Gry rodzinne

Gra Wystawa Światowa 1893 klimatem nawiązuje do wystawy organizowanej w Chicago, gdzie owego roku zaprezentowano najnowsze osiągnięcia w różnych dziedzinach. Na kartach znajdziemy opisy eksponatów oraz inne, ciekawe fakty. Ten kolorowy tytuł zainteresował mnie szczególnie wyglądem planszy, przypominającym diabelski młyn – wygląda imponująco! Jest to lekkie euro, gra bardziej rodzinna niż dla wytrawnych graczy, choć zdarzają się też paraliże decyzyjne, które miłośnikom gier familijnych mogą przeszkadzać.

Gra Gwiezdny wyścig doczekała się już technicznego opisu w Cotygodniku, o tutaj. Pisałam wtedy o jej warstwie mechanicznej i o tym, że baza tejże przypomina słynną grę Reinera Knizii Pędzące Żółwie. Zresztą, na tej samej zasadzie powstało już kilka gier. Żadna jednak jak dotąd nie była osadzona w kosmosie (a przynajmniej ja takiej nie spotkałam), nie oferowała kilku wariantów rozgrywki i chyba nie była aż tak przyjemna dla oka.

Nie do końca wiadomo, jak recenzować gry legacy. Z jednej strony, żeby recenzja miała sens, trzeba podzielić się informacjami nie wynikającymi jedynie z instrukcji, ale wrażeniami z rozgrywki. Z drugiej – każda informacja wynikająca z rozgrywki może być potraktowana jako spoiler.

O tej niepozornej a jednocześnie ślicznej puszcze miałam napisać już dawno... ale życie trochę moje plany pokrzyżowało. W efekcie trudno tę pozycję nazwać świeżynką, ale za to mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że upływ czasu w niczego tej grze nie ujmuje...

Ubongo, choć pojawiła się u nas dopiero niedawno, nie jest taka młoda jakby się zdawało - liczy sobie bowiem już 15 wiosen. Mimo to dorównuje najlepszym grom tego typu na rynku. Ale po kolei...

Królestwo Królików Projektant: Richard Garfield Liczba graczy: 2-4 Czas gry: ok. 60 min. Wiek: 12+

Legendarni wynalazcy Projektant: Frédéric Henry Liczba graczy: 2-5 Czas gry: 30-40 min. Wiek: 10+

Viticulture (wersja Essential Edition) wspinało się ostatnio bardzo dynamicznie w rankingu BGG i dotarło w ten sposób do pierwszej dwudziestki. Dość nietypowy przypadek jak na grę, której premiera miała miejsce w roku 2013 (wersja podstawowa) albo w 2015 (wspomniane Essential Edition). W dzisiejszych realiach gier wskakujących do pierwszej dziesiątki w przeciągu roku od ukazania się na rynku, pięcioletni produkt to wszak żadna nowość.

Moda na ekologię już od jakiegoś czasu zawładnęła naszym życiem. Na sklepowych półkach roi się od produktów bio i eko. Szeroko pojęta tematyka ekologiczna nie omija również świata gier planszowych.  Świetnym przykładem jest Photosynthesis, które zachwyciło graczy swoim urokiem, piękną oprawą graficzną i właśnie owym nietuzinkowym tematem. Dziś natomiast przedstawiam grę nieco inną, choć też z Essen i też o drzewach, a właściwie o jednym drzewie – L’Arbre.

Misja: Czerwona Planeta to gra, której polska premiera przebiegła dość cicho. W naszych mediach planszówkowych znalazłem zaledwie trzy jej pisane recenzje i żadnego materiału video. To niewiele, zważywszy, że autorami Misji są Bruno Cathala (Cyklady, Pięć Klanów, Yamatai, Abyss) i Bruno Faidutti (Cytadela, Diamenty, Maskarada), a gra całkiem dzielnie trzyma się w pierwszej dwudziestce gier familijnych rankingu BGG, wyprzedzając w tej chwili tak utytułowane produkcje jak np. Kingdomino (nagroda SdJ), Small World, Potwory w Tokio (obie zdobyły polską nagrodę Planszowa Gra Roku). Pachniało to fajna grą, postanowiłem więc sprawdzić.