Gry rodzinne

O Super Farmerze napisano już tyle, że mogłabym kogoś zaskoczyć chyba jedynie śpiewając o nim piosenki…

Jakiś czas temu postawiłem sobie za cel ograć (a przynajmniej poznać) wszystkie gry, które otrzymały nagrodę Spiel des Jahres. Od  niedawna poszukiwałem też fajnej gry rodzinnej działającej dobrze na 6 osób. Dixit mi się przejadł, Tajniacy mnie zawiedli, Na sprzedaż jest zbyt krótkie, a 7 Cudów Świata nie każdemu się podoba (choć to ostatnie jest dla mnie niepojęte). Alhambra spadła mi więc jak z nieba. Ale czy podołała wyzwaniu, które przed nią stawiałem? Przekonajcie się sami.

Rzadko pamiętam, co i kiedy przyciąga mnie do kolejnej gry. Czasem się tak po prostu dzieje, że daną grę chcę przetestować, albo przynajmniej poczytać instrukcję, żeby przekonać się, czy jest dla mnie. Zwykle tym czynnikiem jest sama tematyka lub chęć sprawdzenia nowej mechaniki. Ostatnio też częściej zdarzało się, że grę wybierałem na podstawie autora, aby w końcu poznać styl tych wszystkich „Rosenbergów” czy innych „Bauzów”. Jeśli chodzi o nowe dzieło Isaaca Vegi, to przyciągnęła mnie do niego okładka, którą uważam za najlepszą jaką widziałem i, jak widać na moim przykładzie, bardzo skuteczną marketingowo.

Dziś zajmiemy się drugim tytułem z cyklu „Gry od Tailor Games” czyli Komisarzem Wiktorem i sprawą zaginionego obrazu. Tym razem wcielimy się w dzielnych detektywów i będziemy starali się znaleźć podejrzanego w sprawie zaginięcia słynnego obrazu z muzeum.

Na początku wakacji wydawnictwo Tailor Games uraczyło graczy trzema lekkimi rodzinnymi grami: Leśną Draką, Komisarzem Wiktorem i Karczemnymi Opowieściami. W  ciągu najbliższych dni w naszym serwisie pojawią się recenzje wszystkich tych tytułów. Zaczynamy od Leśnej Draki, czyli gry w której wcielamy się w … wiewiórek i staramy się zgromadzić jak największej ilości żołędzi na zimę.

Gdzieś na pograniczu naszego hobby, tam, gdzie spotkać można szalone imprezówki, gry czasu rzeczywistego czy wszelkie odmiany gier quizowych, trafiamy też od czasu do czasu na pozycje zręcznościowe. Czy słusznym jest zaliczanie ich do szerokiego spektrum gier planszowych, czy też nie, nie jest tematem na dziś, szczególnie gdy konsensus w tej kwestii będzie raczej trudno osiągnąć i wobec braku jednoznacznej definicji dyskusja rozbiłaby się prawdopodobnie o indywidualne poglądy poszczególnych osób. Tak czy inaczej istnieje taka grupa gier, nie będących zabawkami dla dzieci, którą zaliczamy (choćby przez skategoryzowanie w sklepach z planszówkami) do naszego spektrum zainteresowań. W niej również możemy zidentyfikować ...

Wielka Księga Szaleństwa – kooperacyjna gra Portalu w linii wydawniczej 2Pionki przeznaczona dla 2-5 osób w wieku od 12 lat (choć myślę, że młodsze dzieci powinny też sobie dać radę w gronie starszego rodzeństwa lub dorosłych). W zamierzeniu gra familijna. Ale czy tylko dla rodzin? Sposób na odciągnięcie młodego pokolenia od komputera, czy przepis na dobrą zabawę bez udziału dzieci?

Wakacje w pełni, więc zapraszam na wycieczkę po safari! Skupienie, koncentracja, szybkość, spostrzegawczość… i może uda nam się upolować jakieś bongo! Przed Państwem mała gra autorstwa Bruno Faiduttiego – Bongo!

Z dziełami Martina Wallace’a związany jestem na dobre i na złe. W mojej karierze gracza miałem okazję usiąść przy blisko dwudziestu jego tytułach. W karierze recenzenta wiążę z nim zarówno te najlepsze chwile (Boże Igrzysko), jak i największe wpadki (Hobbit). W ostatnich latach Wallace dostarczał nam gier, które wzbudzały więcej dyskusji i wątpliwości niż jednoznacznych zachwytów. (Aeroplany, Wiedźmy, Studium w Szmaragdzie, Mythotopia). Mimo to starczyło jedno określenie wychwycone gdzieś na BGG przy przykuć moją uwagę do najnowszej pozycji, czyli Via Nebula. Określenie brzmiało: „Brass Junior Junior”, a do Brassa długo mnie namawiać nie trzeba. Nauczony jednak ostatnimi wahaniami formy podszedłem ...

Kiwi znudziły się życiem w Nowej Zelandii i zapragnęły podróży. Ale mają spory problem – nie mogą latać. Wpadły za to na genialny pomysł! Będą udawać owoce kiwi i tak przemierzą świat w skrzyniach na owoce. Zapraszam do recenzji zręcznościowej gry od wydawnictwa Egmont – Kiwi. Leć, nielocie, leć!