Gry rodzinne

Wydawnictwo Helvetiq, oczywiście szwajcarskie, stawia sobie za cel wydawanie prostych gier familijnych i imprezowych. Jedna z nich wpadła w ręce me w czasie targów Spiel. Fabuła dotyczy wspinaczki na tytułowy Matterhorn. Każdy z graczy prowadzi zespół dwóch wspinaczy i aby zwyciężyć należy obu wprowadzić na wierzchołek góry.

Listopad to miesiąc pełen wiedźm, zjaw i widziadeł. Oswajania nieoswajalnego. Cmentarnych dreszczowców. Koszmarnych snów. Egzystencjalnego niepokoju. A Koszmarium to gra, która idealnie wpasowuje się w listopad...

Zaplątana Sawanna to dość nietypowa gra. Trzeba myśleć (choć mózgożerem nazwać ją trudno) ale trzeba też mieć poczucie odległości i wyobraźnię przestrzenną, a także ... duży stół i zręczne dłonie. W pudełku otrzymujemy karty badań, kafelki zwierząt i terenu oraz dwa sznurki - jeden, dłuższy posłuży za wyznacznik granic sawanny, drugim będziemy łowić zwierzynę.

Viral to jedna z tych gier, które najbardziej przykuły moją uwagę podczas przeglądania Essen Spiel Preview na Board Game Geeku. Kiedy było już po targach, a ja otwierałam pudełko, zdałam sobie sprawę z tego, że gra ma nie tylko piękne grafiki, ale też porządnie wykonane elementy. Lubię takie gry, bo zachęcają one do poznania bliżej planszówek tych, którzy nie mieli z nimi dotąd styczności. Pod tym względem to najlepsza pozycja z tegorocznych targów (choć Divinity Derby też zachwyca, a Fog of Love minimalizmem w szacie graficznej rozkochuje).

Jakoś minąłem się z grą Amun-Re w jej planszówkowej postaci. A przecież Dr. Knizia to jeden z moich ulubionych autorów. Wiedząc o zapowiedzianej nowej wersji karcianej nie mogłem sobie odmówić.

Big Fat Burger to gra, przy której będziecie mieli tłuste paluchy, bo w końcu trzeba szybko obsłużyć klientów i przygotować odpowiednią ilość burgerów w krótkim czasie! Ale uważajcie – nie grajcie w nią, jeśli macie puste brzuchy, bo po rozgrywce popędzicie na drugi koniec miasta po największego burgera, jakiego uda wam się znaleźć (true story…). I wiecie co? Recenzji też lepiej nie czytajcie na głodniaka, bo ślinotok macie gwarantowany.

Destination X nie był najbardziej oczekiwanym przeze mnie tytułem targów. Chociaż nazwisko jednego z autorów (Østby!) zawsze mam na radarze, to akurat ta propozycja nie wydawała mi się niczym specjalnym. Jednakże im bardziej zagłębiałam się w temat, tym moje zainteresowanie rosło. Obiecano mi połączenie gry quizowej (mniam!) z dedukcyjną (tu już dla mnie trochę mniej smacznie) w krótkim czasie rozgrywki, dla sporego grona graczy (do 10!), w szpiegowskim klimacie. Cóż z tego zostało po kilku partiach?

Spółka Kramer & Kiesling należy do moich ulubionych autorów. Zapowiedź nowej ich gry – Reworld – oczywiście pobudziła serduszko me do szybszego rytmu. Lektura instrukcji jednak wprowadziła pewien dysonans i pojawiły się hercklekoty… Wreszcie udało się rozegrać pierwszą partię.

To, co mnie niezmiernie w przypadku Farlighta dziwi to to, że gra może się podobać wizualnie. Ba, czytałam naprawdę entuzjastyczne opinie! Tymczasem wygląd gry jest w moim osobistym odczuciu najsłabszą jej stroną. Mało finezyjne grafiki i przede wszystkim przyciemniona kolorystyka. Ogólnie wszystko sprawia dość przygnębiające wrażenie, jak podczas oglądania niskobudżetowego filmu klasy B. A że gra się między innymi oczami, to trudno było mi przystąpić do pierwszej partii z pozytywnym dreszczykiem oczekiwania.

Jedna z ciekawszych gier tegorocznego Essen, przynajmniej jeśli chodzi o tematykę i wykonanie. W zasadzie to abstrakcyjna logiczna gra ubrana w piękne drzewka pnące się ku słońcu. W pewnym sensie również prosta gra ekonomiczna, gdyż dysponujemy tyko jedną walutą – punktami światła. Waluta ta pozwala na zakup nasion i drzew, które to nasiona rozsiewamy a na drzewach dokonujemy upgrade’u – oczywiście również płacąc tymi punktami. A podrośnięte drzewa będą nam ową walutę generować (o ile dobrze rozmieścimy je na planszy).