Gry strategiczne

Pradawny las to nowość od wydawnictwa Rebel, które ma już w swoim portfolio kilka gier z ładnymi grafikami i zwierzętami w roli głównej (Everdell, Łąka). W najnowszym tytule wcielimy się w leśne duchy wiosny, lata, jesieni lub zimy i spróbujemy ocalić Święte Drzewo przed płomieniami Onibi.  

Clash of Cultures to zdecydowanie wielka gra. Już teraz możecie się domyśleć, że chodzi nie tylko o gabaryty. Wydana po raz pierwszy w 2012 roku, gdy nikt jeszcze nie marzył, że tytuł tego typu zagości na naszym rynku, przez długi czas pozostawała białym krukiem wśród miłośników gier 4X. Nie wspominając już o dodatku, o którym ktoś tam słyszał, lecz nikt go na oczy nie widział. Niemniej karawana jedzie dalej, sporo wody popłynęło w rzece, a gier na półkach przybywa i przybywa… Czy dzisiaj Clash of Cultures może przykuć do stołu graczy, mogących przebierać w ogromie podobnych tytułów? Zobaczmy jak ten sprawdzian przejdzie polska ...

Sabaty czarownic, zjazdy czarodziejów, zloty wiedźm – zawsze marzyłam o tym, żeby móc uczestniczyć w jednym z nich… Salem, Łysa Góra czy wyspa Thanedd? Długo pragnęłam udać się w którekolwiek z tym miejsc, żeby zaczerpnąć powietrza, przesyconego magią i móc poznać jej tajniki. Tej jesieni moje życzenie wreszcie się spełniło! Otrzymałam zaproszenie do udziału w rywalizacji mistrzów magii i czarodziejstwa, która raz na sto lat odbywa się na legendarnej Wiedźmiej Skale. A o tym co się tam działo, opowiem Wam już za chwilę.

Zanim jednak przejdę dalej chcę zaznaczyć jedno: zdjęcia nie oddają uroku tej gry. Oczywiście możemy dyskutować nad kreską czy humorem zawartym na kartach - jest to rzecz gustu i nie w tym rzecz. Ja miałam chęć na tę grę już wtedy, gdy była na etapie produkcji. Ale kiedy patrzyłam na zdjęcia coś we mnie krzyczało - nie bierz! nawet jej nie dotykaj! jest taka brzydka!. Zagrałam jednak na Zgranym Wawrze i odkryłam, że poza szatą graficzną i zdjęciami oglądanymi w internecie jest jeszcze coś takiego jak przyjemność z obcowania z komponentami. Nie do końca wiem na czym to polega, ale okazało się, że gra mnie urzekła pod tym względem. Pastelowe kolory, dobrej jakości elementy, zabawne meeple - to przepis na sukces (oczywiście tylko w 50%, bo drugie 50% to już mechanika, która okazała się równie przyjemna ;))

Diuna, pustynna planeta. Myślisz, że wiesz o niej wszystko... deckbuilding i workerplacement dość mocno ze sobą powiązane. Efekty z kart i planszy całkiem przyzwoicie osadzone w uniwersum. Dobra strategia z dobrze wyczuwalną nutą losowości, która fanów tej mechaniki jednak nie powinna przerazić.

Niedawno na Kickstarter trafiła nowość od Phalanx czyli Coalitions. Jest to wieloosobowa (dla sześciu a nawet siedmiu osób) gra polityczno-wojenna przedstawiająca Europę w czasie wojen napoleońskich. Naturalnie pojawia się pytanie – dlaczego ta gra a nie inna? Czy warto? Co ją odróżnia od np. Mare Nostrum?

Ostatni Mathandel pod względem liczby „ustrzelonych” przeze mnie pozycji okazał się nienajlepszy. Niemniej jednak z jednym ze zdobytych tytułów wiązałem tak duże nadzieje, że w zasadzie już dzień po otrzymaniu paczki zabrałem się do jego ogrywania. Bym nim właśnie tytułowy Navegador wydany w 2010 r. nakładem wydawnictwa PD-Verlag.

Premiera tej niewielkiej karcianki – mam wrażenie – przeszła bez echa. A szkoda. Nie ulega wątpliwości, że jest to popierdułka, ale jakże przyjemna to popierdułka. Można ją nieco przyrównać do Metropolii (Machi Koro) – tyle, że w Metropolii rzucaliśmy kostkami aby określić co przyniesie dochód a w Szczęśliwicach dochód jest stały (jak sobie wypracujemy tak sobie dogodzimy) tylko dociągamy karty tak, aby na wystawce były trzy (tak, niestety, tylko trzy – to naprawdę niewiele) do wyboru.

Pięć lat temu to, że zapowiedziach Portal Games większość gier stanowić będą ciężki eurosuchary było nie do wyobrażenia. Tymczasem dzisiaj znaczna część geeków to właśnie w katalogu tego wydawcy szuka najbardziej wymagających tytułów. A do takich z pewnością zaliczać się będzie mające niedawno premierę Tekhenu autorstwa  Daniele Tasciniego i Davida Turczi (tryb solo).

Kamienna mandala to bardzo ładnie i solidnie wykonana gra. Jeśli chodzi o samą mechanikę - jest elegancka, daje spore pole do kombinowania, ale jednocześnie nie przytłacza. W naturalny sposób Kamienna mandala wywołuje skojarzenie z Azulem - jest jednak od niego prostsza, choć satysfakcja z gry jest porównywalna. Z czystym sumieniem polecam graczom rodzinnym.