Gry strategiczne

Mundialowa gorączka za nami, zaś w naszym kochanym kraju nad Wisłą, jak przy każdej wielkiej imprezie piłkarskiej, do życia obudziło się około 40 mln wysokiej klasy ekspertów piłki nożnej. Szkoda, że wówczas nie dokonujemy wyboru selekcjonera kadry narodowej, bo przynajmniej byłoby z kogo wybierać. Przecież na każdym osiedlu, nawet najmniejszego miasteczka w Polsce znajduje się obecnie przynajmniej pięciu następców Pepa Guardioli, Carla Ancelottiego, czy Alexa Fergusona. Taki potencjał marnuje się na swoich kanapach i fotelach przed telewizorami, zamiast udowodnić, że Polak potrafi! Nadarza się jednak świetna okazja, by część z nas – ekspertów pierwszej wody – spróbowała swoich sił, może ...

Ahoj! marynarze, piraci i kultyści. Oczywiście do dwóch ostatnich frakcji nikt się nie przyzna, ale wszyscy wiemy, że czaicie się na pokładzie. Jako wasz kapitan (na 100% porządny marynarz - możecie mi zaufać) informuję, że statek płynie we właściwym kierunku, ku bezpiecznej przystani i dobrze by było, żeby ten stan się utrzymał. W określeniu kursu pomogą mi mój pierwszy oficer oraz nawigator. Nie wiem do końca jakie mają zamiary, więc na wszelki wypadek zostawiam sobie możliwość do zmiany obsady tych stanowisk. Jeśli coś pójdzie nie tak, to wszystko ich wina i proszę mi tu nie machać pistoletem krzycząc o buncie.

Choć moja kolekcja gier obejmuje sporo, bardzo różnych tytułów, niewiele w niej jest deck buildingów. Powoli jednak sytuacja ta ulega zmianie. Nie tak dawno miałam okazję wypróbować absolutnego klasyka w tej kategorii, czyli Dominiona. Teraz przyszła kolej na grę, która do mechaniki tej wprowadza zupełnie nową jakość, mieszając ją na dodatek z tym, co uwielbiam w sposób czysto masochistyczny – push your luck. Przed Wami Mystic Vale.

Seria Ganz schön clever (Rzuć na tacę) należy do moich ulubionych wykreślanek. Rzucam sześcioma kostkami, wybieram jedną i wykreślam w arkuszu. I tak trzy razy. A w międzyczasie rzucam na tacę co mi zbywa dla moich przeciwników. Nie za trudne, ale też nie za łatwe. Multum kombinowania. Mega kombosy. Przynajmniej tak było w dwóch pierwszych częściach. Jaka jest trzecia?

Splendor Pojedynek to reimplementacja klasycznego Splendoru z zmienionym sposobem dobierania żetonów oraz nieco "podkręconymi" kartami. Klasyczny Splendor działał dobrze na dwie osoby i chyba nie chodziło o to, by go do tego lepiej przystosować. Nowy Splendor jest po prostu ... nowy. Świeży. A przy okazji - to co wymyślono działa dobrze na dwie osoby (i niekoniecznie na więcej).

Pieśń Nocy. Kolejny dodatek do  Dominiona. Jeśli dobrze liczę to szósty wydany po polsku *), a trzeci wydawnictwa IUVI (po Przystani i Złotym wieku). Lista nie jest zamknięta, bo to raptem nieznaczna część dodatków dostępnych na świecie a wydawnictwo nie powiedziało swojego ostatniego słowa i już niedługo dowiemy się kiedy będą kolejne.

O dziwo, to nie wejście do kasyna jest największym problemem w Burgle Bros 2: The Casino Capers - grze, w której przyjdzie nam napaść na kilka kasyn i przetestować granice naszej wytrzymałości... i umiejętności znikania w tłumie. Kasyna, które odwiedzimy, zapełnione są bowiem ludźmi: ochroniarzami, pijakami, akwizytorkami, kretami i zwykłymi gośćmi. Czy w tak zatłoczonym miejscu da się pracować? Co więcej - czy w takim miejscu jest w stanie pracować uczciwy złodziej kasyn?

Na początku tego roku do sklepów trafiła nowa edycja kultowej gry karcianej Dominion. Wydawnictwo IUVI Games nie trzymało graczy zbyt długo w niepewności i dość szybko zdradziło, że w planach ma też publikację dodatków. Na ten rok zaplanowano premiery aż trzech z nich. Czas szybko zleciał i w chwili, gdy to piszę, możecie już zamówić cały komplet – Pieśń Nocy, Przystań, a nawet Złoty Wiek, który ukazał się zaledwie kilka dni temu. Ja tymczasem chciałabym podzielić się z Wami moimi wrażeniami z rozgrywek w drugi z nich. Zapraszam Was do lektury recenzji Dominion: Przystań.

Budowanie od dawna było moją pasją. Szczególnie w grach komputerowych typu city builder. Ucieszyłem się, mogąc przetestować, jak się to robi w grze planszowej. W Tiny Towns wcielimy się w architekta malutkiej osady. Czy damy radę pokonać przeciwników?

Chińczyk, jak bonie dydy chińczyk! To pierwsza myśl, która mi przyszła do głowy jak zobaczyłam DOG.  Podstawowa gra, czyli DOG, pochodzi z 1997 roku a jej autor jest nieznany (przynajmniej w/g BGG). Plansza rzeczywiście bardzo przypomina chińczyka (przynajmniej po tej stronie dla 1-4 graczy) a cel jest nawet taki sam. Jednak nie mamy tu kostek, a karty. I całkiem sporo decyzji.