Gry strategiczne

Są takie gry, w które powinien zagrać każdy, komu meple, karty i kości w duszy grają. Jedną z nich jest niewątpliwie gra, od której zaczęło się deck-buildingowe szaleństwo planszówkoholików. Mowa oczywiście o Dominionie Donalda X. Vaccarino. Tak się złożyło, że nie miałam wcześniej okazji wypróbować tego tytułu. Teraz nadarzyła się jednak ku temu znakomita okazja, ponieważ wydawnictwo IUVI postanowiło ponownie wprowadzić go na rynek. Spróbowałam więc… I przepadłam.

Parki od wydawnictwa Albi miały swoją premierę miesiąc temu. O ile sama planszówka spotkała się raczej z ciepłym przyjęciem graczy, to już jej cena zdecydowanie nie. Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy warto kupić ten tytuł, czy jego mechanika jest na tyle interesująca, że przyciągnie bardziej doświadczonych graczy i wreszcie, czy rzeczywiście wykonanie jest takie wspaniałe, jak mówią. No cóż, gdzie dwóch Polaków, tam trzy zdania. Ja także mam swoje :)

Czasem fajnie jest zajrzeć do starych zapasów. Dzisiejszy świat bombarduje nas nowościami na każdym kroku. Co która gra to lepsza. I faktycznie - z punktu widzenia recenzenta - muszę przyznać, że te nowe gry, które pojawiają się na rynku są dobre. W większości są dobre. Ogrywając nowe tytuły świetnie się bawię, rzadko kiedy spotykam się z grą, o której mogę powiedzieć, że testowanie było męczeniem buły. Naprawdę niewiele jest przypadków, kiedy wystawiam ocenę poniżej siódemki (czyli dobry, solidny produkt). A jednak - dobry start to nie wszystko.

Systemu Pandemic nikomu przedstawiać raczej nie trzeba. Miłośnicy gier bez prądu od wielu lat sięgają po ten tytuł, stawiając czoła różnym zagrożeniom z lepszym lub gorszym skutkiem. Jak w wielu innych przypadkach planszówek należących do grupy “klasyków”, także i ta doczekała się już kilku dodatków oraz alternatywnych wersji. Jej odmiany osadzone są m.in. w Starożytnym Rzymie, czy też świecie opanowanym przez Cthulu. Jestem pewna, że powstanie jeszcze wiele innych wariacji na temat tej kooperacyjnej gry planszowej. Tymczasem zapraszam do lektury recenzji najnowszej z nich – World of Warcraft: Wrath of the Lich King.

Wielkimi krokami zbliża się premiera Parków od wydawnictwa Albi. Wszyscy czekamy na nie z niecierpliwością. Ale czy będzie to hit? Nic prostszego jak przekonać się o tym na własnej skórze. Od niedawna bowiem dostępne są Parki na BGA. Ba, dostępne są one nawet z rozszerzeniem! Zapraszam na krótki rzut oka na rozgrywki online.

Długo opierałam się brązowemu pudełku i pozytywnym opiniom pojawiającym się w sieci. Grałam w nią w po raz pierwszy w 2019 roku i mocno mi się spodobała. Głównie ze względu na klimat oraz moją ulubioną mechanikę budowania talii. Dlaczego odpuściłam? Bo to kooperacja (ja tam rasistą nie jestem, ale gry kooperacyjne są ... z założenia niżej punktowane). Bo było łatwo i bałam się, że wzorem Darii znużę się mimo wszystko przy drugiej partii. Bo co miesiąc wjeżdżają na mój stół kolejne nowości, które w idealny sposób pozwalają zapomnieć o tym, że kiedyś w coś tam się chciało zagrać...

Tuareg to już dojrzała, 10-letnia panna. O Targach pisał już Ginet w swojej recenzji. Nie był zachwycony, głównie z tego powodu, że łatwo było zapędzić się w kozi róg i jako drugi gracz nie mieć specjalnego wyboru w dostawieniu swojego ostatniego Tuarega. Było trochę ciasno, czemu nie mogę zaprzeczyć - choć osobiście mnie ta ciasnota nie przeszkadzała, przyjmowałam ją z dobrodziejstwem inwentarza. Rozszerzenie wychodzi naprzeciw wszystkim bolączkom podstawki.

Dzisiaj swoją oficjalna premierę ma gra Bór objęta patronatem medialnym Games Fanatic. Ja miałem okazję już dwukrotnie zagrać przedpremierowo – raz na Portalconie, drugi raz w egzemplarz recenzencki redakcyjnej koleżanki. Pozwolę sobie więc w kilku żołnierskich słowach napisać Wam co mi się w tej grze podoba a co nie i do kogo – moim zdaniem – gra trafi, a kto winien się jej wystrzegać.

Bór to rywalizacyjna gra oparta o mechaniki worker placement i dice placement. Gracze wcielają się w leśnych zaklinaczy, którzy dzięki umiejętnemu pozyskiwaniu zasobów, ważeniu eliksirów i oswajaniu zwierząt muszą zaprowadzić porządek w tytułowym borze. Całość jest bogato i kolorowo ilustrowana, w stylu odwołującym się nieco do mangi. Gra w dużej mierze składa się z kart, pojedynczej, niewielkiej planszy miasta i czterech planszetek postaci.

Zapowiadana jako jeden z największych zeszłorocznych hitów Portalu gra Khora: Rozkwit Imperium wreszcie w grudniu ubiegłego roku doczekała się swojej premiery. Czy reklamowana jako lżejsza gra cywilizacyjna Khora jest rzeczywiście tytułem na miarę Clash of Cultures: Monumental Edition, na czym polega i czy jest w ogóle tytułem wartym uwagi i portfeli graczy?