. Widzę też kawał serducha i mnóstwo wiedzy, włożonych w grę przez jej autorów – pasjonatów wojny podwodnej. Dlatego U-Boot zasługuje na bardzo obszerną, szczerą recenzję. I taką recenzję starałem się przygotować.

Choć do szycia mam dwie lewe ręce, nie przeszkadza mi to doceniać fantastycznych kreacji, czy też raz na jakiś czas obejrzeć reality show, w którym projektanci prześcigają się w pomysłach i dążą do zdobycia ogólnoświatowej sławy. Kto choć raz zetknął się z tematem wie ile pracy, wysiłku i wyobraźni wymaga przygotowanie pokazu mody. O tym też będzie dzisiejsza planszówka.

Rzucić wszystko i wyjechać na Islandię! Koniec z gorączką sobotniej nocy i hałasem wielkiego miasta. W końcu można odetchnąć i nieco zwolnić tempo. Tylko co można tu tak właściwie robić? Uprawa warzyw wydaje się nie najgorszym pomysłem, zwłaszcza że tyle słyszy się o nadzwyczajnych islandzkich pomidorach. Z pewnością przyda się również dodatkowa para rąk do pracy, której dookoła pod dostatkiem. Prostsze życie to coś, czego od dawna potrzebowałem…

I znowu mam do czynienia z dalekowschodnią produkcją. Wkradają się w nasze życie powoli ale konsekwentnie. A ja mam do nich słabość :)

Gry typu dudes on map nie są moją specjalnością. Szczególnie takie w którym istotne znaczenie odgrywa element otwartej konfrontacji i niszczenie armii przeciwnika. Grałem co prawda klika partii w Cyklady pojedyncze rozgrywki w Mare Nostrum: Imperia, Blood Rage czy Grę o Tron, ale żadnej z tych gier nie mam w kolekcji i szczerze powiedziawszy żadnej mi nie brakuje. Stąd też do ogrywania Lords of Hellas zabierałem się niezwykle opieszale. W końcu jednak udało mi się zagrać w LoH na tyle dużo razy, żeby wyrobić sobie o nim własne zdanie i się nim z Wami podzielić.