Gry rodzinne

– I pamiętaj, w kapitalizmie wszyscy gotowi są zawsze na najgorsze, u nas – na najlepsze. Te słowa w kultowym serialu Alternatywy 4 wypowiada Stanisław Anioł. Dziwnym zbiegiem okoliczności ta sama fraza pojawiła się w mojej głowie, gdy tylko zobaczyłam pudełko gry o tym samym tytule. Dlaczego? Dlatego że niekiedy człowiek zachwycony piękną szatą graficzną jakiejś gry, wydaje ciężko zarobione 130 zł, po czym okazuje się, że mechanika jest tak nudna, że grę najlepiej pociąć i udekorować nią pokój. Tymczasem wydawnictwo Inte-gra we współpracy z Telewizją Polską, mówiąc pół żartem pół serio, dołożyło wszelkich starań, by już samo opakowanie mogło ...

Targi w Essen to nie tylko oczekiwane premiery uznanych projektantów i liczne eurogry średniej ciężkości. To także, a patrząc na liczbę – przede wszystkim, mnóstwo/ogrom/całe zatrzęsienie małych, krótkich i niszowych gierek z wydawnictw, o których nigdy wcześniej nie słyszeliście. Zwykle Wasz (i mój) wzrok prześlizguje się po nich gładko, nie rejestrując w ogóle ich istnienia. Cały wór takich produkcji przywiózł z targów gamesfanatikowy RedNacz, by następnie – tonem nieznoszącym sprzeciwu – rozdysponować je redaktorom i współpracownikom do recenzji. Mimo szemrań i półgębkiem wypowiadanych protestów, wiara karnie przystąpiła do pracy. Cóż, jak wszyscy, to wszyscy – wziąłem więc i ja na ...

Harry Potter najbardziej ze wszystkich przedmiotów nie lubił lekcji eliksirów. Dlaczego? Pierwszy powód to prowadzący zajęcia profesor Snape, drugi – przygotowanie wywaru wymaga od czarodzieja doskonałej umiejętności zapamiętywania składników. Z reguły czarodziejskie kociołki nie wzbudzają zaufania, ponieważ unoszą się z nich podejrzanie wyglądające opary. Podobnie rzecz ma się z siwobrodym gościem w spiczastym kapeluszu, który wrzuca do owego kotła wiele magicznych ingrediencji, po czym natychmiast zapomina o tym, co właśnie przed chwilą dodał. Antidotum na ten odwieczny problem zaproponował Günter Burkhardt – autor sympatycznej gry o nazwie Glastonbury.  Myślę, że powinna ona stanowić podstawowy element edukacji wszystkich adeptów magii. Może ...

  Wydawnictwo Wattsalpoag Games wrzuciło nam do Essenowego koszyczka recenzenckiego imprezową, pubową grę kościaną Buccaneer Bones. To oparta na prostych zasadach gra, która prawdopodobnie sprawdzi się przy piwie wśród niegraczy. Graczy już teraz uprzedzę, że nie mają tu za bardzo czego szukać. Bo też i niewiele tu jest.

Przychodzi baba do doktora: – Doktorze Knizia, niech mi pan coś zapisze. Sąsiadki przychodzą na herbatkę, plotą głupoty, wyżerają ciastka i od tego wszystkiego boli mnie już głowa. Doktor chwilę pomyślał, poprzygryzał ołówek tu i ówdzie, po czym nasmarował na recepcie trzy słowa Kto z Kim. – Proszę rozpylić w mieszkaniu, gdy przyjdą sąsiadki. To je przyklei do stołu, z dala od słodkości, herbatki i innych  napojów gazowanych. – A co z tym ich wiecznym paplaniem? – To niestety jest efekt uboczny i obawiam się, że nawet się zwiększy… Kto z Kim, wydane w Polsce przez Bard Centrum Gier, to gra ...

Essen 2013 przyniosło wiele ciekawych gier. Pojawiło się sporo fajnych logicznych tytułów, kilka ciekawych dwuosobówek, oczywiście mnóstwo eurogier i tak przez niektórych uwielbianych amerykańskich molochów. Dla mnie jednak najciekawsze okazały się być tytuły lżejsze, prawie że rodzinne. Oczywiście, rodzinność jest kwestią względną – banda krwiożerczych optymalizatorów ze wszystkiego zrobi dobrą rzeźnię. Recenzowany tytuł też ma taką podwójną naturę – można się nim bawić, a można próbować go okiełznać. Z jakim skutkiem? Zapraszam do lektury mojej recenzji Steam Park, gry stworzonej przez trójkę Włochów – Lorenzo Silvę, Lorenzo Tucci Sorrentino i Aurélien Buonfino. Całą trójkę możecie kojarzyć z 1969 i Dungeon Fightera.

Poszukać ciasteczek, czy skarbów? Wybrać się w kosmos, a może do dżungli? A może pobawić się w malarza, małego Jana Miodka lub zakręcić wszystkim w głowie prostą geometrią? Do wyboru do koloru, a do tego w dobrej cenie. Oto seria Dobra Gra w Dobrej Cenie wydana przez Egmont, która powinna ucieszyć rodziny chcące miło i co najważniejsze, wpólnie, spędzić wolny czas. Czy wszystkie gry serii nadają się do tego równie dobrze?

Proszę o przesłanie swojego CV… Każdy chyba spekulował kiedyś, jak potoczyłoby się jego życie, gdyby w kluczowych momentach podjął zupełnie inne decyzje i podążył całkowicie odmienną ścieżką kariery czy życia osobistego. Jednak spekulacje spekulacjami, a wydawać by się mogło, że prowadzenie alternatywnego, ale przecież zupełnie normalnego życia nie jest najbardziej chwytliwym tematem, jaki można zaadoptować do gier. Tymczasem przecież najlepiej sprzedająca się gra komputerowa wszech czasów, czyli „The Sims”, na takim właśnie pomyśle się opiera. Nic więc dziwnego, że i na poletku gier planszowych znajdziemy przedstawicieli „symulatorów życia”, prezentujących mniej lub bardziej poważne i mniej lub bardziej szczegółowe podejście do ...

  Kilka dni temu Naczelny przeprowadził wywiad z Jarkiem Basałygą, w którym rozmówca z rozrzewnieniem opowiadał o swoim pożegnalnym prezencie dla Egmontu – polskiej edycji King of Tokyo. Dzisiaj tytuł można znaleźć już na sklepowych półkach. Każdy Geek na pewno zna ten uznany, imprezowy wręcz tytuł, ale naprawdę fajnie, że będzie teraz dostępniejszy dla szerszego grona odbiorców w Polsce. Zapraszam do zapoznania się z moim filmem:

Ciekawy, niebanalny temat stanowi istotny czynnik, który czasami decyduje o tym, że taka czy inna gra w ogóle pojawia się na moim radarze. Nie chodzi tu nawet o spójność mechaniki z tym tematem, bo to można ocenić dopiero po bliższym zapoznaniu się z daną pozycją, ale o pierwszy impuls powodujący wstępne zainteresowanie. Mam teorię (będąc świadomym, że baza danych BGG zawiera ponad sześćdziesiąt pięć tysięcy tytułów), że istnieje już jakaś niszowa planszówka poruszająca każde możliwe zagadnienie. Mimo to z przyjemnością obserwuję doniesienia o nowościach, które nie traktują o zdobywaniu prestiżu na dworze, budowaniu miasta albo rozwoju cywilizacji (niczego nie ujmując ...