Gry rodzinne

Jakiś czas temu na łamach GamesFanatic.pl opublikowałem recenzję gry karcianej – Kozice (Cliffhanger) autorstwa Güntera Burkhardta. Tytuł ten bardzo mi się podobał, a w dołączonej do gry reklamie wydawnictwa Amigo można było przeczytać, że wkrótce pojawi się kolejna karcianka tego autora, której bohaterami podobnie jak we wspomnianym Cliffhangerze są kozice. Kozi Hazard (Nur die Ziege zählt) – bo o nim mowa – od razu trafił na moją wish-listę, po przeszło pół roku pojawił się u mnie w domu, a dzisiaj chciałbym przedstawić go bliżej czytelnikom naszego portalu.

Dziewięć elementów budowli – budowla to totem układany na ziemi; nie bardzo rozumiem dlaczego, więc proponuję pominąć tematykę – każdy w innym kolorze z napisem, który przyda się osobom mającym problemy z rozpoznawaniem kolorów. Dziewięć elementów, ułożonych prawie losowo – prawie bo są pogrupowane po trzy. Każdy z graczy otrzymuje kartę zadania – na niej trzy losowe elementy budowli, po jednym z każdej z grup.

Khy khy. [Wołoszański mode on] Jest rok 1996… wydawnictwo Big Fun wypuszcza na rynek tytuł … Finito. Wtedy… nikt jeszcze do końca w Polsce nie wie… jak niebezpieczne mogą być… współczesne planszówki. Wprawdzie wydawnictwo znane jest już niektórym z takich tytułów jak… Super Głowa… Skojarzenia… Klasówka… Puko czy… Kontakt… ale Finito, to coś zupełnie nowego. Nikt nie spodziewa się… iż w pudełku… w pudełku czekają na nas stosy kart o trzech tytułach. Obrazki. Cytaty. Słowa. Plansza z numerami. Żetony w trzech kolorach. I książeczka. Książeczka z napisem… Instrukcja… i Odpowiedzi.

Uwe Rosenberg to imię i nazwisko autora, które kojarzy się z Agricolą i Le Havre, z grami dla prawdziwych geeków, a jeszcze trzy lata temu sytuacja wyglądała inaczej. Gdybym wtedy zapytał miłośnika planszówek o grę tego pana na pewno dostałbym odpowiedź – Fasolki. Fasolki klasyczne, dla dwóch, dodatek, dodatek drugi, fasolki piłkarze, fasolki fanowskie, fasolki historyczne, fasolki westernowe, fasolki kobiece, kosmiczne, mutanci, rycerze… czego tam jeszcze nie było. Można by powiedzieć, autor jednej gry… Była jeszcze jedna, trochę mniej znana, nominowana w 1999 roku do Spiel des Jahres, również karcianka – Mamma Mia.

Kto chociaż raz wyjeżdżał na tzw. rodzinne wakacje (czyli takie, po których wraca się odpocząć do pracy) dobrze wie, od czego się one zaczynają. Dla tych szczęśliwców, którzy jeżdżą jeszcze sami powiem że chodzi o pakowanie. A bardziej konkretnie, o ilość rzeczy które są KONIECZNE do zabrania, bo jak tu wyjechać bez 3 par kaloszy? :) No i najważniejsze – jak to wszystko zmieścić w samochodzie? Z podobnym problemem miał ewidentnie do czynienia Bernd Eisenstein, tworząc grę Pack&Stack. Jak można się domyślać, będziemy w tej grze pakować różne rzeczy. Co prawda konwencja gry wskazuje, że ma to związek z przeprowadzką, ...

Majorka, (hiszp. i kat. Mallorca) – największa w archipelagu Balearów wyspa hiszpańska na Morzu Śródziemnym o długości około 100 km i powierzchni 3600 km². Zamieszkuje ją około 846 000 mieszkańców[…] W środkowej części wyspy, gdzie znajduje się urodzajna nizina, uprawia się winorośla, oliwki, figi, cytrusy i warzywa. Truskawki z Majorki należą do najlepszych na świecie… [wikipedia.org] Finka (Finca) – dom na Majorce, obłożony naturalnym kamieniem występującym na wyspie.

Współczesne Indie nie jawią się synom cywilizacji łacińskiej, takim jak ja czy przeciętny europejski gracz, jako atrakcyjny i spokojny świat. Każdy, kto oglądał oskarowy film „Slumdog. Milioner z ulicy”, mógł zaobserwować istniejące tam podziały społeczne, polityczne i religijne. Zauważyć ciągłe kontrasty, gigantyczną biedę, slumsy sąsiadujące z przepychem gwałtownie rozwijających się nielicznych enklaw. Wielu z was ma pewnie jeszcze przed oczami zdjęcia z terrorystycznych ataków na hotele Trident-Oberoi i Taj Mahal. To wszystko mroczne strony tego kraju.

Wymyślanie klimatycznych wstępów nawiązujących zgrabnie do fabuły gry było dla mnie dotychczas najtrudniejszym elementem pisania recenzji. Teraz przekonałem się, że gdy fabuły nie ma, a GemBlo jest całkowicie abstrakcyjną grą logiczną, wcale nie jest mi łatwiej. Kolorowy wstęp muszą zastąpić Wam kolorowe elementy gry. Do rzeczy zatem.

Spośród wielu mechanik gier planszowych są dwie które bardzo lubię: dice rolling (rzucanie kośćmi) i worker placement (wysyłanie robotników). Gra Alea Iacta Est od początku zaintrygowała mnie faktem, że stworzyła z nich niespodziewany koktajl. W grze rzucamy naszymi robotnikami, czyli kośćmi, aby potem umieszczać je w różnych miejscach na planszy. Koktajl ten należałoby więc raczej nazwać worker rolling, lub dice placement. Czy jest on jednak smakowity?

25 sierpnia 2005 – to wtedy zanotowałem sobie nazwę Medici. Była wtedy już 10 lat na rynku, jednak nakład się wyczerpał i nie dało się jej kupić. Gra zwróciła moją uwagę świetnymi ocenami graczy, nazwiskiem autora – wówczas moim ulubionym, renesansowym tematem i dobrym działaniem dla sześciu graczy. Dziś – cóż, dziś prawie wszystko jest inaczej. Medici zdążyłem sobie kupić i mój entuzjazm nie jest aż tak wielki jak cztery lata temu. Reiner Knizia też jakby nie ten sam co kiedyś. Renesansowy temat to chyba największa moja pomyłka – nazwać go śladowym byłoby grubą przesadą. Na BGG wprowadzono rekomendacje gier ...