Gry rodzinne

Favelas to brazylijskie osiedla nędzy o niezbyt zachęcającym wyglądzie. Być może stąd pomysł, aby tematem gry uczynić ich upiększanie. Każdy z graczy dostaje pod opiekę mały kawałek faveli, a jego celem jest w ciągu trzech rund (lat) odnowić elewacje zgodnie z wytycznymi rady miasta.

Odkąd poznałem 7 Cudów Świata Antoni Bauza stał się jednym z moich ulubionych twórców. Moja sympatia do tego autora została wystawiona na próbę dwukrotnie – kiedy zagrałem w Hanabi oraz po rozgrywce w Tokaido. Obie gry, powszechnie cieszące się raczej dobrą opinią, zupełnie mi nie podeszły. Z drugiej strony znalazłem też kilka innych perełek pana Antoniego, chociażby przeurocze rodzinne Takenoko czy dziecięce Potwory do Szafy. Do Ghost Stories podchodziłem więc z nadzieją, chociaż już nie taką wielką, jak byłoby to 2-3 lata temu kiedy znałem tylko Cuda.

Na końcu języka to gra typowo imprezowa. Jej oryginalny tytuł to Anomia, a sama gra została wydana w aż 10 krajach pod różnymi tytułami. Zasady są banalne, a sama rozgrywka niedługa. To co, zaczynamy zabawę?

Gry logiczne zazwyczaj cechuje prostota zasad i bogactwo strategii. Stare jak świat kółko i krzyżyk zostało pod tym względem przenicowane, przewertowane, wyciśnięte i przewiercone, wszystkie możliwe kombinacje rozgrywek rozpisane i przeanalizowane. Ale klasyk pozostaje klasykiem i trudno tak o nim zapomnieć, nawet jeśli się trochę zestarzał. Cóż zatem pozostaje? Nieco go odświeżyć!

Inspektor Tusz to bardzo prosta gra imprezowa lub familijna. Opiera się na mechanice kalamburów, z takim wyjątkiem, że w każdej turze ktoś nie będzie widział… tuszu. Albo rysujący, albo zgadujący, albo wszyscy! Grę stworzył Duńczyk Martin Nedergaard Andersen, który na swoim koncie ma wiele innych imprezowych lub familijnych tytułów, takich jak na przykład Przewrotne Motylki czy Żyrafometr. W obie te gry grałam i muszę powiedzieć, że Inspektor Tusz z nimi wygrywa ;)

W tym roku mija 10 lat od ukazania się na rynku dwóch świetnych gier Stefana Felda: Notre Dame i W Roku Smoka. Rok 2007 rozpoczął wielką karierę Niemca, którą osobiście dzielę na 2 okresy – okres „przed kółkiem” i okres „kółka”.  Chodzi o pola akcji ułożone w kształcie okręgu, które to rozwiązanie pojawiło się po raz pierwszy w grze Trajan (choć pierwsze przymiarki do bardziej kanciastej wersji tego mechanizmu widać już było w Macao). Potem mieliśmy kółka w Amerigo, Badaczach Głębin, Wyroczni delfickiej i czeka nas to także w Merlinie. Między tymi tytułami Feld na szczęście wymyśla i inne rozwiązania ...

Alchemia i alchemicy to dla mnie fascynujący temat, dlatego staram się nie przechodzić obojętnie obok książek, filmów, a ostatnie także gier planszowych o tej tematyce. Tym razem w moje ręce trafił prototyp gry autorstwa Kamila Langie – The Valley of Alchemists (Dolina Alchemików), która za sprawą CreativeMaker 17 października wystartuje ze swoją kampanią na Kickstarterze.

Łączy w sobie dwie mechaniki - draft kart oraz dice placement. W pierwszym odruchu - odczytując tytuł i patrząc na ułożoną z kafelków planszę - myślimy, że dostajemy grę wyścigową, ale to tylko pozory.

Ewolucja nie jest grą nową. To reimplementacja Ewolucji: pochodzenia gatunków, karcianki wydanej u nas przez G3. Miała ona swój urok, choć nie była pozbawiona wad. Obecne wydanie doczekalo się całkiem znaczących poprawek.

Przewinęła mi się gdzieś kiedyś informacja, że Packet Row miał być wydany po polsku. Nie pamiętam kiedy to było i jakie wydawnictwo miało się podjąć tego dzieła, ale sądząc z upływu czasu, nic z tego nie wyjdzie. Czy wiele stracili gracze? Trudno powiedzieć, gra jest przyzwoita, ale ma kilka upierdliwych przypadłości i ogólnie mówiąc tyłków raczej nie pourywa.